ดนตรี อาหาร วัฒนธรรม ศิลปะ และประวัติศาสตร์ทุกอย่างเป็น Passion in Bogota

ผมมีรูปอยู่ที่ไหนสักที่ รูปที่ผมถ่ายเมื่อวานตอนผมอยู่ในโคลัมเบีย ภาพของสติกเกอร์หลังท้ายรถแวนที่บอกว่า “Colombia es Pasion” (โคลัมเบียเป็นประเทศที่เต็มไปด้วยความหลงใหล) ผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง และจากสติกเกอร์ที่พวกเราเห็นจำนวนมากระหว่างทาง ผมว่าอันนี้นี่แหละที่บรรยายประเทศนี้ได้อย่างเจ๋งสุด บ่อยครั้งที่เวลาเราเจอคำแบบ “ความหลงใหล” เรามักจะจินตนาการต่อถึงห้องนอนและอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นในนั้นทันที แต่โคลัมเบียมีอะไรต่อมิอะไรที่แสดงออกถึงความหลงใหลในด้านอื่นๆอยู่อีกมาก ถึงแม้ว่าในแต่ละประเทศคุณมักเจอผู้คนพร่ำบ่นเกี่ยวกับนักการเมืองของพวกเขาและเรื่องสารพัดเรื่อง แต่ในขณะเดียวกันคุณก็ยังจะได้พบพานผู้คนที่แสดงออกถึงความรักในทุกอย่างของประเทศเขา และโคลัมเบียก็ไม่ต่างกัน ความหลงใหลเกี่ยวกับเรื่องการเมือง การแลกเปลี่ยนทัศนะที่ทวีความร้อนแรง แต่สิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องสำหรับคนพื้นที่ ไม่ใช่ผู้มาเยือน และในฐานะผู้มาเยือนคุณจะสังเกตได้อย่างรวดเร็วว่าความเป็นชาวโคลัมเบียคือ อาหาร เพลง ชายหาด กาแฟ ศิลปะ และยิ่งกว่านั้น – ความงามของประเทศนี้ ทุกสิ่งดูเหมือนจะเดือดพล่านและขับเคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว อย่างน้อยก็ที่โบโกตา – ผมควรจะบันทึกที่นี่ไว้เพราะผมเคยอาศัยอยู่ในกรุงเทพฯเมืองที่ไม่เคยหลับใหล เมื่องที่ตื่นตลอดเวลาจนแทบจะไร้จุดเชื่อมต่อระหว่างกลางวันและกลางคืน และคุณก็มั่นใจได้เลยว่าคุณจะสามารถทำอะไรต่อมิอะไรหรือหาแหล่งของกินได้ในมื้อดึก (แค่ต้องระวังตัวหน่อยว่าจะไปแถวไหน)

วิวจากยอดเขาเซอโรเดอม็องเซอเรตในช่วงบ่ายและเริ่มพลบค่ำช่างงดงามวิจิตรตา แค่จำไว้ว่าอากาศที่บางเบาในพื้นที่สูงอาจทำให้คุณต้องเคลื่อนตัวอย่างสบายๆและช้าๆ ทุกย่างก้าวเมื่อคุณถึงบนนั้น รถรางหรือรถสายพานจะพาคุณขึ้นไปสู่ยอดเขา

 … Read more...

