วีรบุรุษกรีกในศิลปะอันวิจิตรในริโอ

ริโอเดอจาเนโร, บราซิล
ริโอเดอจาเนโร, บราซิล

ริโอเป็นเมืองที่มีมากกว่าชายหาด

… แม้ว่าชายหาดเหล่านั้นจะยอดเยี่ยม

ผมอยู่ที่รีโอหลายวัน และเมื่อผมเริ่มคุ้นเคยกับตัวเมืองและบรรยากาศผมก็รู้สึกสบายขึ้น ใช่ ผมเริ่มที่จะรู้จักระแวดระวังกับสิ่งรอบตัว และมั่นใจว่าประตูรั้วของอพาร์ทเม้นท์ล็อคสนิททุกครั้งที่ผมออกมา ผมเริ่มที่จะสนุกสนานกับเมืองและสถานที่เที่ยวและเที่ยวไปตามที่พื้นที่ต่างๆมากขึ้น ถึงแม้ภาษาที่แตกต่าง ผมสื่อสารด้วยภาษาสเปนที่กระท่อนกระแท่นและคำผิดแผกของภาษาโปรตุเกส และอีกเยอะกับภาษาอังกฤษแกรมม่าผิดๆ แต่ทุกอย่างก็ดูจะไปได้ดี

Christ the Redeemer
คริสร์มหาไถ่ซึ่งสร้างขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 2465 – 2474 รูปปั้นมีความสูง 30 เมตรและแขนยาว 28 เมตร

ผมเคยมาที่รีโอ และครั้งนั้นไปเที่ยวที่ รูปปั้นสูง 30 เมตร ของ Cristo Redentor (Christ the Redeemer) ที่โด่งดัง และจ้องมองลงมายังวิวเมืองที่แผ่ขยายเบื้องล่าง สร้างเสร็จสมบูรณ์ในปีค.ศ. 1931 รูปปั้นเป็นสถานที่เที่ยวที่น่าทึ่ง และได้รับการขนานนามเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก ผมแนะนำอย่างยิ่งสำหรับนักท่องเที่ยว และที่ดียิ่งขึ้นคือ คุณจะได้เห็นวิวที่สวยตระการตาของหาดโคปาคาบานา และอิปาเนมา (Copacabana and Ipanema beaches) แม้ว่าจะมีหลายวิธีที่จะไปที่ยอดเขาและรูปปั้น การขึ้นรถกระเช้าเป็นวิธีที่เห็นวิวมากที่สุดและคุ้มค่ากับการเที่ยว รถกระเช้าพาคุณขึ้นไปบนฐานเบื้องล่างรูปปั้น และแค่เพียงปีนขึ้นไปด้วยการเดินเท้าอีกนิดหน่อย … Read more...

อ่านต่อไป...

