การเขียนบล็อกเกี่ยวกับการเดินทางและชีวิต

บล็อก: 6 เดือนกับข้อมูลและความบันเทิง

วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนติดปีก ตั้งแต่บล็อกแรกที่อัพโหลดเมื่อหกเดือนก่อนจนถึงปัจจุบัน ความตั้งใจทำโปรเจคท์นี้เป็นสิ่งที่ดี ทำให้ผมมีความมุ่งมั่นผลิตงานเขียนต่อไปทุกอาทิตย์ สองบันทึกความทรงจำต่างเส้นทาง การท่องเที่ยวทั่วทวีปอเมริกาใต้และประสบการณ์การทำงานในประเทศไทย

มองย้อนกลับไปช่วงแรกที่เริ่มเขียนบล็อก ผมสงสัยตัวเองว่าเอาพลังมาจากไหนกัน บล็อกเกอร์คนอื่นๆก็คงเหมือนผม เขียนสองตอนต่ออาทิตย์ไม่น่าจะยุ่งยากอะไรนัก คงไม่ต่างจากนักศึกษาที่เขียนเรียงความสองพันคำส่งอาจารย์ แต่เอาเข้าจริงมันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด ยิ่งคุณมีงานประจำที่หนักหน่วง ไหนจะการใช้ชีวิตและงานสังคม (ยังดีมีเพื่อนคบ) และมักจะมายุ่งตอนที่ผมมีอารมณ์อยากจะเขียน แล้วการเขียนบล็อกก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ไหนจะต้องเรียบเรียงเหตุการณ์ ชื่อ และสถานที่ต่างๆ สารพัดข้อมูลที่ต้องจดจำ และบางครั้งยังต้องตรวจสอบค้นหาข้อมูลเพิ่ม ซึ่งต้องใช้เวลาอย่างมาก ผมเหลือบดูหน้าจอโทรศัพท์มือถือ และเห็นสายที่ไม่ได้รับ รวมทั้งข้อความที่อัดทะลักอยู่ในอินบ็อกซ์ที่ยังไม่มีเวลาเช็คแต่การเขียนก็เสมือเป็นรางวัล การเดินทางสู่ห้วงเวลาในอดีตและดึงมันให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง ความทรงจำอันสวยงามที่ได้มีโอกาสระลึกถึง แม้จะบันทึกลงRead more...

อ่านต่อไป...

อาหารไทยในรูปแบบต่างๆ

คุณชอบอาหารไทยไหม?

แต่ละวัฒนธรรมมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในการทำอาหาร และไม่มีสิ่งใดที่ชนชาติไทยจะภูมิใจมากไปกว่าอาหารประจำชาติ แล้วก็ควรจะเป็นเช่นนั้น แรกเริ่มเดิมทีอาหารจานประจำของผมคือข้าวมันไก่แม้ว่าผมจะเบื่อกับมันแต่ผมสั่งได้แค่นั้น มันก็เป็นอาหารจานเหมาะหากคุณหาอะไรอย่างอื่นไม่ได้ มันป็นอาหารสิ้นคิด แต่ที่จริงแล้วยังมีอาหารอื่นๆอีกหลากหลายพันเมนูที่คุณสามารถเลือกได้ตามชอบใจ

สิ่งหนึ่งที่คุณควรจะต้องทำความคุ้นเคยคือระดับความเผ็ดร้อนที่อยู่ในอาหารแต่ละชนิด และแต่ละความพึงพอใจของผู้ปรุงอาหารจานนั้นๆ คุณสามารถสั่งอาหารเมนูเดียวกันจากห้าสิบร้าน โดยที่หน้าตาและรสชาติแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

