ขบวนพาเหรด ข้อผิดพลาดและพลาซ่า

ขบวนพาเหรดและอาหาร

และแล้วเช้าวันอาทิตย์ก็มาถึง ด้วยอุณหภูมิที่เย็นลงแต่บรรยากาศสดใส มีอะไรหลายอย่างมากที่ผมต้องทำในระหว่างวัน รวมถึงสรุปแผนการเดินทางไปมักชูปิกชู นัดพบเจ้าของบ้านที่ผมจะไปพักอีกสองคืน สำรวจตลาด ซักรีดเสื้อ จองที่พักในคูซโกและอากัวคาเลียนติ และอื่นๆ ผมกลับไปจตุรัสกลางเมือง ส่งผ้าที่ร้านซักรีดระหว่างทาง เมื่อถึงจตุรัส ผมได้ยินเสียงดนตรีและกลอง สังเกตเห็นคนกลุ่มใหญ่ยืนออกันอยู่ข้างทาง ถนนและจตุรัสถูกปิดกั้นด้วยการจราจรที่คลาคลั่งไปด้วยผู้คน มองเห็นจากในระยะไกล จุดที่เป็นตลาด ขบวนพาเรดกำลังเริ่มเคลื่อนตัวไปยังจตุรัส ผมเดินตามไปดู และเห็นหัวขบวนกำลังเริ่มแสดง ตามหลังมาติดๆคือกลุ่มคนในชุดประจำชาติของอินคาสีสันสดใส ผมไม่สามารถบอกได้ว่าเนื่องในเทศกาลอะไร ถึงแม้ว่าผมจะสังเกตเห็นใครบางคนในขบวนนั้นเดินถือกระโหลกชูไปมา หัวหน้าเผ่านำกลุ่มเด็กหนุ่มสาวติดตามไปตามเส้นทางมุ่งสู่จตุรัส ผ่านตาผมไป ด้วยริ้วป้ายและกระโปรงปลายพริ้ว ผมเดินตามไปสักพักก่อนที่จะเจออีกประตู ที่จะพาผมไปสู่ตลาด

ท้องเริ่มร้อง และเมื่อเดินต่อไปในตลาดผมเห็นโต๊ะตั้งเรียงต่อกันและในครัวก็เริ่มเสิร์ฟอาหาร บรรยากาศคล้ายที่ผมเห็นในตลาดในประเทศไทย และเมื่อผมเดินดูรอบๆ พยายามจะสื่อสารด้วยภาษาท้องถิ่น โชคร้ายที่ทักษะภาษาผมไม่ดีพอที่จะสั่งเมนูอะไรที่มีเอกลักษณ์ และต้องลงเอยชี้ไปยังจานที่ดูน่าสนใจ เพราะรู้ว่าต้องเสิร์ฟเป็นเซ็ตพร้อมซุปและน้ำดื่ม แทรกตัวลงนั่งที่โต๊ะหัวมุม ท่ามกลางกลุ่มคนที่กำลังเอร็ดอร่อยกับอาหารมื้อสายในวันอาทิตย์ สักพักหลังจากนั้น ผมได้สมทบกับคู่รักชาวเปรูที่อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาและได้กลับมาเยี่ยมครอบครัวที่คูซโก บทสนทนาแวดล้อมไปด้วยเรื่องอาหารและการเดินชมตลาดในประเทศต่างๆทั่วทุกมุมโลก

เมื่อผมเดินเข้าไปในตลาด ผมสังเกตเห็นพวกแผงขายผลไม้เล็กๆ ที่มีม้านั่งและเครื่องปั่นน้ำผลไม้ อิ่มกับอาหารก่อนหน้าที่จ่ายเพียงสามเหรียญ ถึงเวลาที่จะต้องหาน้ำผลไม้ปั่นเพื่อสุขภาพดื่มเสียหน่อย มะม่วงคือผลไม้โปรดของผม Read more...

อ่านต่อไป...

