กลายเป็นชาวนา … ชั่วคราว

สถานการณ์ วิกฤต

ในที่สุดผมก็อยู่ในรถทัวร์เที่ยวดึกไปบาควิซิเมโท หลังจากถูกเปลื้องผ้า ตรวจค้นตัว และได้รับพรให้นอนหลับฝันดีจากตำรวจ การเดินทางที่เหลือผ่านไปอย่างสงบ รถหยุดที่จุดหยุดตรวจบ้างสองสามครั้งแต่ไม่มีการตรวจค้นเพิ่มเติม นอกจากการตรวจเช็คเอกสารการเดินทางตามปกติ หลายชั่วโมงผ่านไปและผมก็เริ่มคำนวนเวลาการเดินทางใหม่ และเป็นไปได้ว่าผมจะถึงที่หมายราวๆช่วงมื้อกลางวันมากกว่าที่จะเป็นมื้อเช้า ผมไม่มีสัญญาณโทรศัพท์เลย ต้องหวังพึ่งสัญญาญไวไฟที่สถานีรถทัวร์ตอนไปถึงบาควิซิเมโท เพื่อจะส่งข้อความถึงเจ้าของบ้านของผมว่าผมถึงที่หมายแล้ว ไม่นานหลังจากนั้นรถก็ขับนำผมผ่านใจกลางเมืองเพื่อที่จะไปบ้านของเจ้าภาพ ซึ่งเหมือนเป็นโอเอซิส ตึกคอนโดแนวต่ำ และสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างครบครันตามคาดหวัง

ความยากลำบากที่ผมเห็น

เจ้าของบ้านของผมเป็นสัตว์แพทย์ เขาแนะนำผมให้แม่ของเขา และหลังจากที่ผมได้วางกระเป๋าของผมในห้องของผม เขาถามผมว่าอยากจะไปแล็บคลีนิคสัตว์กับเขาเพื่อจะเอาตัวอย่างสองสามชิ้นไปทิ้งไว้หรือไม่ ผมยากที่จะปฏิเสธโอกาสที่จะได้นั่งรถดูตัวเมืองบาควิซิเมโท การจราจรไม่พลุกพล่าน แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดคือ รถส่วนใหญ่มีสภาพเก่าและผ่านการใช้งานมาอย่างสมบุกสมบัน และที่เห็นชัดกว่านั้น ผู้คนต่อคิวยาวในซุปเปอร์มาร์เก็ตและร้านขายของชำ เขาบอกผมว่าบางครั้งคนจะยืนต่อคิวเพื่อซื้อสิ่งจำเป็นเช่น ข้าว ข้าวโพต แป้งสาลี ใช้เวลาเป็นชั่วโมงๆ และบ่อยครั้งอีกเช่นกันที่หลังจากการรอคอยหลายชั่วโมงพวกเขาก็ต้องหันหลังกลับเพราะสิ่งของที่รอซื้อนั้นขายหมดก่อนหน้าไปเสียแล้ว และสำหรับสิ่งจำเป็นอย่างอื่น เช่น กระดาษชำระ ยาสีฟัน น้ำตาล น้ำมันที่ใช้ปรุงอาหาร ลืมไปได้เลย ไม่มีขายมานานมากแล้ว และนี่คือคำอธิบายว่าทำไมถึงมีฝูงชนทะลักทั้งสองฝั่งของชายแดนเวเนซูเอลา–โคลอมเบีย เพื่อที่จะซื้อสินค้าและกักตุนสิ่งที่ขาดแคลนพวกเขาพกถุงใหญ่เต็มไปด้วยสินค้าที่จำเป็นกลับไปใช้ที่บ้าน “ถ้าพวกเขาจะไม่เจอยึดของที่จุดตรวจค้นเสียก่อน” เขาพูดเงียบๆ อย่างเศร้าใจ สิ่งเหล่านี้กำลังเกิดขึ้นในประเทศที่ราคาน้ำมันเท่ากับสองสตางค์ต่อลิตร และเหล่าแพทย์และพยาบาลได้รับคำสั่งว่า พวกเขาจะถูกไล่ออกทันที หากมีการพูดถึงเรื่องเด็กๆที่เป็นโรคขาดสารอาหาร ที่ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลและตายในที่สุดจากการขาดอาหารซึ่งปัจจุบันเกิดขึ้นในแต่ละวันไม่เว้นวัน

Iglesia de la Divina Pastora – โบสถ์ที่สำคัญที่สุดในเวเนซุเอลา

ความไม่เป็นธรรม การผิดกฎหมาย ความเลวทราม

ผมไม่ได้อยากมีความคิดเชิงลบหรือสิ้นศรัทธาในความหวัง พื้นที่นี้ไม่ใช่พื้นที่สำหรับทัศนคติแบบนั้น แต่บางครั้งในชีวิตเมื่อสิ่งที่คุณกำลังเห็นหรือได้รับประสบการณ์นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง การนิ่งเงียบเพิกเฉยโดยไม่กล่าวอะไร มันไม่ต่างกับการยอมรับและการสนับสนุนความไม่ถูกต้องนั้นโดยปริยาย