สำหรับผู้มาเยือนหน้าใหม่ ถ้าคุณอยากจะใช้เวลาในการเรียนรู้สถานที่ต่างๆและผู้คน คุณจะได้สัมผัสประสบการณ์แปลกใหม่เกินกว่าจะคาด ประสบการณ์สุดสยองพองขนที่ผมเคยเปิบพิศดารมาแล้วคือหนูนาและงูเห่า แต่สำหรับคนอื่นๆ สิ่งที่่พวกเขาได้ทดลองชิมนั้นสาหัสยิ่งกว่า เริ่มตั้งแต่แมลงสารพัดชนิด เช่นแมลงที่มีลักษณะเหมือนแมลงสาบทอด ไปจนถึงตั๊กแตน ไข่มดแดง และหนอนที่รู้จักกันดีในชื่อ “รถไฟด่วน” และแม้กระทั่งตีนไก่ ไหนยังจะมีสารพัดน้ำพริกมากกว่าร้อยสูตรจากส่วนผสมสุดเลิศรส แต่ที่อร่อยสุดมักเป็นสูตรโบราณดั้งเดิม

ส่วนผสมจากอเมริกาใต้

เริ่มมีการนำพริกเข้ามาใช้ในครัวไทยโดยชาวโปรตุเกส ซึ่งแน่นอนพริกไม่ใช่เครื่องปรุงพื้นบ้านของไทย พวกมันถูกนำเข้ามาจากทวีปอเมริกาใต้ ผลลัพธ์ที่ได้นำความแปลกใหม่มาสู่ครัวไทยอย่างเกินคาด ผมไม่เคยอ่านเจอบทความว่าความเผ็ดซ่อนลิ้นนั้นมีต้นกำเนิดเมื่อไหร่แน่ แต่มันได้แพร่หลายสู่ภัตตาคารชั้นนำในเมืองหลักๆทั่วโลก แม้กระทั่งในประเทศไทยเอง คุณไม่สามารถเดินไปที่ไหนโดยไม่ชนกับร้านขายอาหารตามข้างทาง ไม่ว่าจะเป็น ก๋วยเตี๋ยว ข้าวมันไก่ ข้าวขาหมู อาหารทะเลสดๆ หรือแม้แต่สารพัดข้าวราดแกง อย่างแน่นอน หนึ่งในเมนูก๋วยเตี๋ยวชามโปรดของผมคือสูตรจากภาคเหนือที่ชื่อ “ข้าวซอย” ซึ่งเป็นเมนูที่ผสมผสานระหวางน้ำแกงแบบกะทิคลุกเคล้ากับเส้นบะหมี่ผสมด้วยไม่เนื้อไก่ก็เนื้อวัว จะว่าไปก็แทบจะเปรียบได้กับสตูว์น้ำกะทิข้นๆใส่เส้น Read more...

อ่านต่อไป...

ปลอดภัยหรือเป็นพิษ – จงระวัง!

สารพันชีวิตสัตว์โลกที่นี่ช่างน่ามหัศจรรย์เสียนี่กระไร

ไม่มีอะไรในโลกนี้เหมือนกับการพยายามทำตัวให้คุ้นชินกับสัตว์เลื้อยคลานสารพัดชนิดที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ผมใช้เวลาหกสัปดาห์แรกที่ชายทะเลและหนึ่งในสิ่งเพลิดเพลินที่ได้ถูกแนะนำ นั่นก็คือการได้รู้จักทักทายกับเจ้าสัตว์เลื้อยคลานตัวจิ๋วที่ออกมาเป็นพรวนในเวลาค่ำ รวมตัวเกาะกลุ่มกันอยู่บนเพดานรอบหลอดนีออน “จิ้งจก” คือชื่อที่พวกมันถูกเรียก และใช่มันคือสิ่งมีชีวิตตัวจิ๊ดริ๊ดน่ารัก แค่อย่าได้ริเอามันมาแปะบนส่วนใดๆของร่างกายผม ถึงแม้จะมีความเชื่อว่าหากมันตกใส่คุณมันจะนำพาความโชคดีมาให้

