ความฉลาดในการเลือกอาหาร

เพลิดเพลินกับอาหารที่อร่อยในกรุงโซล

ปรารถนาอย่างยิ่ง ตอนนี้เลยที่ผมอยากจะได้แฮมเบอร์เกอร์ชิ้นโตพร้อมกับเฟรนช์ฟราย ผมยอมรับว่าบางครั้งผมก็พ่ายกิเลสสั่งอาหารจากบริการส่งถึงบ้านด้วยเลขจำง่ายสี่หลักพวกนั้น ผมไม่ได้รู้สึกผิดหรอกนะ การทำอะไรตามใจบ้างนานๆทีไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย แค่ระวังอย่าให้ติดเป็นนิสัยก็พอ นั่นคือความคิดของเมื่อวาน แต่วันนี้ก็เป็นเรื่องของวันนี้ที่ผมกำลังรอรับประทานอาหารมื้อค่ำอยู่ เปล่า ผมไม่ได้สั่งเบอร์เกอร์เนื้อชิ้นโตโปะชีสฉ่ำเยิ้มหรือมันฝรั่งทอดชุ่มน้ำมัน ผมสำนึกทันและเปลี่ยนใจไปสั่งก๋วยเตี๋ยวน้ำใส่หมูไม่กี่ชิ้นแทน แต่ก็อดที่จะชั่งใจไม่ได้ว่าเมนูไหนกันแน่ที่มีสารอาหารมากกว่ากัน ผมนึกถึงอาหารเหล่านี้ในขณะที่ผมกำลังมองการเตรียมอาหารบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยผักหลากหลายชนิด ผมตื่นเต้นดีใจมากกับการเตรียมตัวต้อนรับอาคันตุกะจากกรุงปักกิ่งในวันสองวันที่ผ่านมา และวันนี้พวกเราก็พร้อมเต็มที่กับความอร่อยจากเมนูหม้อไฟและแทบรอไม่ไหวที่จะบรรจุมันลงกระเพาะ

ส่วนผสมสดใหม่สำหรับอาหารอร่อย

อาหารอร่อยที่ได้รับความอนุเคราะห์จากแขกของผมจากกรุงปักกิ่ง

อย่าตามแฟชั่น แต่มีเหตุผล ในการเลือกอาหาร

อย่างที่ผมบอกเสมอผมไม่ใช่กูรู ไม่ใช่นักไดเอท โภชนากร หรือแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านอาหาร ผมแค่อยากจะแชร์ข้อมูลทางเลือกของอาหารที่ผมบริโภคอย่างมีสติ (และอย่างลืมตัวเป็นครั้งคราว) ทางเลือกแบบมีสติก็มักจะลงตัวกับการเลือกเมนูที่มีประโยชน์และคุณค่าทางอาหาร แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าจะมีสักกี่คนที่เห็นว่าวิธีเลือกของผมมีประโยชน์ต่อสุขภาพ แต่ก็อีกนั่นแหละ สิบปีก่อนเราถูกเตือนว่าไม่ควรจะบริโภคไข่ด้วยซ้ำ จู่ๆปัจจุบันการบริโภคไข่สักครึ่งโหลต่อวันกลับไม่ใช่ปัญหา เช่นเดียวกับการบริโภคผลิตภัณฑ์จากนม ไม่ว่าจะนมสด ชีส หรืออื่นๆ ที่เคยถูกติงว่าควรบริโภคในปริมาณจำกัด รวมถึงผลิตภัณฑ์อาหารจากธรรมชาติอีกมากมายที่หลังจากนั้นเสมือนจะไม่เลวร้ายอีกต่อไป (คุณปู่ของผมอยู่ถึง 99 ปี และท่านก็เอร็ดอร่อยกับการบริโภคเบคอนและไข่จนถึงชีวิตวันสุดท้ายของท่าน คิดดูสิ)