ทุกอย่างเกี่ยวกับเท้าในบัวโนสไอเรส

การวิ่งที่ฟลอเรส

ผมเคยไปบัวโนสไอเรสมาก่อนเมื่อ 25 ปีที่แล้วในปี 1992 ครั้งนั้นผมนำทีมผลิตรายการโทรทัศน์เล็กๆ จากไทยและพวกเราสร้างรายการหลายตอนซึ่งมีความยาว 8 นาทีเกี่ยวกับเรื่องราวแปลกประหลาดจากต่างประเทศ พวกเราเข้าร่วมแข่งขันฟุตบอล เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์เพื่อพูดถึงไดโนเสาร์ ไปดูหลุมฝังศพเอวิต้า ร่วมรับประทานอาหารค่ำพร้อมดูโชว์การเต้นรำ ผมตั้งตารอไปสำรวจเมืองอีกครั้งเพื่อจะดูว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างในตลอดหลายปีที่ผ่านมา มันไม่มีอะไรเปลี่ยนไปมากนัก แน่นอนว่าการจราจรพัฒนาขึ้นบ้าง และมีตึกสูงๆ ผุดขึ้น แต่โดยรวม เมืองยังคงเดิม ทันสมัย ไม่เก่าและน่าเบื่อ เดินทางมาถึงสถานีกลางรถไฟและรถทัวร์จากเม็นโดซา ผมพยายามหาทางไปอพาร์ทเม้นท์ที่ผมจะเข้าพักอีกสองสามคืน ผมไปสถานีรถไฟใต้ดิน ว่าจะนั่งรถไฟไปแทนการเดินอีก 7 กิโล (การเดินเป็นระยะทาง 7 กิโลนั้นไม่มากอะไรสำหรับผมซึ่งใช้เวลาเพียงชั่วโมงเดียว แต่ผมไม่อยากจะทำเช่นนั้นเมื่อต้องลากกระเป๋าสัมภาระไปด้วย) ตอนแรกผมขึ้นรถผิดทาง แต่ในที่สุดก็กลับมาถูกสถานีจนได้ มันเกือบเที่ยงแล้วตอนผมมาถึงที่พัก ผมกดกริ่ง ประตูเปิดให้เข้าไปยังอพาร์ทเม้นท์เล็กๆที่สะดวกสบาย เต็มไปด้วยหนังสือและนิตยสารซึ่งทั้งหมดเอนเอียงไปทางแนวคิดฝั่งซ้าย ผมได้เข้าสู่โลกของคนที่พูดได้หลายภาษา และมีใจชอบศิลปมีแนวความคิดของความเท่าเทียมของคนตามระบอบคอมมิวนิสต์ และเป็นมัคคุเทศก์ส่วนตัวที่ให้คำแนะนำและความรู้เกี่ยวกับสิ่งสำคัญต่างๆในบัวโนสไอเรสยังยอดเยี่ยม

(ผมสงสัยระดับการอุทิศต่อความเชื่อระบอบคอมมิวนิสต์ของเขาRead more...

อ่านต่อไป...

ทะเลทราย อาทาคามา และดวงจันทร์และ NASA

NASA, ดวงจันทร์และ ซาน เปโดร เดอ อาทาคามา

ตื่นเช้าวันถัดไปในซาน เปโดร เดอ อาทาคามา ช่างเป็นประสบการณ์ที่น่ารื่นรมย์ ผมไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกินยาแก้แพ้ความกดอากาศ เราลงมาอยู่ที่ระดับ 2,200 เมตรในวันก่อน และมวลอากาศมีอ็อกซิเจนหนาแน่นมากพอที่สมองและร่างกายของผมจะไม่ต้องเหนื่อยล้าโรยรา ไม่มีอะไรที่ผมวางแผนไว้มากนักในสองวันข้างหน้านอกจากทริปช่วงบ่ายไปยังทะเลทรายอาทาคามาและเยี่ยมชมหุบเขาจันทราและหุบเขายมฑูต ผมเดินทางออกจากที่พักของผม ราวสองกิโลเมตรจากใจกลางเมืองไปยังจุดศูนย์กลาง ผมส่องเห็นร้านอาหารน่านั่งที่นั่นในบ่ายวันก่อนอยู่ถัดจากจตุรัสเมือง และตั้งใจอย่างเต็มที่ว่าจะไปรับประทานอาหารมื้อสายที่นั่น ผมจัดการชาร์จแบตได้ในที่สุดและตัดสินใจว่าจะถ่ายรูปและเขียนบันทึกอะไรบ้างเสียหน่อยก่อนที่จะไปทัวร์ในช่วงบ่าย

 

ความแตกต่างระหว่าง “อยาก” กับ “ต้อง”

