อาหารและ Déjà vu ที่ ซานจิล

ready to travel out of bogota

พร้อมที่จะเดินทางจากโบโกตาไปยังที่ไม่รู้จัก …

บนท้องถนนไปที่ชายแดน

มีที่ให้เที่ยวมากมายในโคลอมเบีย เหตุผลเดียวที่มาหยุดที่ซานจิลแทนที่จะไปคาตาเกนาเพราะผมต้องการไปเวเนซูเอลา และซานจิลก็สะดวกอยู่แค่ครึ่งทางระหว่างโบโกตาและคูคูตา สิ่งที่ผมไม่ได้ตระหนักเกี่ยวกับซานจิลคือที่นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของสารพัดกิจกรรมผจญภัย ตั้งแต่ปั่นจักรยานจนถึงล่องแพ ปีนผาจนถึงขี่ม้า และอีกมากมาย น่าเสียดายที่ผมมารู้เอาทีหลังแล้วผมก็ดันจองตั๋วรถทัวร์ไปคูคูตาเสียแล้ว

 

gallineral park san gil

Gallineral Park, San Gil มีต้นไม้ปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำจำนวนมากและสวนสวยสำหรับการเดินเล่นเพื่อพักผ่อน

Déjà vu ที่ ซานจิล

ซานจิลเป็นเมืองเล็กๆซึ่งมีจตุรัสกลางเมืองที่สวยงามและตลาดที่มีสีสันและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา  ก่อนที่จะมาถึงที่นี่ ผมยังไม่เคยได้ซื้ออาหารกินเองเลย เพราะที่ผ่านมามีคนพาผมไปชิมโน่นนี่ตลอด ที่นี่แตกต่าง เดินเล่นชมตลาดตอนช่วงบ่ายโมงกลิ่นอาหารที่โชยมาช่างยั่วน้ำลายและทำให้ท้องร้องจ๊อกๆเลยทีเดียว ไม่มีอะไรควรทำมากไปกว่าการรีบหาร้านและก็สั่งอาหารมากินเพื่อหยุดเสียงประท้วงจากกระเพาะ ปัญหาคือ ผมไม่รู้ว่าจะสั่งอาหารอย่างไร หรือเรียนรู้ว่าร้านอาหารส่วนใหญ่มีเมนูเซ็ตอาหารกลางวันขาย อาหารกลางวันที่มีทั้งซุป ผัก เนื้อสัตว์ชนิดใดชนิดหนึ่ง ข้าวหรือมันฝรั่ง แล้วก็ขนมหวาน รวมทุกอย่างไว้อย่างครบเซ็ต

meal set

ชุดอาหาร

ขณะที่ผมเดินไปตามแผงร้านขายอาหารต่างๆ ตาผมก็ไปสะดุดกับเมนูข้าวหน้าไก่ที่ดูน่าเอร็ดอร่อยจานหนึ่ง และตลอดการพยายามสื่อสารและใช้ภาษามืออย่างเงอะงะ ในที่สุดผมก็สามารถสั่งอาหารจานหนึ่งที่อยากกินได้สำเร็จ ด้วยรอยยิ้มที่เชื้อเชิญและให้นั่งรอ วินาทีนั้นเสมือนโลกจะหยุดหมุนไปชั่วขณะ แล้วความทรงจำหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในห้วงคิด พร้อมกับรอยยิ้มที่ทาบทับบนใบหน้าของผม คล้ายกับผมกำลังย้อนเวลากลับไปเมื่อสามสิบปีก่อนที่เหตุการณ์เดียวกันนี้ได้เกิดขึ้น เดือนเดียวกัน และ ณ เวลาเดียวกันที่แทบจะทับซ้อนเป็นเดจาวู สิงหาคมปีคศ.1986 ผมยืนอยู่ข้างหน้าแผงขายอาหารในตลาดในหัวหิน มีร้านขายข้าวมันไก่ที่ดูน่าเอร็ดอร่อยเต็มไปหมด ด้วยการชี้นิ้วและบอกเสียงเบาๆ ผมสามารถสั่งข้าวมันไก่จานหนึ่งได้สำเร็จ อาหารที่ผมจะอิ่มอร่อยซ้ำๆอย่างไม่เบื่อไปตลอดหนึ่งหรือสองอาทิตย์ข้างหน้าจนกว่าผมจะเรียนรู้ภาษาไทยมากพอที่จะสั่งจานอื่นเช่นผักหรือหมูแทนได้บางครั้ง ขณะที่ผมนั่งรออาหารในซานจิล ผมอดที่จะอมยิ้มไม่ได้กับสถานะการณ์ที่ช่างไม่แตกต่างกันเลย

