“I wandered lonely as a cloud
วันแห่งเหตุผลที่แท้จริงของการเดินทางไปเปอร์โตเวราซมาถึง ผมสนุกสุดๆกับที่นี่สองวันเต็ม แต่ก็ถึงเวลาที่ต้องเดินทางไปยังจุดหมายถัดไป … Read more...
อ่านต่อไป...→เช้าวันรุ่งขึ้นผมกลับขึ้นรถอีกครั้ง เตรียมเดินทางไป Isla Grande de Chiloe เกาะที่ใหญ่เป็นอันดับห้าของทวีป ระยะทางประมาณ 110 กิโลเมตรทางตอนใต้ของเปอร์โตเวราซ ไม่มีสะพานข้าม ผมจึงโหลดรถขึ้นเรือเฟอรีที่บรรทุกยวดยานพาหนะได้เที่ยวละสิบคัน ข้ามฟากแค่ระยะสั้นๆแต่หนาวชะมัด อากาศเปลี่ยน ปกคลุมด้วยเมฆ สลับกับฝนตกพรำในบางครั้ง มีคนบอกผมว่าเกาะนี้เป็นสถานที่ซึ่งน่าประทับใจ สมควรมาเที่ยวชม และผมก็กำลังเดินทางไป เหมือนกับในวันก่อนแทนที่จะใช้ถนนเส้นหลัก ผมเลี่ยงมาใช้ถนนที่ไม่ได้ราดยางแทนในทันทีที่เบี่ยงได้ – อาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่ชาญฉลาดสุด และบางครั้งผมก็คิดว่าผมอาจตัดสินใจผิด แต่การค้นพบอะไรใหม่ๆระหว่างเดินทางนั้นคุ้มค่ายิ่งนัก มีเส้นทางที่เรียกว่าเส้นทางสู่โบสถ์ เส้นทางที่นำพาผู้มาเยือนและนักแดินทางแสวงบุญสู่โบสถ์แห่งพระบิดาหลายแห่งซึ่งงดงามแปลกตา ทุกแห่งล้วนมีเรื่องราวที่มาที่สำคัญ โบสถ์ส่วนใหญ่สร้างจากไม้ ผมไม่ได้หยุดแวะชมมากนักด้วยมีหลายสถานที่มากเกินกว่าที่จะเที่ยวได้ครบภายในวันเดียว โบสถ์หนึ่งในนั้นชื่อ Iglesia Caguach ซึ่งต้องต่อเฟอรีหลายลำและใช้เวลาเกือบทั้งวันเพราะมันตั้งอยู่บนเกาะอีกแห่ง โบสถ์ส่วนใหญ่ถูกพบในด้านฝั่งตะวันออกของชายฝั่ง และหลายแห่งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกของยูเนสโก
คล้ายๆกับการเดินทางไปรอบ ทะเลสาบเมื่อวันก่อนชนบทที่นี่แผ่กระจายไปตามพื้นที่ชายฝั่ง ถึงแม้จะโชคไม่ดีที่ฝนไม่ได้หยุดตกนานกว่าครึ่งชั่วโมง ทำเอาขับรถไม่ราบรื่นไปเกือบทั้งวัน … Read more...
อ่านต่อไป...→ช่างแตกต่างกันอย่างมากระหว่างสภาพภูมิประเทศและสภาพแวดล้อมทางชีลีเหนือและชิลีใต้ ที่ซึ่งภูมิภาคทางตอนเหนือห่างไกลนั้นมีเทือกเขาที่เป็นกระสะส่วนใหญ่มาจากการทำเหมืองทอดตลอดทาง ในขณะที่เทือกเขาทางตอนใต้กลับปกคลุมด้วยหิมะและความเขียวขจีของชนบท เจ้าของบ้านใจดีขับรถมารับผมที่สนามบินที่ Puerto Monttและพาผมไปที่บ้านของเขาที่ Puerto Varas เขาบอกผมว่า– Puerto Varas เป็นสวรรค์น้อยๆที่ยังไม่ถูกค้นพบโดยนักท่องเที่ยว และหลังจากใช้เวลาสามวันในตัวเมืองและบริเวณโดยรอบ ผมเห็นด้วยอย่างที่สุด มันคือสถานที่ซึ่งที่ผมจะพิจารณาอย่างจริงจังเพื่อไปอยู่ถึงแม้ภูเขาไฟจะยังระอุคุกรุ่น อุณหภูมิค่อนข้างเย็น มันยังเป็นช่วงคาบเกี่ยวของปลายฤดูหนาวและต้นฤดูใบไม้ผลิเมื่อผมมาเยือนในเดือนตุลาคม อาทิตย์ที่หกของการเดินทาง และผมกลับมาอยู่ในตารางตามแผนไม่มากก็น้อย
เปอร์โต เวราซ ตั้งอยู่ถัดจากทะเลสาบขนาดใหญ่ และผมสามารถจินตนาการได้เป็นอย่างดีว่าในช่วงฤดูร้อนมันต้องเป็นสถานที่สุดตระการตาที่จะเดินเล่นเลียบไปตามทาง หรือแม้แต่เพียงแค่นั่งหยีอนใจและรื่นรมย์กับอากาศและแสงแดด เมืองที่หลับไหลและใจกลางของเมืองมีขนาดค่อนข้างเล็ก –ไม่กี่ช่วงตึกกับแหล่งร้านอาหาร ร้านค้าและบริการต่างๆ รวมถึงที่พักสำหรับผู้พักอาศัยและนักท่องเที่ยว ผมได้รับการตอนรับอย่างอบอุ่นสู่บ้านของผู้ผลิตรายการ… Read more...
