Cucuta เมืองชายแดนที่คึกคัก

ทบทวน ‘ตัวเลขศูนย์‘ ของอารยธรรมโบราณ

เมื่อไม่นานมานี้ผมอ่านเรื่องสั้นเกี่ยวกับอารยธรมชนเผ่ามายาของทวีปอเมริกาใต้ และวิวัฒนาการการใช้ตัวเลขที่เรียกว่า ‘explicit zero’หรือการมีตัวเลขศูนย์ครั้งแรกในโลก เชื่อผมเหอะ ถ้าใครเป็นนักคณิตศาสตร์ย่อมถกเถียงประเด็นนี้ได้เป็นชั่วโมงๆว่าทำไมมันถึงสำคัญนัก แต่เรื่องสั้นที่ผมได้อ่านนั้น กลับพาผมย้อนเวลานึกไปถึงความทรงจำของการเดินทางในบ่ายแก่ๆจรดเย็นเที่ยวชมเมืองคูคูตากับเจ้าบ้านของผม คูคูตามีถนนชื่อว่าอเวนิดาซีโรหรือถนนสายหมายเลขศูนย์ ซึ่งเป็นถนนที่อาจบอกได้ว่าเป็นถนนที่แบ่งเขตฝั่งตะวันออกและตะวันตกของเมือง และซึ่งจะปิดถนนเป็นเวลาหลายชั่วโมงในวันเฉพาะกิจ ในช่วงเย็น เช่นเดียวกับการปิดถนนในโบโกตาช่วงวันอาทิตย์

ถนนศูนย์ในใจกลางเมือง Cucuta

โอกาสท่องเที่ยวมากมาย

คูคูตาถูกนำมาเขียนถึงในหลายต่อหลายเรื่อง และมักจะเกี่ยวเนื่องกับชายแดนเวเนซูเอลา ที่เป็นที่รู้จักกันดีกับประวัติการลักลอบนำเข้าที่เกิดขึ้นมากกว่าเรื่องอื่นใด แต่จริงๆเมืองที่วุ่นวายนี้มีอะไรมากมายที่น่าสนใจสำหรับนักท่องเที่ยว แผนการเดินทางของผมคือพักที่เมืองนี้หนึ่งวัน แล้วค่อยข้ามแดนไปเวเนซูเอลา แผนสบายๆอะไรเทือกนั้น…

ผมมาถึงตอนเย็นของวันที่ 30 สิงหาคม หวังจะใช้เวลาหนึ่งวันในคูคูตา แล้วก็ข้ามไปเวเนซูเอลาในวันที่ 1กันยายน แต่โชคไม่ดีที่สถานการณ์บ้านเมืองในขณะนั้นมีการเดินประท้วงเกิดขึ้นในคาราคัสในวันที่ 1 พอดี ผมโต้แย้งกับเจ้าบ้านที่ผมไปพักด้วยและเพื่อนๆของผมที่อีกฝั่งชายแดน และการโต้เถียงไม่ให้ผมเดินทางต่อก็เริ่มจะฟังดูมีเหตุผล “ถ้าเกิดชายแดนถูกปิดล่ะ” ถ้าเช่นนั้นผมก็ไม่สามารถข้ามไปได้ นั่นหมายถึงผมต้องรีบเดินทางต่อทันทีตั้งแต่วันที่ 31แต่แล้วการโต้เถียงก็แย้งขึ้น “แล้วถ้าชายแดนถูกปิด คุณก็กลับออกมาไม่ได้นะ” และนั่นก็ทำให้ผมหยุดกึก ไม่ว่าผมอยากจะท่องเที่ยวเวเนซูเอลาแค่ไหน การติดค้างอยู่ในประเทศนั้นก็ไม่ได้อยู่ในแผนการเดินทางของผม พวกเราตัดสินใจรอที่จะข้ามเขตแดนหลังวันประท้วงในวันที่ 1 ผมถูกเตือนไม่ให้นำสิ่งของมีค่าใดๆติดตัวเข้าประเทศ เพราะแน่นอนว่าจะต้องถูกยึดไป และดูเหมือนจะเพื่อไปเลี้ยงดูครอบครัวผู้พิทักษ์สันติราษฎร์เหล่านั้นมากกว่าตัวผมเอง