ผมใช้เวลาส่วนหนึ่งสำรวจถนนเส้นเล็กๆในพื้นที่รอบๆจตุรัสเมือง พื้นที่ซึ่งจัดให้เต็มที่แก่การท่องเที่ยวและผู้มาเยือน โรงแรมราคาประหยัด ร้านค้า ธนาคารสาขาย่อย และสิ่งอื่นๆที่จำเป็นสำหรับชีวิตนักท่องเที่ยว ผมได้ซิมมือถือใหม่ และหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้อันแสนสบายที่โต๊ะและสั่งอาหาร อาหารจริงๆจังๆ จากเมนูเป็นเล่ม จบมื้อด้วยกาแฟดีๆพร้อมนมแท้ๆอีกถ้วย เมื่ออาหารละลายในปากและกาแฟทำให้สภาพผมกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง ผมได้ตระหนักว่าหลายอย่างแค่ไหนที่เราได้มองข้ามคุณค่า และหลายสิ่งจริงๆคือความสุขที่เติมเต็มชีวิตให้หรูหรา ตลอดสี่วันอาหารดีงาม ยกเว้นมื้อเช้ามื้อหนึ่งที่ไม่แน่ใจนัก พวกเรารับประทานอาหารอย่างเต็มอิ่ม ไม่มีใครหิวโหยท้องกิ่ว หมายความเราไม่ต้องการอะไรอื่นมากไปกว่าที่เราบริโภคกันไปแล้ว แต่ก็นะผมยังสั่งอาหารจานพวกนั้นที่ถ้าผมคิดถึงมันในขณะที่อยู่ในทะเลทรายจะทำให้น้ำลายสอ Read more...

อ่านต่อไป...

ภูมิประเทศ เหมือนภาพวาดในโบลิเวีย

 

 

โอกาสอาบน้ำครั้งสุดท้ายก่อนชิลี

เช้าวันใหม่ที่รีบเร่ง เช้าก่อนอาทิตย์จะแตะขอบฟ้าเสียอีก เราคาดหวังว่าจะได้รับประทานอาหารเช้าไม่เกินหกโมงเช้า และออกเดินทางในเวลาหกโมงครึ่ง ภายใต้ความมืดที่ไร้กระแสไฟฟ้า เราทำอะไรต่อมิอะไรเท่าที่ไฟฉายจะอำนวยความสว่างและแพ็คสัมภาระเพื่อเดินทาง ยังง่วงอยู่และไม่มีความคิดที่จะอาบน้ำในอุณหภูมิเกือบศูนย์องศา พวกเราเดินไปยังห้องอาหาร หลายโต๊ะถูกจัดเตรียม นักเดินทางกลุ่มหนึ่งนั่งรับประทานอาหารเช้าใกล้เสร็จแล้ว ส่วนอีกโต๊ะก็คือพวกเรา จาน ถ้วย อุปกรณ์ครบ แต่ไม่มีอาหาร กาน้ำร้อนตั้งอยู่ที่มุมหนึ่งของโต๊ะ เรามองหากาแฟและชา ในที่สุดก็เจอชาให้ชง ไม่มีเสียงใดๆจากครัว และแน่นอนไม่มีกลิ่นการปรุงอาหารใดๆโชยมา ในอีกด้านของตึก มีใครบางคนกำลังเดินมาพร้อมแผ่นขนมปัง พวกเรารอต่อไป ได้รับการยืนยันจากคนขับว่ายังมีอาหารมาเสิร์ฟอีก รอต่อไปอย่างเงียบๆ อีกกลุ่มรับประทานอาหารเสร็จแล้วลุกไป พวกเรายังนั่งรอต่อ หลังจากรอคอยอย่างยาวนาน ผมลุกเดินไปดูในครัวและพบว่าไม่มีผู้ใดอยู่ในนั้น นอกจากกาน้ำร้อนที่กำลังต้มน้ำอยู่บนเตา ผมแจ้งไกด์ผู้พยายามหาอาหารทดแทนจากตู้กับข้าวและชั้นในครัว ไม่ช้าเขาก็กลับมาพร้อมของกินบางอย่าง ตั้งบนโต๊ะ แล้วพวกเราก็จัดการกับอาหารตรงหน้า บอกตามตรงไม่มีใครหิวอย่างจริงจัง แป้งลงท้อง สำรองพลังงาน ยกกระเป๋าเตรียมพร้อมเดินทางในแสงรุ่งอรุณ ยกสัมภาระขึ้นหลังคารถแพ็คเก็บทุกอย่างเรียบร้อย มันจะเป็นวันที่ยาวนาน หลายสถานที่่ต้องแวะเที่ยวก่อนข้ามเขตแดนไปชิลี ต้องประทับตราออกจากโบลิเวียร์ก่อนเที่ยง หรือไม่งั้นก็ต้องรออีกสองชั่วโมงกับการพักนอนกลางวัน ถ้าพวกเราจะโชคดีได้รับการช่วยเหลือใดๆ