อ่านต่อไป...→มีบางครั้งในการเดินทางที่ผมเสียใจกับการผลัดวันประกันพรุ่ง และวันถัดมาก็เป็นหนึ่งในนั้น ก่อนหน้าที่จะเริ่มทริปไปอูยูนิ ผมค้นหาตั๋วเครื่องบินจากซาน เปโดร เดอ อทาคามา ไปซันติอาโก ชีลี ผมเจอหลายที่นั่งและราคาดีมากราว 60-80 เหรียญฯ สำหรับตั๋วเที่ยวเดียว ผมชะลอการซื้อที่นั่งเหล่านั้นเพราะยังไม่แน่ใจในตารางการเดินทางและเมื่อผมมีเวลานั่งและเตรียมยืนยันที่นั่งไปซานดิเอโกในที่สุด ราคาตั๋วพุ่งทะลุไปถึง 200 เหรียญฯ สำหรับเที่ยวเดียว ผมหาตั๋วราคาอื่นจากสนามบินใกล้เคียง (ใกล้สุดคือ 100 กิโลเมตรห่างออกไป) แต่พบว่าราคาแพงเกินไป และในที่สุดผมก็ยอมรับความจริง ผมต้องนั่งรถทัวร์ไปตามเส้นทางเลียบชายฝั่งชิลีจากซาน เปโดร ไปซานดิเอโก และถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่การเดินทางโดยรถทัวร์อย่างต่อเนื่องที่นานที่สุดที่ผมเคยมีในการเดินทาง แต่เวลา 28 ชั่วโมงนั้นก็แทบจะที่สุด
ผมเอร็ดอร่อยกับอาหารเช้าที่ร้านอาหารเดิมที่ผมเจอร้านแรก ชิลีเหนือเป็นพื้นที่ห่างไกลความเจริญและมีเพียงเมืองใหญ่ๆสองสามเมือง ที่ไม่มีอะไรอื่นนอกเหนือจากเหมืองทองแดง เงิน และไนเตรท เราใช้เวลาหลายชั่วโมงขับผ่านพื้นที่แห้งแล้งนี้ และบางครั้งถึงเห็นรถบรรทุกขนดินดำผ่านไป กองดินขนาดใหญ่สีน้ำตาลดำเป็นทางยาวบนถนน และผมไม่แน่ใจว่าเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นหรือกองเนินทรายที่ลมพัดถม เราขับผ่านเมืองเก่าใกล้เหมือง ขับต่อไปเรื่อยๆจนถึงอันโตฟากัสตา เมืองชายฝั่งในที่สุด … Read more...
อ่านต่อไป...→ตื่นเช้าวันถัดไปในซาน เปโดร เดอ อาทาคามา ช่างเป็นประสบการณ์ที่น่ารื่นรมย์ ผมไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกินยาแก้แพ้ความกดอากาศ เราลงมาอยู่ที่ระดับ 2,200 เมตรในวันก่อน และมวลอากาศมีอ็อกซิเจนหนาแน่นมากพอที่สมองและร่างกายของผมจะไม่ต้องเหนื่อยล้าโรยรา ไม่มีอะไรที่ผมวางแผนไว้มากนักในสองวันข้างหน้านอกจากทริปช่วงบ่ายไปยังทะเลทรายอาทาคามาและเยี่ยมชมหุบเขาจันทราและหุบเขายมฑูต ผมเดินทางออกจากที่พักของผม ราวสองกิโลเมตรจากใจกลางเมืองไปยังจุดศูนย์กลาง ผมส่องเห็นร้านอาหารน่านั่งที่นั่นในบ่ายวันก่อนอยู่ถัดจากจตุรัสเมือง และตั้งใจอย่างเต็มที่ว่าจะไปรับประทานอาหารมื้อสายที่นั่น ผมจัดการชาร์จแบตได้ในที่สุดและตัดสินใจว่าจะถ่ายรูปและเขียนบันทึกอะไรบ้างเสียหน่อยก่อนที่จะไปทัวร์ในช่วงบ่าย
ผมใช้เวลาส่วนหนึ่งสำรวจถนนเส้นเล็กๆในพื้นที่รอบๆจตุรัสเมือง – พื้นที่ซึ่งจัดให้เต็มที่แก่การท่องเที่ยวและผู้มาเยือน โรงแรมราคาประหยัด ร้านค้า ธนาคารสาขาย่อย และสิ่งอื่นๆที่จำเป็นสำหรับชีวิตนักท่องเที่ยว ผมได้ซิมมือถือใหม่ และหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้อันแสนสบายที่โต๊ะและสั่งอาหาร – อาหารจริงๆจังๆ จากเมนูเป็นเล่ม จบมื้อด้วยกาแฟดีๆพร้อมนมแท้ๆอีกถ้วย เมื่ออาหารละลายในปากและกาแฟทำให้สภาพผมกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง ผมได้ตระหนักว่าหลายอย่างแค่ไหนที่เราได้มองข้ามคุณค่า และหลายสิ่งจริงๆคือความสุขที่เติมเต็มชีวิตให้หรูหรา ตลอดสี่วันอาหารดีงาม ยกเว้นมื้อเช้ามื้อหนึ่งที่ไม่แน่ใจนัก พวกเรารับประทานอาหารอย่างเต็มอิ่ม ไม่มีใครหิวโหยท้องกิ่ว หมายความเราไม่ต้องการอะไรอื่นมากไปกว่าที่เราบริโภคกันไปแล้ว แต่ก็นะผมยังสั่งอาหารจานพวกนั้นที่ถ้าผมคิดถึงมันในขณะที่อยู่ในทะเลทรายจะทำให้น้ำลายสอ … Read more...
อ่านต่อไป...→