นั่งชิลล์อ่านหนังสือน่าเบื่อในยามค่ำ ไม่มีอะไรจะเพลิดเพลินไปกว่าการนั่งจ้องเจ้าพวกจิ้งจกตัวน้อยไต่คืบคลานบนเพดาน พุ่งลิ้นตะปบแมลงหรือเกาะนิ่งสนิทไร้การไหวติง มีการแบ่งสถานะชนชั้นของเผ่าพันธุ์ จิ้งน้อยย่อมหลีกทางแก่จิ้งเฒ่า หลายครั้งที่ผมได้มีโอกาสร่วมสัมผัสประสบการณ์ ฉากการรุกล้ำเขตแดนของผู้เฒ่าจากเจ้าจิ้งจกเลือดหนุ่ม เริ่มจากเสียงร้องเตือน ตามด้วยการตวัดหางกระดิกขึ้นลงไปมา ในขณะที่ร่างเริ่มขยับพุ่งเข้าหาผู้ล้ำดินแดน ทันใดนั้นการจู่โจมพันตวัดของสองร่างปลุกปล้ำกันระหว่างเจ้าถิ่นและผู้ลุกล้ำไล่ล่ากันอย่างบ้าคลั่งอยู่บนเพดาน แก่งแย่งช่วงชิงกรรมสิทธิ์ดินแดน ศึกกบฏตัวน้อยที่แสนจะเพลิดเพลินได้อรรธรสในการรับชม

นอกจากนี้ยังมีเจ้าตัวที่ดุกว่าซึ่งเป็นเครือญาติร่วมวงศ์ตระกูล “ตุ๊กแก” คือชื่อเรียกและการจำแนกชนิดที่แตกต่างของพวกมัน หรือที่ในภาคเหนือเรียกพวกมันว่า “ตุ๊กต่อ” เจ้าพวกนี้หน้าตาช่างขี้เหร่ยิ่งนัก และคุณก็ไม่อยากเห็นมันสิงสถิตย์อยู่ในบ้าน เพราะมันขับถ่ายไปทั่ว แล้วคุณก็นอนแทบไม่หลับเพราะเสียงร้องของพวกมัน ผมได้พบกับหลายคนที่แค่ได้เห็นมัน ก็กลัวจนถึงขั้นตัวแข็งทื่อและเป็นลมล้มพับกันเลยทีเดียว และพวกมันก็เป็นสัตว์ที่ชอบเอาไว้หลอกเด็กเล็กๆให้กลัว

ตุ๊กแกจะมาจับตัวหนูแน่ถ้ายังขืนไปที่นั่น เจ้าตุ๊กแกมันจะกัดหนูแน่ถ้าไม่รีบเข้านอนเสียแต่ตอนนี้”

แต่สัตว์พวกนี้ก็ยังไม่มีอะไรน่ากังวลนัก เพราะมันยังมีแมลงสาบยักษ์ที่ขนาดเท่ากับหนูหริ่ง และผมก็ไม่พิศวาสมันอย่างแน่นอน ผมหมายถึง “โน โน โน” ไม่มีทางที่ผมจะรับมันได้ ผมเกลียดแมลงเข้าไส้ แล้วก็ดูเหมือนเมืองไทยจะเป็นถิ่นที่พวกมันรักยิ่งเสียเหลือเกิน และแม้แต่ระเบิดขีปนาวุธที่ฆ่าทำลายล้างโลกก็ไม่สามารถกำจัดพวกมันให้สิ้นซากได้ พวกมันจะยังคงมีชีวิตเดนตายสืบเผ่าพันธุ์กันต่อไปตราบกาลปวสาน

แมงป่องสีแดงและเงาดำ …

นอกจากนั้นยังมีเจ้าแมงป่อง ตัวเล็กสีแดง Read more...

อ่านต่อไป...

การรับรู้และความเป็นจริงในประเทศไทย

คุณชอบประเทศไทยไหม

หนึ่งในคำถามที่คุณจะต้องถูกถามอย่างแน่นอนภายในวันหรืออาทิตย์แรกที่มาถึงเมืองไทย

คุณชอบประเทศไทยมั้ย”

จะให้คุณพูดว่าอะไร ผมหมายถึงคุณมาที่นี่เพื่อเที่ยวพักผ่อนหรือไม่ก็ทำงาน คุณเพิ่งมาถึงและก็มีเวลาอย่างน้อยอีกสองปี

ไม่ ผมเกลียดที่นี่สุดๆ ร้อนมาก สกปรกมาก ผู้คนก็ช่างซัก และเบียร์ก็ใส่น้ำแข็ง” นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมจะตอบแน่นอน