สูงในเทือกเขาแอนดิส ในเปรู

เมืองหลวง Inca

หลังจากดื่มด่ำกับอรรถรสการฟังเพลงบรรเลงของ Bach ในลิมา ผมเดินทางต่อไปยังคูซโกในเช้าวันรุ่งขึ้น ทัวร์ที่ผมจัดขึ้นคือการเริ่มต้นจากที่นี่จากตารางที่จัดไว้ล่วงหน้า ผมจะใช้เวลาหนึ่งหรือสองวันที่คูซโก แล้วจึงไปร่วมกับกลุ่มที่จะไปมาชูปิกชู และจากที่นั่นต่อไปยังพื้นที่อื่นๆของเปรูตอนใต้ ผมจองโรงแรมเล็กๆในคูซโก หรูหรากับการมีห้องส่วนตัวสำหรับผมเพียงคนเดียวสักคืน ย้ายจากระดับน้ำทะเลมาที่ความสูง 3,400 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลในเวลาน้อยกว่าสองชั่วโมงและตระหนักถึงความมึนศีรษะและไม่สบายตัวทันทีที่เท้าแตะสนามบิน ผมเดินไปยังตึกผู้โดยสารขาออก หยิบกระเป๋า โบกแท็กซี่ไปยังที่พักมันเป็นช่วงเที่ยงตอนผมไปถึง และสภาพอากาศดีมาก เช็คอินและจัดแจงตัวเองเสร็จ ผมก็เริ่มออกมาตะลุยเมือง พูดง่ายแต่ทำยากเพราะผมเคลื่อนตัวได้อย่างเชื่องช้ากว่าที่ลิมามาก และหายใจแทบไม่ทัน หลังจากเดินขึ้นบันไดไปได้แค่ไม่กี่ขั้น แล้วมันก็มีบันไดเป็นพันๆขั้นรอบเมือง

คูซโกเป็นเมืองเก่าซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรอินคา ไม่แปลกใจที่มันเป็นจุดเริ่มต้นการทัวร์ “ประสบการณ์แอนเดียน” ที่มีนักท่องเที่ยวมากที่สุดเป็นพันๆคนในแต่ละวัน ท่องไปในพื้นที่ต่างๆไม่ใช่เฉพาะแค่ในคูซโก แต่ต่อไปนอกเมือง ถนนราดหินปูทาบตลอดเส้นทางเดินขึ้นไปถึงเนินเขา แล้วก็ทำให้พวกนักท่องเที่ยวหน้าใหม่หอบแฮ่กในไม่ถึงอึดใจ จตุรัสกลางเมือง Plaza de Armas หรือที่รู้จักกันในนาม จตุรัสนักรบผู้กล้าแห่งอินคา รายล้อมไปด้วยร้านค้าและสิ่งปลูกสร้างทางศาสนา รวมถึงวิหารคูซโก มีตึกสไตล์สเปนมากมายทอดตัวต่อจากพลาซา หลายอาคารแนวสเปนนี้สร้างครอบทับตึกเก่าในยุคอินคา รวมถึงโบสถ์แห่งนี้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นวังของกษัตริย์

ใช้เวลาในการเพลิดเพลิน

เดินลัดเลาะไปตามเส้นทางในช่วงบ่าย ผ่านพลาซาและโบสถ์มากมาย รวมถึงตึกรามเก่าๆ ตามตรอกมีร้านรวงเปิดเรียงไปตลอดเส้นทางและขายสินค้าหน้าตาเหมือนในลิมา บางตรอกเต็มไปด้วยเหล่านักท่องเที่ยวที่กำลังเดินหาที่พักหรือร้านอาหาร เมื่ออาทิตย์ค่อยๆละฟ้า อุณหภูมิเริ่มลดต่ำลง Read more...

อ่านต่อไป...

