ความไม่รับผิดชอบ และการบำรุงร่างกาย บำรุงสมอง

จำที่ผมพูดเกี่ยวกับ เรื่องความรับผิดชอบ

ต่อชีวิตของคุณไม่

ที่จุดเริ่มต้นก่อนการแข่งขัน

หลังจากที่ผมเขียนตอนที่ 7 นี้ไปแล้ว ผมไปทำอะไรบางอย่างมา บางอย่างที่ผมไม่ได้ทำมาน่าจะสามสิบห้าปีได้มัง — ผมไปวิ่งมา ใช่ ผมเคยวิ่งมาก่อนตอนหลบฝน หรือเวลาที่ผมจำเป็นต้องรีบเร่งทำอะไรสักอย่าง แต่ผมก็ไม่ได้วิ่งในระยะยาวมาเวลานาน เรื่องมีอยู่ว่า …

เพื่อนเก่าโทรมาหาผมเมื่อไม่นานมานี้ เขาปรับทุกข์กับผมว่าการย่างเข้าสู่วัยสี่สิบนั้น เขารู้สึกว่าแค่นั่งเฉยๆดูจะไม่ดีต่อสุขภาพเสียเลย และเขาอยากจะร่วมเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศกับผม (ทริปเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรกของเขา) เราไปทริปง่ายๆในแถบประเทศเพื่อนบ้าน แล้วเพื่อนผมก็สนุกกับประสบการณ์ในครั้งนั้นมาก และไม่นานหลังจากนั้นเขาไปเที่ยวแบบสะพายเป้กับครอบครัวของเขาที่ประเทศอื่นราวหนึ่งอาทิตย์ แล้วทุกคนก็ชอบมาก แล้วนั่นแหละเพื่อนผมก็โทรมาชวนผมไปมาราธอน ผมได้แต่หัวเราะแล้วตอบไปว่า แน่นอนผมเข้าร่วมได้ แต่ผมไม่วิ่งด้วยหรอกนะ ผมจะเดินระยะไกล 10 กิโลแทน จงระวังเมื่อเอ่ยปากสัญญากับใครไว้ เพราะคุณจะถูกผูกติดกับสิ่งที่คุณไม่ได้คิดให้ดีก่อนพูด

หลังจากการแข่งขัน

กลับเข้าเรื่อง พวกเราไปร่วมงานมาครับ มีเด็กสี่คนอายุ 8-16 ขวบ และผู้ใหญ่อีกสี่ มินิมาราธอน (ระยะทางสิบกิโลครึ่งสำหรับผู้ใหญ่ และห้ากิโลสำหรับเด็ก) คนอื่นๆผ่านผมไปคนแล้วคนเล่าจนแทบจะมากเกิน นี่กระมังที่เหมือนจะช่วยปลุกวิญญาณเลือดนักสู้ในตัวผมให้ตื่นขึ้น แล้วผมก็เริ่มวิ่ง (รวมทั้งวิ่ง ทั้งเดินเร็ว ทั้งเดิน และแน่นอน — ลากสังขารตัวเองในช่วงท้ายเข้าสู่เส้นชัย) ผมรับกรรมอยู่ตอนนี้ด้วยการประท้วงของกล้ามเนื้อในทุกการเคลื่อนไหว แต่มันรู้สึกดีชะมัดตอนเอาชนะใจตนเองไปจนถึงเส้นชัย ความสำเร็จที่ผมเองไม่เคยคาดคิดว่าจะสามารถทำได้ มันช่างเป็นความรู้สึกที่วิเศษยิ่งนัก แล้วผมก็จะทำมันอีกอย่างแน่นอน เพราะผมไม่สามารถทนที่จะรับรู้ได้ว่า แม้แต่เด็กสิบขวบยังวิ่งเก่งกว่าผมแล้วสนุกกับมันด้วย ถึงแม้ว่าระดับความสนใจการออกกำลังกายของผมแทบจะระพื้น แต่ใครจะคิดว่าวันหนึ่งคุณจะตอบรับและตระหนักว่ามันเป็นสิ่งที่ดีและที่คุณควรจะทำมาตั้งนานแล้ว

โอกาสที่ดีที่สุดในการเข้าถึงอายุ 100 ปี?

ในการโพสต์ล่าสุดผมพูดถึงเครื่องยนต์หรู การที่เรารักษาดูแลมันดีเท่าไหร่ เครื่องยนต์ก็ย่อมมีระยะเวลาใช้งานได้นานขึ้น ผมไม่ได้พูดว่าเราจะอยู่ค้ำฟ้าเป็นร้อยๆปี แต่แน่นอนเราก็คาดหวังว่าจะอยู่ได้ถึงแปดสิบหรือเก้าสิบปี โดยที่สุขภาพร่างกายยังดีและสมองไม่เลอะเลือน ผมไม่ได้มีคาถาวิเศษที่จะเสกให้คุณมีอายุกว่าร้อยปี ถ้าคุณอยากได้แบบนั้นคุณคงต้องไปถามหาและเสียเงินให้ธุรกิจสิบแปดมงกุฎพวกนั้นแทน ความจริงคือสัจธรรม และนั่นหมายถึงเรามีแนวโน้มจะเดินทางไปโลกหน้าก่อนอายุครบหลักร้อย แต่กว่าจะถึงตอนนั้น เรายังมีอะไรให้ทำและสนุกกับการใช้ชีวิตอีกมากมาย ผมเคยพูดถึงเรื่องอาหารและการออกกำลังกาย จำให้ขึ้นใจไว้เลยว่าการเอาแต่นอนอืดดูทีวีบนโซฟา ดื่มเหล้า อัดบุหรี่เข้าปอด รับประกันว่าคุณมีแนวโน้มอายุสั้นและอาจไม่เฉียดหกสิบด้วยซ้ำ