ไม่นานนักอาหารจานแรกก็ถูกนำมาเสิร์ฟ ข้าวจานใหญ่โปะราดด้วยเนื้อไก่แล้วก็ผัก ต่อจากนั้นซุปก็ถูกนำมาตั้งบนโต๊ะ ตามด้วยน้ำดื่มเจือรส และจนบัดนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันทำให้สดชื่นมากและนั่นก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้ผมต้องกลับไป ซุปอร่อยมาก น้ำซุปรสชาติเหมือนสตูเนื้อ อร่อยมากจนอดไม่ได้ที่ต้องหวนกลับไปกินเมนูเดิมอีกครั้งในวันถัดมา เจ้าของร้านเห็นผมมาแต่ไกล และเมื่อผมเดินเข้ามาใกล้ ใบหน้าของเธอก็อาบไปด้วยรอยยิ้ม เธอชี้ไปที่โต๊ะให้ผมนั่ง และโดยไม่ต้องชี้หรือเอ่ยคำใดๆ อาหารจานเด็ดที่ผมเคยสั่งก็ถูกนำมาเสิร์ฟตรงหน้า เพียงแต่ว่ารอบนี้เป็นข้าวหน้าเนื้อแทนข้าวหน้าไก่ พร้อมกับซุปไก่ใส่มันฝรั่ง ส่วนที่ดีที่สุดสำหรับอาหารกลางวันมื้อนี้คือทั้งหมดราคาแค่สองดอลลาร์

 

san gil town square

จัตุรัสซานกิล

ข้ออ้างสำหรับการไปเที่ยวอีกครั้งหนึ่ง

การอยู่ที่ซานจิล ผมได้ตะลุยเที่ยวไปทั่ว จัตุรัสกลางเมือง ตึกรามเก่าๆ และสวนสาธารณะในเมือง ที่ถึงแม้จะไม่ใหญ่นักแต่ก็สวยร่มรื่นในเมืองไม่มีอะไรให้ทำมากนัก การเดิมเที่ยวชมเมืองแค่วันเดียวก็ทั่วแล้ว แต่ไกลออกไปประมาณหนึ่งชั่วโมงจากซานจิล มีเมืองขนาดเล็กๆที่ชื่อบาริจาราซึ่งเคยเป็นเมืองอาณานิคมที่อนุรักษ์จตุรัสกลางเมืองไว้อย่างดีเยี่ยม โบสถ์เก่าที่สวยงาม และวิวที่ตระการตาของผาชิคามอคคา ที่ซึ่งสารพัดกิจกรรมผจญภัยเริ่มต้นที่นั่น การจะไปบาริจาราก็ไม่ยาก แค่หาสถานีรถบัสให้ถูกที่ซานจิล ในขณะที่ขากลับมาซานจิลก็ยิ่งง่ายเข้าไปอีก เพราะบาริจารามีจุดรับ-ส่งผู้โดยสารตั้งอยู่ใจกลางจตุรัสเมือง

barichara street

ถนนสายหลัก Barichara

ผมควรจะบอกว่าผมได้พักอยู่กับครอบครัวที่น่ารักมากใน San Gil เขาคอยดูแลผมดีมาก  เมื่อเราเดินทางและเราได้มีโอกาสเข้าไปพักอยู่ในบ้านคนท้องถิ่นและใช้ชีวิตร่วมกับพวกเขาแบบนี้ จะเพิ่มพูนประสบการณ์โดยรวมและเป็นโอกาสในการเรียนรู้วัฒนธรรมและชีวิตของเขาแท้จริง คู่สามีภรรยานี้เป็น entrepreneur ที่แท้จริง และกำลังพัฒนา idea ที่น่าสนใจสำหรับการจัดนิทรรศการ ออนไลน์ สำหรับพิพิธภัณฑ์ หรือหอศิลป์ ฯลฯ ถ้ามีใครต้องการข้อมูลเพิ่มเติม หรือต้องการแลกเปลี่ยนความคิดกับพวกเขา ส่งอีเมลมาให้ผม ผมจะส่งต่อให้

 

 

san gil tourist sites

แผนที่ของ San Gil และปริมณฑล: สถานที่ท่องเที่ยว

ผมต้องยอมรับว่าเวลาวันครึ่งที่ผมอยู่ในซานจิลนั้นไม่ได้ถูกวางแผนอย่างดีนัก เพราะในหัวของผมมัวแต่พะวงเรื่องการข้ามแดนไปเวเนซูเอลา แทนที่จะเปิดหูเปิดตาท่องไปให้ทั่วในซานจิล เราทุกคนมีช่วงเวลานั้นที่ทำให้รู้สึกว่าถ้าเราวางแผนการเดินทางให้รอบคอบกว่านี้ทุกอย่างคงจะดีขึ้น แต่นี่แหละนะ เวลาคุณกำลังเดินทาง คุณจะทำทุกอย่างที่อยากทำไม่ได้หรอก ซึ่งนั่นก็ดีเพราะเราจะได้ตะลุยเก็บตกสิ่งที่เคยพลาดไปได้ในการกลับมาเที่ยวรอบหน้า

Posted in อเมริกาใต้, เรื่องราว.

เคนอยู่ในประเทศไทยเป็นเวลาหลายปีและได้เดินทางอย่างกว้างขวาง เขาสนุกกับการอ่านการเขียนการถ่ายภาพ, อาหาร, และการแบ่งปันเรื่องราว