ระยะทาง…

แผนหลักถูกปรับเปลี่ยน ตัวผมก็เช่นกัน จากแผนการเดินทางระยะทางเดิม 9,400 กิโลเมตร เปลี่ยนเป็นเดินทางเพิ่มขึ้นทั้งหมดเป็นระยะทาง 14,300 กิโลเมตร ในเวลา 60 วัน บางช่วงต้องบินเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม มีการเดินทางอย่างยาวนานขึ้นโดยรถโดยสาร ซึ่งผมไม่อยากจะเพิ่มเข้าไปเลยถ้าไม่จำเป็น จากการเปลี่ยนแปลงแผนการเดินทางไปเวเนซูเอลาที่ตอนแรกว่าจะบินไปเป็นเดินทางทางบกแทน ผมเลยเปลี่ยนการเดินทางจากคูคูตาไปคาลิจากรถเป็นบินไปแทน ดีงามมากเลยที่มีเครือข่ายสายการบินจำนวนมากในทวีปอเมริกาใต้ สารพัดเส้นทางให้คุณเลือกได้ตามที่ต้องการ และค่าตั๋วเครื่องบินเที่ยวเดียวก็แสนถูก แค่แพงกว่าค่ารถโดยสารเพียงนิดหน่อยเท่านั้น หนำซ้ำยังช่วยประหยัดเวลาไปได้อีกมากโข เคล็ดลับคือใช้บินเฉพาะเมื่อบินภายในประเทศเท่านั้น ข้ามเส้นเขตแดนเมื่อไหร่ราคาแพงลิบเลย หลายไฟลท์ช่วยย่นระยะเวลาในการเดินทางขึ้นมาก รวมถึงการบินจากทูเบสซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของเปรูไปยังลีม่า จากลีม่าไปกูซโก จากซานติเอโก ไปเปอโต มอนต์ และบินจากคูริติบาไปริโอ ระยะทางรวมทั้งหมดราว 4,000 กิโลเมตร ดังนั้นตอนท้ายของทริป ผมจึงเพิ่มระยะการเดินทางทางบกขึ้นเพียง 1, 000 กิโลเมตร (ดูแผนที่การเดินทาง) (สำหรับรายละเอียดเกี่ยวกับสายการบิน กดอ่าน: ทางเลือกในการเดินทางทวีปอเมริกาใต้)

ไม่เอา สารพัดรายการ ไม่เอา ร้อยรายการที่ต้องทำก่อนตาย

ความหวังกับความเป็นจริง

แผนการท่องเที่ยวสุดอลังของผมคือการเดินทางครอบคลุมเก้าประเทศในระยะเวลาสิบสัปดาห์ เป็นการมองโลกในแง่ดีเกินไปกระมัง และตารางเดินทางก็แทบจะไม่มีวันหยุดพักเลย ตั๋วเครื่องบินของผมจะบินจากโบโกตาก่อนจะต่อไฟลท์ไปที่คารากัส ผมอยากจะดูสถานที่ที่ กูซตาโว ดูดาเมล ได้จัดคอนเสิร์ตซิมโฟนีมาเลอร์ หมายเลข 8 ซึ่งเป็นชิ้นดนตรีที่ผมชอบมากอีกชิ้นหนึ่ง ผมเตรียมที่จะพักสองคืนในคารากัส ในขณะเดียวกันก็ให้เพื่อนของผมช่วยหาข้อมูลการเดินทางจากคารากัสไปน้ำตกแองเจิลฟอล น้ำตกที่สูงที่สุดในโลกจากข้อมูลในวิกิพิเดีย ซึ่งสูงประมาณ 807 เมตร มันจะต้องเป็นการผจญภัยที่สนุกอย่างแน่นอน หนึ่งในไฮไลท์ของทริปนี้ทีเดียว พร้อมไปกับการบินด้วยเครื่องบินใบพัด ต่อด้วยล่องเรือเต็มวันอีกหนึ่งวัน ตั้งแค้มป์อีกหนึ่งคืน และปิดท้ายด้วยการปีนเขา เพื่อที่จะชื่นชมวิวที่งดงามเกินบรรยายของน้ำตกแห่งนี้ และที่ดีที่สุดคือ ทุกอย่างในเวเนซูเอลาช่างแสนถูก ค่าแลกเปลี่ยนพันโบลิวาร์แค่ประมาณหนึ่งดอลลาร์สหรัฐเท่านั้น แถมค่าน้ำมันแค่เพียงสองเซนต์ต่อลิต

เมื่อมีประตูปิดที่ไหนสักแห่ง

แต่แล้วสองอาทิตย์ก่อนจะออกเดินทาง ผมได้รับอีเมลว่า “เคน ฉันต้องขอยกเลิกการจองห้องพักของคุณ ฉันจะทนแล้วกับความบ้าบอของประเทศนี้ ฉันไปดีกว่าไม่เอาด้วยละ โชคดีนะกับการเดินทาง”

ดูเหมือนการเดินทางของผมจะไม่ราบรื่นเสียแล้ว ผมเลยต้องรีบหาทางเลือกอื่นก่อน ในเมื่อแผนการเดินทางที่ผมคิดกลับกลายเป็นฝันสลาย แต่แล้วผมก็ได้รับอีเมลจากเพื่อนอีกคนเพียงแค่ไม่กี่วันก่อนที่จะออกเดินทาง