ผมหวังว่าการอ่านโพสต์ของผม จะช่วยกระตุ้นคุณไม่มากก็น้อย ไม่ว่าจะเป็นไอเดียหรือแม้แต่การลุกขึ้นทำอะไรที่กระฉับกระเฉงและกระตือรือร้น มากกว่าแค่การไปทำงานแล้วกลับบ้าน มานั่งดูทีวีก่อนเข้านอน ซ้ำๆวนๆไปทุกวันไม่ต่าง

Dante “Divine Comedy”

บำรุงร่างกาย บำรุงสมอง

ถึงจะฟังดูแปลก การออกกำลังกายนั้นไม่ได้จำเป็นแค่เฉพาะทางร่างกาย แต่รวมถึงทางด้านจิตใจ การรู้จักเลือกรับประทานอาหารที่ถูกต้องและมีประโยชน์ต่อร่างกายนั้น มีความสำคัญมากแค่ไหน การป้อนสิ่งที่มีประโยชน์ ที่ดีต่อจิตใจของเรา ก็สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน มีหลักฐานเห็นกันดีว่าหากเราไม่รู้จักกระตุ้นและฝึกสมองให้ชาญฉลาดนั้น ก็ไม่ต่างจากการทวีความโง่ ดูจากพฤติกรรมการเลือกผู้นำของพลเมืองในหลายประเทศและผลเลือกตั้งที่เพิ่งผ่านมาสิ คุณคงนึกภาพออกว่าผมหมายถึงอะไร

โพสต์แรกของผมกล่าวถึงเรื่องการศึกษาต่อระดับปริญญาโทของผมที่บ้านเกิดในประเทศแคนาดา ผมไม่ได้เป็นนักศึกษาที่มีอายุมากที่สุดเพียงคนเดียว แต่ยังมีนักศึกษารุ่นราวคราวเดียวกันกับผมอีกหลายคนที่มาเรียนต่อระดับปริญญาตรี รวมถึงนักศึกษาระดับปริญญาเอก หรือแม้แต่พวกที่แค่มาเรียนบางวิชาที่ชอบเพื่อเรียนรู้โดยไม่เอาวุฒิ มีหลากหลายหลักสูตรประกาศนียบัตรสำหรับคนทำงานเพื่อพัฒนาความรู้ที่คุณสามารถเลือกได้ คอร์สสั้นๆหลากหลายหัวข้อวิชา หลักสูตรประกาศนียบัตรให้เลือกไม่จบสิ้นที่จะช่วยเพิ่มสีสันและคุณค่าในใบสมัครงานของคุณ แต่นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการเรียนรู้และสนใจจริงๆหรือ หรือสุดท้ายมันสำคัญแค่เพียงช่วยในการเพิ่มฐานเงินเดือนและการเลื่อนตำแหน่งกันแน่

ตอนเดินทางไปทวีปอเมริกาใต้ ผมพกหนังสือปกอ่อนของ “ดังเต” ชื่อ “ดีไวน์ คอมเมอดี” – Divine Comedy by Dante มันไม่ใช่หนังสือที่คนทั่วไปมักจะพกไปอ่านเวลาเดินทาง แต่มันเป็นหนึ่งในลิสต์หนังสือในใจผมมาเป็นเวลานาน ก็ผมมันพวกเด็กเนิร์ดวรรณกรรมที่โลว์เทคอย่างยิ่ง แต่สิ่งที่ผมกำลังบอกคุณคือ ไม่ว่าคุณอยากจะอ่านหนังสือคู่มือรถ จิตวิทยา หรือพวกฮาวทูต่างๆเช่นการผูกเงื่อน สิ่งสำคัญคือ การฝึกและกระตุ้นการทำงานของสมอง และลดการเสียเวลาไปอย่างไร้คุณค่ากับการออนไลน์ลงเสียบ้าง (ยกเว้นการอ่านบล็อกของผม) ไม่ว่าจะเป็นการสนใจเช็ครูปมื้อกลางวันของใครต่อใคร อ่านทวีตข้อความร้อยสี่สิบอักษรไร้สาระเกี่ยวกับความเป็นไปของชีวิตชาวบ้าน หยิบหนังสือขึ้นมาสักเล่ม เลือกมุมเงียบๆที่คุณรู้สึกสบาย และปล่อยใจให้ตกอยู่ในภวังค์ของการอ่านสิ่งดีๆ รับรองว่าสมองของคุณจะรู้สึกขอบคุณและคงไว้ซึ่งความเฉียบคมอย่างแน่นอน