ลิมาเหนือและใต้พื้นดิน

กะโหลก   จารึกโบราณ   มรดก

ดื่มด่ำอย่างเต็มที่จากปิสโก ผมเดินกลับมาที่จตุรัสกลางเมืองเก่า ที่มีชื่อ Plaza Mayor แล้วก็หาทางไปสุสานต่อ สุสาน ใช่ ผมรู้ดี ใครที่สติดีจะลัดเลาะเข้าไปในสุสานเพื่อจะดูอะไร ผมเกลียดภาพยนตร์สยองขวัญสั่นประสาท จะดีเสียกว่าไหมถ้าผมไม่ต้องช็อคตายทุกห้านาที แต่มันก็ยังมีความพิศวงอย่างประหลาดที่ทำให้ผมอยากจะค้นหาสุสานของอารามซานฟรานซิสโก

ที่แรกที่ผมเดินเข้าไปคือวังของสังฆนายกของลิมา และถึงแม้ผมจะต่อต้านการสนับสนุนวิถีการใช้ชีวิตที่หรูหราฟูฟ่าของชนชั้นสูงที่ความร่ำรวยได้มาจากการทำนาบนหลังผู้ด้อยโอกาส แต่การจ่ายค่าเข้าชมพิพิพิธภัณฑ์นั้นก็เพื่อนำมาบูรณะพิพิธภัณฑ์เพื่อให้ชนรุ่นหลังได้เข้าชมและเรียนรู้ศิลปะคริสต์ที่แทรกตัวอยู่ในชิ้นงาน บ้านพักยังคงเปิดให้บริการอยู่และดูใหม่ถึงแม้จะสร้างมาตั้งแต่ปีคศ. 1924 ตัวอย่างศิลปะและสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นของยุคนีโอโคโลเนียลที่เริ่มเข้ามามีบทบาทในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ การตกแต่งภายในของวังมีความสวยหรูตระการตา เพดานส่องสะท้อนเป็นประกายจากกระจกหน้าต่าง ขั้นบันไดหินอ่อน รูปปั้นแกรนิตของเซนต์ตูริเบียสแห่งม็องโกวิโย เทพผู้พิทักษ์แห่งอัครสังฆมณฑล

วิหารลิมา

ผมเดินชมไปตามห้องต่างๆในชั้นล่าง ดูข้าวของที่จัดแสดง ทั้งที่เกี่ยวโยงกับความเชื่อทางศาสนาและศิลปะอื่นๆ ตั้งแต่ภาพวาดการตรึงกางเขนจนถึงรูปปั้นองค์พระแม่มารี เดินวนจนทั่วอีกรอบ ขึ้นบันไดหินอ่อนต่อเนื่องไปยังชั้นสอง ซึ่งมีข้าวของมากขึ้นในห้องต่างๆ และต้องกำหนดจิตคุมความคิดที่ว่า นี่คือพิพิธภัณฑ์ ไม่ใช่พื้นที่สำนักงาน เพราะมันมีความแตกต่างกันมากระหว่างการสอนให้รู้จักแยกแยะความละอายที่โอ้อวดกับโลกแห่งความเป็นจริง เดินขึ้นไปอีกชั้น ผมมาถึงมุมที่สะกดความสนใจจากผมอย่างมาก ตำราโบราณที่จารึกลายมือลงบนแผ่นหนังสัตว์วางเรียงกันเป็นตั้ง บทบันทึกของประวัติศาสตร์ตั้งแต่ศตวรรษที่สิบหกเป็นต้นมา น่าเสียดายที่ไม่อนุญาตให้เข้าไปชมใกล้ๆได้ ผมจึงทำได้แค่ชื่นชมอย่างหลงใหลด้วยสายตา จ้องมองสิ่งของแวววาวที่จัดแสดงอีกครั้ง แล้วก็รีบขึ้นไปชั้นสาม ซึ่งเป็นห้องสวดมนต์ Read more...

อ่านต่อไป...