เราขับรถไปอย่างเงียบๆก่อนจะเลี้ยวต่อไปอีกสองสามช่วงถนนที่นำเราไปยังหนึ่งในโบสถ์ที่สำคัญของเวเนซูเอลา อิเกลเซีย เดอ ลา ดิวินา ปาซโทรา โบสถ์สถิตย์รูปปั้นพระแม่มาเรียอุ้มพระเยซูเจ้าในสภาพทารก และมีแกะอยู่ข้างพระวรกาย สร้างในปีคริสตศักราช 1735 เป็นรูปปั้นนักบุญประจำเมืองและมีการถวายสักการะในวันที่ 14 มกราคมของทุกปี และเป็นหนึ่งในพิธีสักการะพระแม่มาเรียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกงานหนึ่ง ดึงความสนใจของผู้คนจากทั่วสารทิศเป็นจำนวนแสนๆคน รูปปั้นจะถูกแห่จากโบสถ์ไปยังวิหารประจำเมือง เป็นระยะทางกว่า 7 กิโล ในปี 2011 โดยประชาชนกว่าสามล้านคน ตัวโบสต์เองนั้นไม่ได้มีขนาดใหญ่โตนัก หรือแม้แต่รูปปั้นเองก็ไม่ได้วิจิตรการตาแต่อย่างใด แต่เป็นที่แน่นอนว่าประวัติศาสตร์ได้ถูกกล่าวขานถึงพลังศรัทธาแห่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดขึ้นหลายครั้ง ที่เราหวังเพียงจะได้เห็นปาฏิหารย์เกิดขึ้นในประเทศนี้ ที่สภาพการณ์เกินรับไหวและผู้คนล้มตายทุกๆวันจากการต่อสู้เพื่อความอยู่รอดกับรัฐบาลที่ใช้อำนาจอย่างปราศจากความถูกต้องและไร้มนุษยธรรม รัฐบาลที่ได้รับการสนับสนุนจากทหารที่แทนที่จะดูแล ปกป้องประชาชน ยังจะมีส่วนร่วมพร้อมกับผู้นำทางการเมืองอีกหลายคน ที่ข่มเหง ปล้นชิง และฆ่าทิ้งราษฏรณ์อย่างเลือดเย็น

ทำงานหนัก

การจัดหาอาหาร

วันถัดมาผมได้กลายเป็นชาวไร่อีกครั้ง แต่ก็ช่วงสั้นๆนั่นแหละ เกิดในไร่ โตในไร่ ผมเดาว่าคุณคงไม่สามารถสลัดคราบชาวไร่ในสายเลือดด้วยการย้ายมาอยู่ในเมืองได้หรอกนะ และผมก็ไม่อยากจะปฏิเสธที่จะมีโอกาสมือเปื้อนดินสักเล็กน้อยจากการใช้แรงงานเสียหน่อย เราขับรถประมาณเกือบชั่วโมงไปนอกเมืองบาควิซิเมโท เพื่อจะไปเยี่ยมบ้านน้องสาวของเจ้าของบ้านผม พร้อมสามีและลูกๆของเธอ เราไปถึงตอนแสงแดดยังไม่แผดรังสีเต็มที่ และมื้อกลางวันก็ประมาณอีกชั่วโมงหรือกว่านั้น ที่ลานหลังบ้านบนทางที่ลาดลงไปนั้น เราสามารถได้ยินเสียงจอบกำลังขุดดิน ทุ่งเล็กๆกำลังถูกเตรียมพื้นที่เพื่อจะหว่านเมล็ดข้าวโพด เป็นความชาญฉลาดมาก โดยเฉพาะกับสถานการณ์ความขาดแคลนของประเทศนี้ หลังจากการแนะนำตัวและบทสนทนากันสั้นๆ การทำงานก็เริ่มต่อไป 

เราเหนื่อยหลังจากการทำงานหนักและอาหารกลางวันที่ดี

ผมจ้องมองดูสักระยะ แต่ก็ทนไม่ไหวที่จะแค่ยืนดูอยู่เฉยๆ ผมเดินลงไปยังพื้นที่นั้นแล้วก็เดินย่ำไปมาอย่างช้าๆบนผืนดินที่ได้รับการเตรียมพื้นที่ และเมื่อเขาเริ่มหวานเมล็ดข้าวโพด ผมหยิบจอบแล้วก็เริ่มถางหญ้าและวัชพืชออกไป อีกชั่วโมงถัดมา บรรยากาศที่เป็นมิตรอย่างเงียบๆก็เปล่งเสียงหัวเราะออกมาเมื่อทุ่งข้าวโพดถูกจัดการเสร็จเรียบร้อย และในขณะที่พวกเรากำลังรดน้ำ เสียงกระดิ่งบอกถึงเวลาอาหารกลางวันก็ดังขึ้น พวกเราเดินกลับบ้าน ผมสามารถได้กลิ่นสารพัดอาหารที่โอชะลอยโชยมาในอากาศ และถึงแม้ความอัตคัดขาดแคลนของประเทศที่ได้เห็นก่อนหน้านี้ บางอย่างที่เลิศรสกำลังก่อตัวขึ้น ไม่มีอะไรจะรสชาติหอมหวานเท่ากับอาหารพื้นบ้าน ไม่ว่าคุณจะอยู่ในประเทศไหน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการเสียเหงื่อใช้แรงงานในไร่เพื่อเป็นผลผลิตให้เราบริโภค