ค่ำคืนอันน่าอัศจรรย์ในเปรู, 2004

ไปเยือนเปรูซ้ำ

การเดินทางไปสนามบินไม่ได้ยุ่งยากอะไร แค่นั่งแท็กซี่จากทุมเบสไปขึ้นเครื่องได้ทันเวลาพอดี เมื่อเครื่องออกมุ่งสู่ลิมา ผมมองผ่านหน้าต่างลงไปยังทิวทัศน์เบื้องล่าง แล้วก็อดที่จะนึกถึงการเดินทางท่องเที่ยวครั้งแรกของผมไปเปรูเมื่อสิบปีที่แล้วไม่ได้ ครั้งแรกในประเทศเปรูเป็นประสบการณ์ที่ไม่รู้ลืม เราใช้เวลาสองสามชั่วโมงในลิมาเมื่อมาถึง ก่อนที่จะเดินทางต่อไปยังตอนเหนือของลิมา เพื่อมุ่งสู่แหล่งโบราณคดีต่างๆที่เปิดให้นักท่องเที่ยวได้เยี่ยมชม กระทรวงการค้าและการท่องเที่ยวได้จัดงานห้าวันเพื่อโปรโมทการท่องเที่ยว สู่แหล่งประวัติศาสตร์หลักๆที่สำคัญในตอนเหนือของประเทศ รวมถึงทรูยิลโล ฮัวราซ และคายามาร์กา

ถ้ำที่ฝังศพ

ในทรูยิลโลการเยี่ยมชมรวมถึงทัวร์ไปจันจัน เราได้ไปเที่ยวเดอะเวนทานิลลา เดอ โอทุซโก ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองประมาณสิบกิโลเมตร เป็นสุสานก่อนยุคอินคาซึ่งเต็มไปด้วยงานแกะสลักที่เจาะเซาะลงไปในซอกหิน และหลังจากที่อาณาจักรอินคาเรืองอำนาจ เชื่อกันว่าพวกเขาได้เจาะนำศพออกจากช่องเหล่านั้นเพื่อทำเป็นห้องเก็บธัญพืช แต่เพราะเคยมาเยี่ยมชมพื้นที่ส่วนนี้แล้ว ผมจึงตัดสินใจเดินทางตรงไปยังลิมา และมุ่งไปยังการสำรวจภาคใต้ของประเทศเนื่องจากผมพลาดทริปไปมัคชูปิจูเมื่อหลายปีก่อน

จันทร์จันเมืองที่ใหญ่ที่สุดในยุค pre-Columbian ในอเมริกาใต้ปัจจุบันเป็นแหล่งโบราณคดีที่อยู่ใกล้เมืองทรูจิลโลประเทศเปรู

ราคาแพงในลิมา

ลิมาเปลี่ยนแปลงไป ครั้งแรกที่มาถึงเมืองนี้ สนามบินไม่ค่อยสะดวกสบายนัก ผมเสียเวลาไปพอสมควรในการหาคนที่นัดไว้ แล้วก็เหมือนสนามบินทุกแห่งบนโลกนี้ แท็กซี่เถื่อนกระหายเงินมีอยู่ทุกที่ พวกเขาตัดราคากันเอง เพื่อที่จะได้พาลูกค้าอย่างผมออกจากสนามบินไปยังจุดหมายอื่นๆตามที่ผมปรารถนา โชคดีที่ครั้งแรกผมมีคนมารับที่สนามบิน แต่รอบนี้ผมต้องหาทางเข้าเมืองเอง ผมมีที่อยู่ของเจ้าของบ้านที่ผมจะไปพัก แล้วก็ได้รับการเตือนล่วงหน้า ให้นั่งแท็กซี่จดทะเบียนจากศูนย์บริการที่สนามบิน ซึ่งทำให้ผมตระหนักว่าประเทศนี้แพงขึ้นแค่ไหน ในจำนวนประเทศทั้งหมดในทวีปอเมริกาใต้ เปรูเป็นประเทศที่มีค่าครองชีพแพงที่สุด รองลงมาจากบราซิล ในขณะที่เมืองหลวงอื่นๆค่าแท็กซี่ตกราวแปดถึงสิบห้าเหรียญ ด้วยระยะทางเดียวกันในลิมาค่าแท็กซี่แพงขึ้นอีกถึงสองเท่า มันเป็นเวลาบ่ายแก่เมื่อผมมาถึงแล้วก็เดินทางไปตามถนนเลียบมหาสมุทร ไปยังแถบมิราฟลอเรสของเมือง พื้นที่แถบนี้เป็นแหล่งที่ร่ำรวยที่สุด และยังมีวิวของคาบสมุทรแปซิฟิกที่สวยงามที่สุด มาถึงบ้านเจ้าของที่ผมเข้าพัก ผมใช้เวลาจัดแจงตัวเองไม่นานนัก ก่อนจะพร้อมออกไปรับประทานอาหารค่ำ และไปยังห้างสรรพสินค้าเพื่อหาซื้อซิมการ์ดใหม่ไว้ใช้เมื่อจำเป็น

หนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ที่สวยงามในเปรู

เข้าร่วมทัวร์เดินเล่น …

ไม่ต่างจากเมืองหลักอื่นๆในทวีปอเมริกาใต้ ลิมามีระบบรถโดยสารสาธารณะพิเศษ ที่วิ่งราวสามสิบสองกิโลเมตรโดยรวมเข้าไปยังใจกลางของเมือง ซึ่งผมได้มีโอกาสใช้บริการอย่างเต็มที่ในระหว่างวัน เมื่อผมออกจากบ้านพักในตอนเช้า ผมเช็คแผนที่เพื่อหาที่รับประทานอาหารเช้า นั่งเงียบๆที่โต๊ะ ดื่มด่ำกับกาแฟ แล้วก็วางแผนการเที่ยว การเที่ยวชมเมืองเก่าจำเป็นต้องซื้อตั๋วรถ แล้วก็หารายละเอียดว่าจะต้องไปขึ้นและลงรถที่ไหน เสร็จจากอาหารเช้า ผมตัดสินใจที่จะใช้ครึ่งแรกของวัน ไปกับการเดินเที่ยวชมไปตามถนนเส้นหลักและสวนสาธารณะต่างๆ ผมสังเกตเห็นป้ายหน้าทางเข้าสวนสาธารณะแห่งหนึ่งโปรโมททัวร์เดินชมเมืองที่ดูน่าสนใจ และน่าจะช่วยแก้ปัญหาการหาเส้นทางใช้บริการรถโดยสารสาธารณะเพราะการเข้าร่วมกิจกรรมทัวร์นี้จะทำให้ผมมีผู้แนะนำเส้นทาง ผมเข้าร่วมพร้อมๆกับนักท่องเที่ยวอีกหลายคน และในไม่ช้าพวกเราก็รวมตัวกันได้แปดคน ไกด์ผู้นำทีมปรากฏตัวขึ้น แล้วก็พาพวกเราเดินไปยังสถานีรถและใจกลางเมืองเก่า

ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่สถานีรถไฟ เปลี่ยนเป็นห้องสมุดในลิมาประเทศเปรู

และเสริมกำลังด้วย Pisco

ในสองชั่วโมงถัดมาเราก็เดินกันไปตามถนนและตรอกต่างๆ เราตรงไปยังตึกโน้นตึกนี้ที่ไกด์นำไป ได้รับฟังประวัติศาสตร์ที่มาที่ไป และความสำคัญของสถานที่เหล่านั้น น่าเสียดายที่ทัวร์ไม่ได้พาเราเข้าไปชมด้านในของสถานที่ ซึ่งผมว่าถ้าเรามีโอกาสได้ชมสักที่สองที่ พร้อมกับได้รับรู้รายละเอียดเพิ่มเติมอีกสักหน่อย มันจะน่าสนใจมากทีเดียว หลังจากผ่านไปสองสามตึกเราก็ถูกพามายังตลาด และให้พวกเราใช้เวลาประมาณสิบห้าถึงยี่สิบนาที เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะเปรูเวียนและงานฝีมือ เมื่อถึงเวลา พวกเราถูกพาไปสถานที่แตกต่างกัน ชมตึกเพิ่มอีกสองสามตึก แล้วก็จบลงที่ตลาดศิลปินอีกแห่ง สถานที่สุดท้ายที่เราหยุดเป็นแหล่งช็อปปิซโก บรั่นดีท้องถิ่นที่กลั่นในเปรูและชิลี ปิซโกของเปรูกลั่นอย่างเป็นทางการ เฉพาะในห้าภูมิภาคของประเทศ และถึง 35 เปอร์เซ็นของผลผลิต ส่งออกไปขายยังประเทศชิลีซึ่งเป็นปิซโกที่ดีที่สุดในโลก และรสชาติที่เราได้รับอนุญาตให้ลองชิมนั้นคุ้มค่ายิ่งนักกับการเดินเท้าชมย่านประวัติศาสตร์ของเมือง แทบจะพ้นทุกข์ทรมาณจากความเมื่อยล้าหลังจากได้ลิ้มรสไปห้าหกแก้ว ทัวร์สิ้นสุดลง แล้วพวกเราก็ไปต่อตามที่ตัวเองต้องการ สำหรับผมมันคือการเดินกลับไปยังตึกต่างๆที่ผ่านมา แล้วก็เข้าชมภายในอย่างใกล้ชิด ซึมซับกับความงามของสมบัติล้ำค่าหรือข้าวของเครื่องใช้สะสมเหล่านัั้นที่สุดสะพรึง