ท่าอากาศยาน Tumbes, เปรู

นรกจริงอยู่ที่ชายแดน

ถึงแม้ว่าผมจะพูดถึงสถานที่เที่ยวทั้งหมดในเอกวาดอร์ระหว่างการถกกันเมื่อวันก่อน ผมก็ไม่สามามารถเปลี่ยนแผนการเดินทางได้ และต้องไปขึ้นรถที่สถานีเพื่อจะเดินทางต่อ จากควิโตไปทุมเบสในเปรู รองเท้ายังเปียกชื้น ผมจึงต้องใส่รองเท้าแตะคร็อกแต่เพียงอย่างเดียว แต่ก็ช่างมันเหอะ เพราะผมก็จะอยู่บนรถตลอดต่อจากนี้แล้วก็ต่อด้วยการขึ้นเครื่อง รอให้รองเท้าผมแห้งภายในข้ามคืน การเดินทางที่ยาวนานอีกรอบ รวมๆแล้วเกือบจะสิบสี่ชั่วโมงจากชายแดนเปรู และอีกสี่ชั่วโมงจากทุมเบส การเดินทางราบรื่นตลอดเส้นทาง เสื้อแขนยาวทับด้วยฮู้ดแล้วก็สวมแจ็คเก็ตทับอีกชั้น และด้านในสุดยังสวมเสื้อยืด ทำให้ผมรู้สึกอุ่นสบายตลอดคืน ร้านอาหารตลอดเส้นทางรสชาติดี และผมก็สั่งอาหารเก่งขึ้น จากนั้นเราก็ข้ามเขตชายแดน ถึงแม้ประสบการณ์ที่ไม่ดีก่อนหน้านี้ทำให้ผมหวาดผวาการข้ามชายแดนไปยังเวเนซูเอลา แต่การข้ามชายแดนจากเอกวาดอร์ไปยังเปรูเกือบเป็นเรื่องยากหรือแม้แต่หนักกว่า เรามาถึงชายแดนช่วงดึกและผู้โดยสารทั้งหมดก็ต้องลงจากรถ ต่อแถวและรอ ตึกสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองมีเจ้าหน้าที่ทำการของทั้งเอกวาดอร์และเปรู และมีผู้โดยสารอีกกลุ่มหนึ่งรออยู่ก่อนหน้าเรา

เมืองเก่าอันมีสีสันของกีโตประเทศเอกวาดอร์

เช้าชาม  เย็นชาม…

หลังจากยืนรออยู่ครึ่งชั่วโมงก็เริ่มมีการขยับตัว และผมก็ยังต่อแถวอยู่ที่ไหนสักที่นอกสำนักงานที่กำลังจัดการกับเอกสาร อีกครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นผมจึงได้เข้าไปถึงด้านในของตึกและเห็นว่าเกิดอะไร เจ้าหน้าที่สองคนนั่งอยู่หลังเคาเตอร์ ผมจะพยายามวาดภาพให้คุณได้จินตนาการตาม เจ้าหน้าที่สองคนในหนึ่งเคาเตอร์ ผู่โดยสารร้อยห้าสิบคนที่ยืนรออยู่ เจ้าหน้าที่คนแรกพิมพ์ข้อมูลในแบบฟอร์มขาออกที่หนาเกือบเท่าพระคัมภีร์ทั้งเล่ม ลงในคอมพิวเตอร์ จากนั้นก็ส่งต่อพร้อมพาสสปอร์ตและเอกสารอื่นๆ ไปให้เจ้าหน้าที่อีกคนเพื่อเช็คความถูกต้องของข้อมูลที่กรอกเข้าระบบให้ตรงกัน แล้วจึงประทับตราและยื่นให้ผู้โดยสาร ทั้งหมดใช้เวลาราวห้านาทีต่อผู้โดยสารหนึ่งคน และนั่นคือแค่เสร็จสิ้นในส่วนของการออกจากเอกวาดอร์ยังไม่รวมถึงขั้นตอนเข้าเปรู ผมเริ่มต้นคำนวน ห้านาทีต่อหนึ่งคน ผู้โดยสารก่อนหน้าผม หนึ่ง… สอง… สาม… สามสิบห้า… สามสิบห้าคูณห้าเท่ากับร้อยเจ็ดสิบห้านาที โอ้ พระเจ้า ยาวนานกว่าสามชั่วโมง คำนวนอย่างเร็ว ตีห้าบวกสามชั่วโมงเท่ากับแปดโมงเช้า และอีกสี่ชั่วโมงเพื่อไปสนามบินเท่ากับเที่ยง เครื่องออกเที่ยงสามสิบห้านาที โอ้ ไม่นะ มันจะเป็นเช่นนี้ไม่ได้