ในขณะที่ผมเริ่มต้นเขียนอยู่นี้ ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะ นึกถึงว่าถ้าเป็นตอนนี้แล้วผมควรจะตอบคำถามพวกนั้นอย่างไร หลายอย่างเปลี่ยนไปมากภายในสามสิบปี เมื่อถามคำถามหลังจากที่เพิ่งมาถึงและอยู่ในประเทศได้เพียงไม่กี่เดือน ผมก็โลกสวยเห็นทุกสิ่งสวยงาม และประเทศนี้ไม่ต่างจากสวรรค์บนดิน มีอะไรอื่นๆอีกที่ผมจะอยากได้ ผมมีโอกาสใช้เวลาหนึ่งวันและหนึ่งคืนในเมืองหลวงที่ระทึกครึกโครมที่สุดเมืองหนึ่งของโลกในขณะนั้น แล้วก็ได้ผ่อนคลายอย่างเต็มที่ถึงหนึ่งเดือนที่ชายทะเล ผมได้เริ่มทำงานในสถานที่สวยงาม ได้พบป่ะผู้คนที่ยอดเยี่ยม แล้วบางคนก็กลายเป็นเพื่อนที่มีมิตรภาพอันยาวนานที่ดีต่อกัน แน่นอนตอนนั้นผมยังไม่มีโอกาสได้เรียนรู้มากนัก และไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับการเมือง เศรษฐกิจ หรือคอรัปชั่น และอะไรอื่นๆ ผมว่าสำหรับผู้มาใหม่ วิธีที่ดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงการตอบ คือมีสติและสงบปาก แทนที่จะประกาศก้องว่าประเทศนี้ยอดเยี่ยม สวยงาม และผู้คนดีเยี่ยมแค่ไหน ตรงกันข้ามซึ่งดีพอๆกันคือการสงบปากไม่วิพากษ์วิจารณ์ หรืออะไรก็ตามที่อาจถูกตีความเช่นนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงนี้ ดีที่สุดคือวางตัวเป็นกลาง และนั่นก็คือสิ่งที่ถูกต้องที่คุณควรทำ

ยากที่จะหาคำตอบ

ยิ่งผมย้อนกลับไปอ่านประโยคตอนต้นเหล่านั้น ยิ่งยากที่ผมจะเขียนต่อหรือใส่เนื้อหาที่ถูกต้อง ในตลอดหลายปีที่ผ่านมาผมได้เรียนรู้การทำตัวไปตามน้ำ การตอบคำถามโดยไม่ต้องมีคำตอบ การอ่านนัยจากบทสนทนา และบ่อยครั้งมากพอที่จะมุ่งความสนใจไปทางอื่น เมื่อบทสนทนาเริ่มไม่ใช่อะไรที่ผมอยากคุยต่อ

มีหลายครั้งที่คนขับแท็กซี่พูดถึงชีวิตที่ดี และความสงบสุขกับวิถีชีวิตในต่างจังหวัด พวกเขาคาดหวังจะหาเงินได้มากพอที่จะส่งลูกๆเข้าโรงเรียนดีๆ Read more...

อ่านต่อไป...