ธนบัตรที่ใหญ่ที่สุดในเวเนซุเอลามูลค่าประมาณ 10 เซนต์สหรัฐ

ระบบธนาคารโมเดิร์นคือคำตอบ

ผมหาทางออกที่น่าสนใจในสถานการณ์ยุ่งเหยิงครั้งนี้ ในฝั่งโคลัมเบีย ผมจะทำการแลกเงิน 150 ดอลลาร์ซึ่งก็ได้ประมาณ 150,000 โบลิวาร์แล้วฝากเข้าบัญชีเพื่อนผมในเวเนซูเอลา นี่เป็นวิธีที่สะดวกที่สุดแล้ว เพราะเขาจะเดินทางไปพร้อมกับผม แล้วเราก็แค่ใช้เงินจากเดบิตการ์ดของเขาจ่ายค่าอะไรต่อมิอะไรในระหว่างเดินทาง และผมยังได้แลกเงินอีก 35 ดอลลาร์ซึ่งเป็นเงินประมาณ 35,000 โบลิวาร์เพื่อนำติดตัวไป เพื่อนๆสั่นศีรษะ ไม่เข้าใจทำไมผมต้องพกเงินติดตัวมากมายขนาดนั้น แล้วทำไมต้องแลกเงินจำนวนมากแล้วยังต้องโอนเข้าบัญชีอีก ในเมื่อข้าวของในเวเนซุเอลาถูกมาก (ตอนแรกผมคิดจะแลกเงิน 300 ดอลลาร์ แต่เจ้าบ้านบอกให้ผมแลกแค่ 150 เหรียญก็พอแล้ว แล้วเขาจะค่อยโอนเข้าบัญชีอีก150 เหรียญที่เหลือถ้าจำเป็น คุณต้องเข้าใจก่อนว่า  35,000 โบลิวาร์ไม่ได้มีมูลค่ามากมายอะไรนัก สุดท้ายแล้วในประเทศส่วนใหญ่ที่มีค่าเงินเฟ้อสูง ธนบัตรอาจเป็นเลขหลักหลายพัน แต่ไม่ใช่ในเวเนซุเอลา ซึ่งธนบัตรค่าสูงสุดคือ 100 โบลิวาร์ และยังจะถูกจำกัดค่าเงินที่สามารถนำติดตัวได้อีก ดังนั้นผมจึงแลกได้แต่ธนบัตรย่อยจากยอดเงิน 35,000 โบลิวาร์ เป็นธนบัตรมูลค่าใบละ 10, 20, และ 50 และแค่ 2,000 โบลิเวอร์ที่เป็นธนบัตรใบละร้อย ผมมีธนบัตรเป็นปึกก้อนใหญ่ที่ผมจะต้องพกทุกวันที่เดินทาง แน่นอนไม่ตกเป็นเป้าสายตาเลยสินะ

Cucuta

เตรียมกระเป๋าเดินทางสำหรับปลายทางที่แตกต่างกัน – ชายหาด

เมื่อการรอคอยเกิดขึ้น วันที่ 31พวกเราก็หมดเวลาไปกับการวางแผนท่องเที่ยวในคูคูตา และเยี่ยมชมสถานที่ต่างๆ และในวันที่ 1กันยายนทุกคนก็ได้ติดตามสถานการณ์ในเวเนซูเอลา การประท้วงในคูคูตายิ่งใหญ่มาก แต่ชายแดนก็ยังเปิดอยู่ ผมเตรียมตัวพร้อมสำหรับการเดินทางในเช้าวันรุ่งขึ้น แพ็คกระเป๋าใหม่ ทิ้งสิ่งของต่างๆที่มีมูลค่าไว้ที่บ้านเพื่อน ผมนำเสื้อผ้าติดตัวไปน้อยมาก ในเมื่อผมไปน้ำตกแองเจิลฟอลไม่ได้ผมก็จะไปชายหาดแทน เวลาที่เหลือในวันนั้นก็เดินชมเมืองไป พบปะเพื่อนฝูงสองสามคนเพื่อรับประทานอาหารค่ำร่วมกันแล้วก็ไปดื่มกันต่อ พวกเขาไม่ถูกใจนักกับความคิดที่จะข้ามชายแดนของผม แต่ในเมื่อวางแผนไปแล้ว ก็คงต้องเลยตามเลย

ก้าวเข้าสู่ความไม่แน่นอน

ในเช้าวันที่ 2 กันยายนเราก็พร้อมจะเดินทาง และพวกเราก็เตรียมจะเดินทางให้ไปถึงจุดข้ามเขตแดนแต่เช้า เจ้าของบ้านที่ผมพักก็กรุณามากช่วยพาผมข้ามชายแดน ผ่านขั้นตอนที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองของทั้งสองฝั่ง แล้วก็พาผมผ่านเข้าไปฝั่งเวเนซุเอลา ขั้นตอนทางด่านฝั่งโคลัมเบียไม่ยุ่งยากแต่อย่างใด แค่ประทับตราลงบนหนังสือเดินทางของผม พร้อมด้วยรอยยิ้มและโบกมือให้ แค่นี้ผมก็ข้ามด่านเป็นอันเรียบร้อย

เหมือนกับที่อเวนิดาซีโร แบ่งฝั่งตะวันออกและตะวันตกในคูคูตา แม่น้ำรีโอทาชิราก็แบ่งคูคูตาฝั่งตะวันตกที่ถูกจัดระเบียบเรียบร้อย ออกจากความสับสนวุ่นวายและการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ต่างๆในเวเนซูเอลาซึ่งเกิดขึ้น กับประเทศที่ครั้งหนึ่งได้ชื่อว่าเป็นประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในทวีปอเมริกาใต้ ผมได้มาถึงประเทศที่ความไม่มีระเบียบ เป็นระบบ สถานที่ซึ่งอะไรก็เกิดขึ้นได้ สถานที่ซึ่งความเชื่อมั่นในทุกอย่างเท่ากับศูนย์