28 ชั่วโมงบนรถบัส …

มีบางครั้งในการเดินทางที่ผมเสียใจกับการผลัดวันประกันพรุ่ง และวันถัดมาก็เป็นหนึ่งในนั้น ก่อนหน้าที่จะเริ่มทริปไปอูยูนิ ผมค้นหาตั๋วเครื่องบินจากซาน เปโดร เดอ อทาคามา ไปซันติอาโก ชีลี ผมเจอหลายที่นั่งและราคาดีมากราว 60-80 เหรียญฯ สำหรับตั๋วเที่ยวเดียว ผมชะลอการซื้อที่นั่งเหล่านั้นเพราะยังไม่แน่ใจในตารางการเดินทางและเมื่อผมมีเวลานั่งและเตรียมยืนยันที่นั่งไปซานดิเอโกในที่สุด ราคาตั๋วพุ่งทะลุไปถึง 200 เหรียญฯ สำหรับเที่ยวเดียว ผมหาตั๋วราคาอื่นจากสนามบินใกล้เคียง (ใกล้สุดคือ 100 กิโลเมตรห่างออกไป) แต่พบว่าราคาแพงเกินไป และในที่สุดผมก็ยอมรับความจริง ผมต้องนั่งรถทัวร์ไปตามเส้นทางเลียบชายฝั่งชิลีจากซาน เปโดร ไปซานดิเอโก และถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่การเดินทางโดยรถทัวร์อย่างต่อเนื่องที่นานที่สุดที่ผมเคยมีในการเดินทาง แต่เวลา 28 ชั่วโมงนั้นก็แทบจะที่สุด

ผมเอร็ดอร่อยกับอาหารเช้าที่ร้านอาหารเดิมที่ผมเจอร้านแรก ชิลีเหนือเป็นพื้นที่ห่างไกลความเจริญและมีเพียงเมืองใหญ่ๆสองสามเมือง ที่ไม่มีอะไรอื่นนอกเหนือจากเหมืองทองแดง เงิน และไนเตรท เราใช้เวลาหลายชั่วโมงขับผ่านพื้นที่แห้งแล้งนี้ และบางครั้งถึงเห็นรถบรรทุกขนดินดำผ่านไป กองดินขนาดใหญ่สีน้ำตาลดำเป็นทางยาวบนถนน และผมไม่แน่ใจว่าเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นหรือกองเนินทรายที่ลมพัดถม เราขับผ่านเมืองเก่าใกล้เหมือง ขับต่อไปเรื่อยๆจนถึงอันโตฟากัสตา เมืองชายฝั่งในที่สุด … Read more...

โอกาสอาบน้ำครั้งสุดท้ายก่อนชิลี

เช้าวันใหม่ที่รีบเร่ง เช้าก่อนอาทิตย์จะแตะขอบฟ้าเสียอีก เราคาดหวังว่าจะได้รับประทานอาหารเช้าไม่เกินหกโมงเช้า และออกเดินทางในเวลาหกโมงครึ่ง ภายใต้ความมืดที่ไร้กระแสไฟฟ้า เราทำอะไรต่อมิอะไรเท่าที่ไฟฉายจะอำนวยความสว่างและแพ็คสัมภาระเพื่อเดินทาง ยังง่วงอยู่และไม่มีความคิดที่จะอาบน้ำในอุณหภูมิเกือบศูนย์องศา พวกเราเดินไปยังห้องอาหาร หลายโต๊ะถูกจัดเตรียม นักเดินทางกลุ่มหนึ่งนั่งรับประทานอาหารเช้าใกล้เสร็จแล้ว ส่วนอีกโต๊ะก็คือพวกเรา จาน ถ้วย อุปกรณ์ครบ แต่ไม่มีอาหาร กาน้ำร้อนตั้งอยู่ที่มุมหนึ่งของโต๊ะ เรามองหากาแฟและชา ในที่สุดก็เจอชาให้ชง ไม่มีเสียงใดๆจากครัว และแน่นอนไม่มีกลิ่นการปรุงอาหารใดๆโชยมา ในอีกด้านของตึก มีใครบางคนกำลังเดินมาพร้อมแผ่นขนมปัง พวกเรารอต่อไป ได้รับการยืนยันจากคนขับว่ายังมีอาหารมาเสิร์ฟอีก รอต่อไปอย่างเงียบๆ อีกกลุ่มรับประทานอาหารเสร็จแล้วลุกไป พวกเรายังนั่งรอต่อ หลังจากรอคอยอย่างยาวนาน ผมลุกเดินไปดูในครัวและพบว่าไม่มีผู้ใดอยู่ในนั้น นอกจากกาน้ำร้อนที่กำลังต้มน้ำอยู่บนเตา ผมแจ้งไกด์ผู้พยายามหาอาหารทดแทนจากตู้กับข้าวและชั้นในครัว ไม่ช้าเขาก็กลับมาพร้อมของกินบางอย่าง ตั้งบนโต๊ะ แล้วพวกเราก็จัดการกับอาหารตรงหน้า บอกตามตรงไม่มีใครหิวอย่างจริงจัง แป้งลงท้อง สำรองพลังงาน ยกกระเป๋าเตรียมพร้อมเดินทางในแสงรุ่งอรุณ ยกสัมภาระขึ้นหลังคารถแพ็คเก็บทุกอย่างเรียบร้อย มันจะเป็นวันที่ยาวนาน หลายสถานที่่ต้องแวะเที่ยวก่อนข้ามเขตแดนไปชิลี ต้องประทับตราออกจากโบลิเวียร์ก่อนเที่ยง หรือไม่งั้นก็ต้องรออีกสองชั่วโมงกับการพักนอนกลางวัน ถ้าพวกเราจะโชคดีได้รับการช่วยเหลือใดๆ

ซัลวาดอร์ ดาลีในทะเลทราย

ไม่มีการบ่นแต่อย่างใด พวกเราขึ้นรถซึ่งเป็นที่เดียวที่อุ่น และในขณะที่ดวงอาทิตย์คืนคลานแตะขอบฝ้าอย่างช้าๆ แผ่รังษีอุ่นอาบทับความเย็นและแห้งแล้งของพื้นดิน … Read more...