จักรยานยนต์รถประจำทางแท็กซี่และโชคชะตา

นินจา   เจดีย์ที่สูงที่สุดของโลก และดวงชะตาของผม

ผมขี่มอเตอร์ไซต์บ่อยมากเมื่อผมประจำการที่ราชบุรี แต่บ่อยครั้งอีกเช่นกัน ที่ผมไม่อยากจะไปข้องเกี่ยวกับความวุ่นวายที่ต้องพยายามหลบให้พ้นทางรถสิบล้อบรรทุกซุง หรือนินจาหมวกขาวที่อยู่บนถนน และยากที่จะหลบเลี่ยง การถูกหนึ่งในนั้นพุ่งออกมาจากพุ่มไม้ที่ซุ่มอยู่เพื่อขอดูใบขับขี่ แล้วก็บอกคุณว่าการที่ขี่บนเลนขวาบนถนนทำให้เขาต้องออกใบสั่งซึ่งผมจะต้องไปจ่ายค่าปรับถึงสี่ร้อยบาทและนั่นมันคือสิบเปอร์เซ็นของเงินเดือนผมทีเดียว ดังนั้นผมไม่ควรที่จะได้ใบสั่งใดๆทั้งสิ้น สรุปสั้นๆ เพราะไม่งั้นบทสนทนานี้คงจะกินเวลาไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมง เป็นอันเข้าใจตรงกันว่าถ้าจ่ายค่าปรับซะตรงนั้นก็จะได้ไม่ต้องปวดหัว เพราะนินจาไม่ต้องกลับไปสถานีเพื่อลงบันทึกประจำวันซึ่งก็ต้องเสียเวลาอีกเป็นชั่วโมง ส่วนผมเองก็ไม่ต้องไปสถานีเพื่อกรอกเอกสารใดๆเพื่อจะได้ใบขับขี่คืนมา ดังนั้นเพื่อเลี่ยงความวุ่นวายเหล่านี้้ผมจึงกระโดดขึ้นรถประจำทางสีส้ม เสียค่าโดยสารสิบแปดบาทเพื่อนั่งไปยังจังหวัดที่ใกล้ที่สุดนั่นก็คือนครปฐม ผมชำนาญการกระโดดขึ้นรถและพวกคนขับก็รู้จักผมดีพอที่จะชะลอรถ ที่ระดับความเร็วยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงเพื่อให้ผมโหนตัวเกาะราวขึ้นรถทัน

 

 

เจดีย์โบราณที่สูงที่สุดในโลก

นครปฐมเป็นเมืองที่น่าสนใจ ตลาดเต็มไปด้วยสีสันและมีชีวิตชีวา และตั้งอยู่แค่ข้ามฝั่งจากพระปฐมเจดีย์ ถือเป็นพระสถูปเจดีย์ที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่ความสูง 120.5 เมตร พร้อมกับพระประวัติที่น่าสนใจยิ่ง พระเจดีย์ดั้งเดิมเชื่อกันว่าสร้างในราว 193 ก่อนคริสต์ศักราช ภายในพื้นที่ของวัดที่ก่อตั้งมาตั้งแต่ 325 ก่อนศริสต์ศักราช เชื่อกันว่าพระเจดีย์นี้เป็นหนึ่งในพระเจดีย์ยุคโบราณของนครปฐมซึ่งเป็นวัฒธรรมสมัยทราวดีที่ยิ่งใหญ่ ตามตำนานกล่าวว่าพระเจดีย์ดั้งเดิมสร้างโดยกษัตริย์ซึ่งเป็นพระโอรส เพื่อเป็นการไถ่บาปที่กระทำปิตุฆาตต่อพระบิดา หลายร้อยปีต่อมา พระเจดีย์ในรูปแบบศิลปะสมัยขอมได้ถูกสร้างครอบทับพระเจดีย์องค์เดิมซึ่งถูกครอบทับด้วยพระเจดีย์ในปัจจุบันอีกครั้ง

ส่วนที่ดีของการขี่รถจากราชบุรีไปยังนครปฐมและต่อไปกรุงเทพฯคือการได้นั่งรถสามล้อจากจุดรับส่งผู้โดยสารของรถส้มไปยังสถานีรถทัวร์ปรับอากาศ ซึ่งมีระยะทางราวๆสองกิโลเมตร แล้วก็ขับพาคุณผ่านตลาดผักผลไม้และตรอกซอกซอย กลิ่นหอมที่ลอยมากระทบจมูกและสีสันเหล่านั้นช่างน่ามหัศจรรย์ และนั่นก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีกับการเยี่ยมชมเมืองขนาดเล็กในประเทศไทย ผมไม่ได้เดินทางแบบนั้นมากว่าสิบปีแล้ว แล้วผมก็ไม่คิดว่าจะกลับไปทำได้อีก เศรษฐกิจที่ปรับตัวพัฒนาได้เปลี่ยนโฉมหน้าเมืองนั้นไปหมดสิ้น แทบจะไม่หลงเหลือภาพและบรรยากาศเดิมๆของเมืองเก่าให้เห็นอีกแล้ว Read more...

อ่านต่อไป...