 

ซัลวาดอร์ ดาลีในทะเลทราย

ไม่มีการบ่นแต่อย่างใด พวกเราขึ้นรถซึ่งเป็นที่เดียวที่อุ่น และในขณะที่ดวงอาทิตย์คืนคลานแตะขอบฝ้าอย่างช้าๆ แผ่รังษีอุ่นอาบทับความเย็นและแห้งแล้งของพื้นดิน Read more...

อ่านต่อไป...

นกกระเรียน ขนนก เทือกเขาแอนดีสโบลิเวีย

 

 

ยึดติดกับชีวิตในภูมิประเทศที่แห้งแล้ง

จากกระท่อมคนแคระเราออกเดินทางต่ออีกครั้งตั้งแต่เช้ามืดของวันรุ่งขึ้น อีกหนึ่งวันอันยาวนานกับระดับความสูงเหนือระดับน้ำทะเลในสภาพภูมิอากาศที่แห้งมาก หลังจากขับรถนานราวหนึ่งชั่วโมงกว่า เราได้เข้าสู่เขตแดนที่แตกต่าง พื้นผิวผลึกเกลือกลายเป็นเศษฝุ่นและผงละอองไกลตา และในบัดดลทัศนียภาพสลับเปลี่ยนเป็นยอดเขาเล็กๆ แผ่ขยายอยู่เบื้องหน้าคือทะเลสาบ ซึ่งเป็นจุดหยุดพักแรกของพวกเรา เรามีทริปเที่ยวทะเลสาบรวมสามแห่งตลอดสองวันข้างหน้า ทะเลสาบสีฟ้าใส เขียวอำพัน และแดงเจิดจรัส แต่ละที่มีพรรณพืชและไม้ดอกนานาพันธ์ุ รวมถึงสัตว์พื้นเมืองเป็นเอกลักษณ์เฉพาะถิ่น ถึงแม้จะมีขนาดไม่ใหญ่นักในส่วนของพื้นที่ครอบคลุม แต่ทะเลสาบมีความสำคัญมากต่อการดำรงชีวิตของนกฟลามิงโก สีขนที่สวยสดของพวกมันบ่งบอกได้ถึงสารอาหารที่่ได้รับจากทะเสาบ

 

 

 

 

ทะเลสาบ  นกกระเรียน  และ …

เราใช้เวลาสักพักที่ทะเลสาบแห่งแรก Laguna Hedionda เดินเที่ยวและชื่นชมดูสิ่งต่างๆ เรารู้สึกแปลกใจที่มีน่มีพืชพรรณอยู่ที่นี่ในรูปของหญ้าตามที่เห็นในรูป พืันที่โดยรอบเป็นหินกรวดและทราย แต่ที่นี่มีพิภพเล็ก ๆ ที่น่าตื่นตาตื่นใจและยังมีชีวิตอยู่แม้จะมีสภาพแวดล้อมที่ไม่อำนวย เราเคลื่อนตัวต่อ ข้ามทะเลทรายอีก ค่อยๆปีนไต่ระดับสูงขึ้นเรื่อยไปบนภูเขา

 

 

 

 

เราหยุดที่ทะเลสาบแห่งที่สอง Laguna ColoradaRead more...

อ่านต่อไป...