การพยายามลื่นไหลไปกับข้อมูลทางออนไลน์เกี่ยวกับสิ่งที่คุณควรหรือไม่ควรกินนั้นใช้เวลามากเสียจนคุณลืมมื้ออาหาร แล้วสุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะคว้าขนมแท่งหวานๆที่อยู่ใกล้ตัวสุด หรืออาหารง่ายๆที่อยู่ตรงหน้า คุณอาจเคยได้ยินสำนวนของฝรั่งที่ว่า “กฎนิ้วหัวแม่มือหรือนิ้วโป้ง” ผมก็มีนะกฎนิ้วโป้งที่ว่าเนี่ย (และในเมื่อผมมีนิ้วโป้งสองนิ้ว แน่นอนก็ย่อมต้องมีสองกฏ) กฎแรกคือ พยายามรับประทานอาหารให้ครบห้าหมู่ทุกวัน ได้แก่ ผัก ผลิตภัณณ์จากนม ผลไม้ ธัญพืช และเนื้อสัตว์ กฎข้อที่สองคือ อาหารอะไรก็ตามที่มีสารพัดส่วนผสมในนั้นที่คุณเรียกชื่อไม่ถูกด้วยซ้ำ หรือแม้แต่จะคาดเดาไม่ได้ว่าปรุงด้วยอะไรบ้าง ย่อมไม่ใช่อาหารที่คุณควรกินเป็นประจำ สารกันบูดกันเสียไม่ต่างจากฟอร์มาลีนที่ใช้กับศพ แน่นอนมันย่อมไม่ใช่สิ่งที่คุณควรบรรจุเข้าร่างกายในขณะที่คุณยังมีลมหายใจอยู่

สารกันบูดกันเสียไม่ต่างจากฟอร์มาลีนที่ใช้กับศพ แน่นอนมันย่อมไม่ใช่สิ่งที่คุณควรบรรจุเข้าร่างกายในขณะที่คุณยังมีลมหายใจอยู่

อาหารแบบดั้งเดิมจากรัฐ Parana ประเทศบราซิล

อาหารที่เรากิน

ผมทราบดีว่ามีคนจำนวนมากไม่เห็นด้วยกับการบริโภคเนื้อสัตว์ บางคนก็ยิ้มเยาะกับการบริโภคผลิตภัณฑ์จากนม ในขณะที่อีกกลุ่มอาจบ่นเกี่ยวกับการบริโภคธัญพืชต่างๆ แต่ก็แบบนี้แหละ เลือกแบบที่คุณชอบตามสะดวกใจ สำหรับผมเอง ไม่มีอะไรจะเลิศรสไปกว่าการรับประทานเนื้อสเต็กอาเจนติเนียนที่แสนนุ่มและชุ่มฉ่ำ หรือการเอร็ดอร่อยกับอาหารประจำชาติของบราซิล อย่างเช่น แบร์เรียโดในรัฐพารานา

วัตถุดิบสำหรับอาหารไทยรสเผ็ด

โชคดีที่ประเทศเหล่านี้ระยะทางไกลจากกรุงเทพฯเกินกว่าที่ผมจะดื่มด่ำกับมันได้บ่อยๆ และนั่นก็ทำให้ผมมีโอกาสบริโภคอาหารไทยมากขึ้น กฎนิ้วโป้งเดียวกัน บริโภคให้ครบสารอาหารห้าหมู่ พยายามรับประทานอาหารที่ปรุงสดแทนที่จะกินอาหารสำเร็จรูป (ร้านสะดวกซื้ออยู่ห่างจากบ้านผมไปเพียงไม่กี่สิบก้าว แล้วก็ช่างยั่วใจเหลือเกินที่จะเลือกทางง่ายด้วยการเลือกบริโภคอาหารประเภทนั้น) สุดท้ายจะกินอะไรก็เลือกอย่างที่อยากกินนั่นแหละ แต่แค่รู้จักฉลาดเลือกสิ่งที่ดีให้กับร่างกายของคุณ ถ้าคุณหงุดหงิดไม่พอใจกับรูปร่างของคุณ คุณรู้สึกไม่โอเค นั่นหมายถึงคุณจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ดังนั้น คุณควรที่จะเริ่มต้นเลือกให้ดีว่าควรบริโภคอะไร ควรนำอะไรเข้าสู่ร่างกาย คิดแบบนี้สิ คุณคือเครื่องยนต์ที่เลิศหรู การที่จะให้เครื่องยนต์ขับเคลื่อนไปได้อย่างดีนั้น คุณก็ย่อมต้องรู้จักเลือกน้ำมันเครื่องที่เฉพาะเจาะจง คุณคงไม่เติมน้ำลงไปในรถสปอร์ตคันหรูแทนน้ำมันเครื่อง แล้วอย่างนี้คุณจะยัดอาหารสำเร็จรูปที่คุณรู้ว่าไม่ดีต่อสุขภาพเข้าไปในร่างกายของคุณทำไม