ยึดติดกับชีวิตในภูมิประเทศที่แห้งแล้ง

จากกระท่อมคนแคระเราออกเดินทางต่ออีกครั้งตั้งแต่เช้ามืดของวันรุ่งขึ้น อีกหนึ่งวันอันยาวนานกับระดับความสูงเหนือระดับน้ำทะเลในสภาพภูมิอากาศที่แห้งมาก หลังจากขับรถนานราวหนึ่งชั่วโมงกว่า เราได้เข้าสู่เขตแดนที่แตกต่าง พื้นผิวผลึกเกลือกลายเป็นเศษฝุ่นและผงละอองไกลตา และในบัดดลทัศนียภาพสลับเปลี่ยนเป็นยอดเขาเล็กๆ แผ่ขยายอยู่เบื้องหน้าคือทะเลสาบ ซึ่งเป็นจุดหยุดพักแรกของพวกเรา เรามีทริปเที่ยวทะเลสาบรวมสามแห่งตลอดสองวันข้างหน้า ทะเลสาบสีฟ้าใส เขียวอำพัน และแดงเจิดจรัส แต่ละที่มีพรรณพืชและไม้ดอกนานาพันธ์ุ รวมถึงสัตว์พื้นเมืองเป็นเอกลักษณ์เฉพาะถิ่น ถึงแม้จะมีขนาดไม่ใหญ่นักในส่วนของพื้นที่ครอบคลุม แต่ทะเลสาบมีความสำคัญมากต่อการดำรงชีวิตของนกฟลามิงโก สีขนที่สวยสดของพวกมันบ่งบอกได้ถึงสารอาหารที่่ได้รับจากทะเสาบ

 

 

 

 

ทะเลสาบ  นกกระเรียน  และ …

เราใช้เวลาสักพักที่ทะเลสาบแห่งแรก Laguna Hedionda เดินเที่ยวและชื่นชมดูสิ่งต่างๆ เรารู้สึกแปลกใจที่มีน่มีพืชพรรณอยู่ที่นี่ในรูปของหญ้าตามที่เห็นในรูป พืันที่โดยรอบเป็นหินกรวดและทราย แต่ที่นี่มีพิภพเล็ก ๆ ที่น่าตื่นตาตื่นใจและยังมีชีวิตอยู่แม้จะมีสภาพแวดล้อมที่ไม่อำนวย เราเคลื่อนตัวต่อ ข้ามทะเลทรายอีก ค่อยๆปีนไต่ระดับสูงขึ้นเรื่อยไปบนภูเขา

 

 

 

 

เราหยุดที่ทะเลสาบแห่งที่สอง Laguna Colorada (Red Lagoon) ที่ซึ่งเรามีโอกาสได้เดินเล่น ชื่นชมความงดงามของทิวทัศน์เกือบหนึ่งชั่วโมง หลังจากเดินเราก็กลับไปที่รถและไปยังจุดหมายต่อไป รอบนี้เป้าหมายของพวกเราคือพื้นที่ที่มีหินรูปร่างต่างๆ กัน อุณหภูมิลดต่ำ และลมแรงพัดผ่านพื้นที่ราบ ในขณะที่เราขับรถไปตามเส้นทางที่สร้างขึ้นโดยรถยนต์ขับเคลื่อนสี่ล้อจำนวนมากมาตลอดหลายปี เราแล่นผ่านนักปั่นผู้โดดเดี่ยว จักรยานบรรทุกสัมภาระอัดแน่น เราสงสัยว่าเขาปั่นมาเป็นระยะทางยาวไกลแค่ไหน และอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาจะเดินทางข้ามทะเลเกลือสมตามตั้งใจได้อย่างไร ซึ่งกะคร่าวๆว่าเขาต้องปั่นอีกถึง 100 กิโลเมตรก่อนที่ถึงอูยูนิ การได้เห็นเขาปั่นข้ามภาคพื้นทะเลทรายอันกว้างใหญ่ ทำให้ผมสุดประทับใจและคิดต่อว่า ผมจะสามารถทำอะไรแบบนี้ได้มั้ยนะ? ใครจะไปรู้ มีเส้นทางหลากหลายที่ผมจะสามารถทดลองพิสูจน์ตนเองได้ และบางทีเส้นทางจากอัลเบอร์ตาไปตามทิศตะวันออกของเทือกเขาร็อกกี้ไปเม็กซิโก น่าจะเป็นบทพิสูจน์แรกที่น่าลองในอนาคตข้างหน้า

หินแกะสลัก

Arbol de Piedra (Rock Tree) คือหินสกัดที่เกิดจากแรงตีของลมปะทะผิวหน้าของภูเขาอัลติพลาโน ลมและทรายขัดผิวหินทรายนี้สกัดมันจนมีหน้าตาคล้ายต้นไม้ ถึงแม้ว่าหินรูปร่างเฉพาะตัวนี้จะเป็นจุดท่องเที่ยวที่น่าสนใจที่นักท่องเที่ยวทุกคนมักจะชอบมาถ่ายรูปกันโดยมีหินต้นไม้เป็นฉากประกอบ แต่ก็ยังมีงานหินสกัดจากธรรมชาติอื่นๆที่น่าสนใจมากพอๆกัน และควรระวังแรงลม ซึ่งมีความรุนแรงมาก และถ้าไม่ได้เสียงตะโกนบอกของเพื่อนนักท่องเที่ยวร่วมทาง หมวกของผมก็คงปลิวหายไปพร้อมกับแรงลมที่อัลติพลาโน