เปรูมีมากกว่า Machu Picchu

ไปเยือนเปรูซ้ำ

การเดินทางไปสนามบินไม่ได้ยุ่งยากอะไร แค่นั่งแท็กซี่จากทุมเบสไปขึ้นเครื่องได้ทันเวลาพอดี เมื่อเครื่องออกมุ่งสู่ลิมา ผมมองผ่านหน้าต่างลงไปยังทิวทัศน์เบื้องล่าง แล้วก็อดที่จะนึกถึงการเดินทางท่องเที่ยวครั้งแรกของผมไปเปรูเมื่อสิบปีที่แล้วไม่ได้ ครั้งแรกในประเทศเปรูเป็นประสบการณ์ที่ไม่รู้ลืม เราใช้เวลาสองสามชั่วโมงในลิมาเมื่อมาถึง ก่อนที่จะเดินทางต่อไปยังตอนเหนือของลิมา เพื่อมุ่งสู่แหล่งโบราณคดีต่างๆที่เปิดให้นักท่องเที่ยวได้เยี่ยมชม กระทรวงการค้าและการท่องเที่ยวได้จัดงานห้าวันเพื่อโปรโมทการท่องเที่ยว สู่แหล่งประวัติศาสตร์หลักๆที่สำคัญในตอนเหนือของประเทศ รวมถึงทรูยิลโล ฮัวราซ และคายามาร์กา

ในทรูยิลโลการเยี่ยมชมรวมถึงทัวร์ไปจันจัน เราได้ไปเที่ยวเดอะเวนทานิลลา เดอ โอทุซโก ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองประมาณสิบกิโลเมตร เป็นสุสานก่อนยุคอินคาซึ่งเต็มไปด้วยงานแกะสลักที่เจาะเซาะลงไปในซอกหิน และหลังจากที่อาณาจักรอินคาเรืองอำนาจ เชื่อกันว่าพวกเขาได้เจาะนำศพออกจากช่องเหล่านั้นเพื่อทำเป็นห้องเก็บธัญพืช แต่เพราะเคยมาเยี่ยมชมพื้นที่ส่วนนี้แล้ว ผมจึงตัดสินใจเดินทางตรงไปยังลิมา และมุ่งไปยังการสำรวจภาคใต้ของประเทศเนื่องจากผมพลาดทริปไปมัคชูปิจูเมื่อหลายปีก่อน

ราคาแพงในลิมา

ลิมาเปลี่ยนแปลงไป ครั้งแรกที่มาถึงเมืองนี้ สนามบินไม่ค่อยสะดวกสบายนัก ผมเสียเวลาไปพอสมควรในการหาคนที่นัดไว้ แล้วก็เหมือนสนามบินทุกแห่งบนโลกนี้ แท็กซี่เถื่อนกระหายเงินมีอยู่ทุกที่ พวกเขาตัดราคากันเอง เพื่อที่จะได้พาลูกค้าอย่างผมออกจากสนามบินไปยังจุดหมายอื่นๆตามที่ผมปรารถนา โชคดีที่ครั้งแรกผมมีคนมารับที่สนามบิน แต่รอบนี้ผมต้องหาทางเข้าเมืองเอง ผมมีที่อยู่ของเจ้าของบ้านที่ผมจะไปพัก แล้วก็ได้รับการเตือนล่วงหน้า ให้นั่งแท็กซี่จดทะเบียนจากศูนย์บริการที่สนามบิน ซึ่งทำให้ผมตระหนักว่าประเทศนี้แพงขึ้นแค่ไหน ในจำนวนประเทศทั้งหมดในทวีปอเมริกาใต้ เปรูเป็นประเทศที่มีค่าครองชีพแพงที่สุด รองลงมาจากบราซิล ในขณะที่เมืองหลวงอื่นๆค่าแท็กซี่ตกราวแปดถึงสิบห้าเหรียญ ด้วยระยะทางเดียวกันในลิมาค่าแท็กซี่แพงขึ้นอีกถึงสองเท่า มันเป็นเวลาบ่ายแก่เมื่อผมมาถึงแล้วก็เดินทางไปตามถนนเลียบมหาสมุทร ไปยังแถบมิราฟลอเรสของเมือง พื้นที่แถบนี้เป็นแหล่งที่ร่ำรวยที่สุด และยังมีวิวของคาบสมุทรแปซิฟิกที่สวยงามที่สุด มาถึงบ้านเจ้าของที่ผมเข้าพัก ผมใช้เวลาจัดแจงตัวเองไม่นานนัก ก่อนจะพร้อมออกไปรับประทานอาหารค่ำ และไปยังห้างสรรพสินค้าเพื่อหาซื้อซิมการ์ดใหม่ไว้ใช้เมื่อจำเป็น

เข้าร่วมทัวร์เดินเล่น

Read more... อ่านต่อไป...