ตกแต่งภายในโบสถ์ใหญ่ของโบสถ์เซนต์ฟรานซิส

นรกมีจริง

คงจะมีคนอื่นที่คิดแบบเดียวกับผม เจ้าหน้าที่รถทัวร์คันก่อนเราเริ่มขอทางแทรกตัวไปด้านหน้า และการปะทะคารมกับเจ้าหน้าที่ก็เกิดขึ้น ผมสังเกตเห็นสีหน้าของเจ้าหน้าที่เปลี่ยนไป และคาดได้ว่าปัญหาร้ายแรงกำลังจะตามมา พายุที่ปะทุขึ้นชั่วไม่กี่นาทีประหนึ่งที่จารึกในพระคัมภีร์ และถ้าพระเจ้าเป็นผู้หญิง นี่ก็คงไม่ต่างจากการชำระโทษของคนบาป เสียงที่แผดออกมาจากปากเธอ ไม่ต่างจากฟ้าคำราม เจ้าหน้าที่รถทัวร์ถอยกลับออกมา แล้วพระเจ้าก็พักเบรค การชำระโทษที่ยาวนานของพระบิดาต่อลูกหลานของท่าน และในกรณีนี้ บาปของเจ้าหน้าที่รถทัวร์ส่งผลกระทบต่อผู้โดยสารของเขาและผู้โดยสารหลังจากนั้น กว่าสิบห้านาทีพระผู้เป็นเจ้าก็ปรากฎกายขึ้นอีกครั้ง หน้าที่แต่งใหม่ เติมสีลิปสติก และปราศจากความขุ่นเคืองอยู่ในแววตาของเธอ

จัตุรัสอิสรภาพ, กีโต

หลังระเบิดลง

เราทุกคนอดลุ้นไม่ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอีก แต่มีประกาศเร่งผู้โดยสารที่เหลืออยู่ไม่กี่คนจากรถทัวร์คันก่อนหน้าเราให้ต่อแถว หลังจากนั้นก็ถึงคิวของพวกเรา เธอกวาดตามองพวกที่เหลือไม่ต่างจากผู้ต้องโทษทัณฑ์ หน้าเธอนิ่งเอื้อมมือหยิบเอกสารของผู้โดยสารคนแรก พวกเรารอ แล้วก็หายใจออกมาด้วยความปิติเมื่อเธอส่งเสียงหวานเรียกคนต่อไป พวกเราประหลาดใจแต่แน่นอนอย่างมีความสุข เธอจัดการเอกสารใช้เวลาน้อยกว่าสองนาทีเสียอีก และถึงแม้มันผ่านไปอย่างเชื่องช้าแต่ก็ยังดีกว่าก่อนหน้านั้น และเมื่อถึงเจ็ดโมงเช้าเอกสารทุกอย่างก็อยู่ในมือผมเป็นอันเรียบร้อย ในที่สุดผมก็อยู่ฝั่งขาเข้าประเทศเปรู และออกจากประเทศเอกวาดอร์อย่างเป็นทางการ เมื่อเดินข้ามเส้นแบ่งเขตที่ขีดทับอยู่บนพื้น