 

 

 

 

พวกเราเคลื่อนย้ายกันอีกรอบ ข้ามพื้นที่ราบอันกว้างใหญ่อีกแห่ง และในระยะไกลผมสามารถมองเห็นอะไรคล้ายอาคารขนาดเล็กที่เราสามารถหยุดพักรับประทานอาหารและดื่มน้ำ ชำระล้างร่างกาย ก่อนที่จะข้ามภูมิทัศน์อันแห้งแล้งไปสู่จุดหมายสุดท้าย ทะเลสาบและสถานที่ที่เราจะได้พักในยามค่ำ มันดูเหมือนว่าไม่เข้ากันเลยที่ว่าจะมีอาคารในพื้นที่ท่ามกลางทะเลทรายแห่งนี้ แต่ที่น่าสนใจยิ่งกว่าคือ ป้ายที่แปะไว้ก่อนเข้าใกล้สถานที่นี้คือ “มีบริการ WiFi” ผมพยายามต่อออนไลน์ ได้เวลาที่จะอัพโหลดรูปภาพและส่งข้อความถึงเพื่อนๆเสียทีว่าผมปลอดภัย สบายดี และสนุกสนานกับการเดินทาง น่าเสียดาย การพยายามต่อเน็ตพรัอมกับคนอื่นๆอีก 40 คนในเวลาเดียวกัน ดูเหมือนจะเป็นการพยายามที่ล้มเหลว

 

 

 

 

 

พืชที่คล้ายหิน – พืชหิน

เราเดินทางผ่าน Eduardo Avaroa Andean Fauna National Reserve ที่ระดับความสูงระหว่าง 4,200 – 5,400 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ผมกล่าวถึงพืชพันธุ์มาก่อนหน้านี้ ไม่มีอะไรแม้แต่หญ้าก็แทบงอกได้ยากในบริเวณนี้ และก่อนที่เราจะถึงที่พัก เราหยุดที่อีกจุดหนึ่งในอุทยานสงวน เพื่อจะดูพันธุ์ไม้ที่่คาดว่ามีอายุมานานถึง 3,000 ปี Yareta เป็นต้นไม้ที่เจริญเติบโตได้ช้ามาก ประมาณหนึ่งเซนติเมตรครึ่งต่อปี และถึงแมัมันจะดูอ่อนนุ่มเหมือนมอสที่เกาะคลุมบนหิน ผิวสัมผัสมันกลับแข็งราวกับหิน ที่คุณเห็นในภาพคือต้นของมัน ไม่ใช่มอสแต่อย่างใด ดั้งเดิมต้นยาเรต้า ถูกนำมาใช้เป็นเชื้อเพลิง ซึ่งการตัดมันเพื่อการนี้ ส่งผลกระทบอย่างยิ่งกับสิ่งแวดล้อม

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากเดินทางอันยาวนานมาตลอดทั้งวันกับสถานที่ต่างๆที่น่าสนใจ พวกเราได้มาถึงจุดหมายปลายทางแห่งสุดท้ายในที่สุด ทะเลสาบอีกแห่ง กับอีกโอกาสในการถ่ายรูปสวยๆ ที่นี่ก็เช่นเดียวกัน ลมแรงพัดกระหน่ำ และอุณหภูมิก็เริ่มเย็นลงหลัง อาทิตย์คล้อยลงหลังฉากภูเขาในระยะไกล เราเคลื่อนพลอย่างเร็ว พวกเราส่วนใหญ่กระตืนรือร้นที่จะไปถึงที่พักในคืนนี้ และทำให้ร่างกายอบอุ่นด้วยอาหารร้อนๆ ไกด์และคนขับรถของพวกเราเริ่มสับสนกับเส้นทาง ว่าจะเลี้ยวขวาหรือซ้ายตรงแยก แต่แสงไฟกระพริบที่ปลายทางนั่นดูจะช่วยแก้สถานการณ์ไว้ได้ และพวกเราก็มุ่งสู่ที่ซึ่งพวกเราหวังจะมุดตัวสำหรับค่ำคืน ไม่มีอะไรใกล้เคียงกับความหรูหราในคืนแรก ไม่มีแม้กระทั่งไฟฟ้าในห้องพัก เราหาทางจัดเตรียมที่นอนจนได้ และมุ่งฝีเท้าไปยังห้องอาหารเพื่อรับประทานมื้อค่ำที่เสิร์ฟอย่างช้าและจำกัดเมนู แต่ไ่ม่มีใครบ่น ตราบเท่าที่น้ำซุปในหม้อนั้นยังอุ่น และขนมปังสองสามแผ่นเพียงพอสำหรับคาร์โบไฮเดรตในค่ำนี้ พวกเราส่วนใหญ่พอใจ และไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการแทรกตัวใต้ผ้าห่มและจมสู่นิทรา