“โง่รึไง ไม่มีทางที่คุณควรจะบินไปยังคารากัสและลงเครื่องตอนตีหนึ่ง ช่วงกลางวันก็แย่พออยู่แล้ว จะมาลงเครื่องตอนตีหนึ่งนี่อยากถูกจี้รึไง ขนาดผมเองซึ่งเป็นคนเวเนซูเอลา ผมยังไม่อยากจะเฉียดไปใกล้สนามบินในช่วงค่ำเลย ไม่ต้องพูดถึงชาวต่างชาติที่ไม่เข้าใจภาษาสเปนสักคำ แล้วนี่ยังจะเดินทางจากสนามบินเข้าเมืองมาอีก จะทำจริงรึนี่”

ด้วยการต่อต้านขนาดนั้น ใครจะไปกล้าเถียงคนพื้นที่ … Read more...

การค้นหาข้อมูลและการวางแผน

การเดินทางไปทวีปอเมริกาใต้ในครั้งนั้น ผมเริ่มต้นหาข้อมูลการเดินทางในช่วงปลายเดือนพฤษภาคม แล้วกะว่าจะออกเดินทางช่วงปลายสิงหาคม ซึ่งก็เริ่มเข้าสู่ช่วงฤดูใบไม้ผลิพอดี หรืออย่างน้อยก็ประเทศทางตอนใต้ของแถบเส้นศูนย์สูตรเดียวกัน ผมจะได้ไม่ต้องประสบปัญหาเรื่องอากาศระหว่างเดินทาง โดยเฉพาะเมื่อเริ่มต้นในโคลอมเบียและเวเนซูเอลา ผมยอมรับว่าผมใช้เวลาค้นคว้าและหาข้อมูลสำหรับทริปนี้ไปไม่น้อย ใช้เวลานับไม่ถ้วนเป็นชั่วโมงๆตัดสินใจว่าจะไปที่ไหนบ้าง จะไปถึงที่นั่นได้อย่างไร อะไรที่อยากเห็น และอื่นๆอีกมากมาย เมื่อถึงเดือนมิถุนายนผมเริ่มเช็คกับบริษัททัวร์ ที่มหาวิทยาลัยของผม เพื่อเช็คข้อมูลว่าผมจะต้องทำอะไร อย่างไรที่จะทำให้สามารถเดินทางได้ครอบคลุมเก้าประเทศในเวลาสิบสัปดาห์ ในขณะเดียวกัน ผมก็ต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการหาที่พักในแต่ละประเทศที่จะไป และการจะเดินทางไป–กลับภายในทวีปนั้น

$ 1 ต่อกิโลเมตร?

จุดสะดุดแรกที่ผมเจอคือข้อมูลรถโดยสารและรายละเอียดตารางการเที่ยว ผมรู้ดีว่าถ้าผมมีเงินและไม่ต้องการจะปวดหัวและวุ่นวายกับการเดินทางต่อเนื่องจากจุดเอไปบี บริษัททัวร์ย่อมช่วยจัดการให้ผมได้ แค่ผมเตรียมเงินให้พร้อม จ่ายไป รับตั๋ว แล้วก็แค่อ่านรายละเอียดการเดินทาง โชคดีที่ผมไม่มีงบถึงห้าพันเหรียญสหรัฐซึ่งเป็นรายจ่ายเฉพาะค่ารถและการไปที่ต่างๆ ชมโน่นนี่แค่ไม่กี่อย่างในเวลาสั้นๆ นี่ยังไม่รวมค่าที่พัก อาหาร และอื่นๆ ผมคำนวณคร่าวๆ น่าจะตกราวหมื่นเหรียญเลยทีเดียว ซึ่งก็เกินงบผมไปมากโขอยู่ ผมต้องมาเริ่มตัดบางรายการออกแล้วก็สรุปรายละเอียดการเดินทางใหม่ จากจุดเริ่มต้นในการ์ตาเคนา โคลอมเบีย ผ่านเมเดลลิน ไปคาลิ ถึงควิโต เอกวาดอร์ จากตอนใต้ของลิมาและต่อไปยังคุซโก พูโน ลาปาซในโบลิเวีย จนถึงซาลาร์… Read more...