เดินไกลและกลัวความสูง

ไม่มีประโยชน์ที่จะเดินทางอย่างเร่งรีบ เพราะสุดท้ายแล้วมันไม่คุ้มค่า และอาจต้องเสียเงินเสียเงินและเวลาเพิ่มขึ้นกับสิ่งเดิมๆที่เราเร่งทำมาก่อนหน้า แต่ก็อีกนั่นแหละ ผมไม่มีปัญหาอะไร ที่จะเดินทางไปเที่ยวทวีปอเมริกาใต้อีกครั้ง ช่วงเวลาที่เที่ยวระหว่างเส้นทางจากโคลอมเบียไปเปรูค่อนข้างน้อย ผมเลยต้องรีบเดินทางต่อไปยังควิโตเมืองหลวงของเอกวาดอร์ เพราะผมใช้เวลาหลายวันมากเกินไปในสองประเทศแรกที่เดินทาง และผมต้องการที่จะคงตารางการเดินทางเดิมที่จะถึงคูสโกประมาณวันที่ 17 ของเดือน ตามจริงแล้วควิโตและเอกวาดอร์โดยรวม ควรใช้เวลามากกว่าที่ผมกะไว้และผมก็ยังไม่ได้พูดถึงหมู่เกาะกาลาปาโกสเลยด้วยซ้ำ ด้วยกันกับเจ้าของบ้าน ผมจัดตารางการเดินทางได้อย่างลงตัว และสวยงามสำหรับการเปิดหูเปิดตาในเมืองหลวงเป็นเวลาหนึ่งวันเต็ม ที่แรกที่ผมแวะคือศูนย์ศิลปะร่วมสมัย ที่อยู่ในระยะแค่ไม่กี่กิโลจากบ้านของเขา เดินเช็็คเส้นทางไปอย่างใกล้ชิดตามรอยแผนที่บนมือถือ ถึงผมจะเดินมามากในสองประเทศแรก แต่ก็ต้องยอมรับว่า ควิโตคือจุดเริ่มต้นที่แท้จริงของการเดินเท้าที่แสนยาวนาน ท่องเมืองในทวีปอเมริกาใต้

ศูนย์ศิลปะร่วมสมัยตั้งอยู่ย่านตึกเก่าที่นำมาบูรณะใหม่ได้อย่างยอดเยี่ยม ตึกนี้ดั้งเดิมผ่านการใช้งานมาหลายบทบาท ตั้งแต่ที่พักอาศัย มาจนถึงสถานีอนามัยที่ใช้สำหรับกักกันโรค จนถึงโรงพยาบาลทหาร ถึงแม้ว่าจะไม่มีการจัดนิทรรศการภาพบ่อยครั้งนัก แต่ตัวตึกเองก็สวยงามและเหมาะอย่างยิ่งที่จะใช้เป็นฉากหนึ่งในภาพยนตร์ จากศูนย์ศิลปะ ผมเดินต่อไปยังตึก “Basilica of the National Vow” ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางแหล่งศูยน์กลางแห่งประวัติศาสตร์ของเมืองควิโต ศาสนสถานนิกายโรมันคาทอลิกแห่งนี้เป็นศาสนสถานสำคัญแบบนิโอโกธิกที่ใหญ่ที่สุดของชนชาวอเมริกา (ซึ่งรวมถึงทวีปอเมริกาเหนือ อเมริกาใต้ และอเมริกากลาง) ผมมักจะทึ่งกับความงามของสถาปัตยกรรมเหล่านี้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นโบสถ์ วิหาร ศาสนสถาน วัด สุเหร่า … Read more...

ว่าด้วยเรื่องภาษาและภาพยนตร์

“นี่ดื่มมารึ?”

“อะไรกัน?”

“ตัวคุณคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้า!”

“ผมไม่ได้แตะมันสักหยดมาสองวันแล้ว”

“เอ่อ แต่กลิ่นตัวเธอน่ะเหมือนแทบจะอาบด้วยเหล้ากลั่นมาเลย”

ผมอึ้งไป ก็ผมไม่ได้แตะแอลกอฮอล์ใดๆทั้งสิ้นมาหลายวันแล้วน่ะสิ ถึงแม้ว่าปาร์ตี้เมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมาจะสนุกสุดเหวี่ยงและบ้าระห่ำซึ่งทำให้คนส่วนใหญ่ต้องใช้วันเสาร์ทั้งวันในการกู้สภาพตัวเอง และแน่นอน รวมถึงผมด้วย

แต่หลังจากนั้นผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าอะไรคือสาเหตุที่มาของคำถามนั้น งานเลี้ยงคืนวันศุกร์เริ่มจากอาหารค่ำในงานแต่งงาน และจากนั้นก็สนุกกันต่อตลอดคืน จะว่าไปก็ไม่จำเป็นต้องหาข้ออ้างอะไรนักที่จะสังสรรค์ วันเกิด งานศพ การพนันขันต่อหลังวัดทันทีที่พระสวดเสร็จ งานแต่ง วันเงินเดือนออก บวชเณร บวชพระ เหตุใดๆก็ดูจะดีพอ แถมยังมีวัดมากพอที่จะจัดงานพร้อมเหตุอ้างที่ไม่ยากจะยกมาใช้ และส่วนใหญ่งานสังสรรค์เหล่านี้หลังจากเหล้ากลั่นชั้นดีขวดแรกหมดไป วิสกี้คุณภาพต่ำก็ถูกนำมาแทนที่ วันนี้ถ้าผมได้กลิ่นนั้น บางทีผมอาจจะอาเจียนไปแล้ว แล้วกลิ่นของมันก็จะติดตัวคุณไปอีกสองสามวันหลังจากนั้นเมื่อคุณดื่มมันในปริมาณมากเกิน และผมก็คาดว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนวันศุกร์ วิสกี้ท้องถิ่นที่ถูกอัดลงกระเพาะอย่างหนักหน่วง และเมื่อถึงวันจันทร์ผมก็ไม่ควรจะแปลกใจอะไรกับคำถามที่ถูกถาม ผมตกลงใจไว้ว่าจะไม่นำมันเข้าร่างอย่างสิ้นคิดอีกเพราะผมไม่อยากถูกตราหน้าว่าเป็นสิงห์สุรา

ภาพยนตร์กลางแจ้งสไตล์ไทย

พูดถึงวัดวาและสารพัดงานที่จัด จะว่าไปก็เป็นสถานที่ที่เหมาะสมกับการจัดกิจกรรม ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะเป็น การฉายหนังกลางแปลงสักสี่ห้าเรื่องหลังพิธีงานเสร็จ เจ้าภาพยิ่งรวย จำนวนเรื่องที่ฉายก็มากขึ้น รวมถึงคุณภาพของเรื่องที่เลือกมาให้ชม หลายคืนที่ผมกับเพื่อนได้ดูหนังติดต่อกันหลายเรื่อง ในช่วงยุคแปดศูนย์ยังมีความต้องการอย่างมากให้เจ้าภาพฉายหนังกลางแปลงบนจอขนาดยักษ์ ส่วนใหญ่ระบบการฉาย มักจะประกอบด้วยรถบัสหรือรถบรรทุก … Read more...

รอดชีวิตถึงปลายเดือนและการเดินทางระยะยาว

มีอะไรมากมายให้ทำหลังเลิกงาน แม้ว่างานจะยอดเยี่ยมมาก แต่ก็เป็นการทำงานนอกสถานที่ตลอดเวลา ความงามของทิวทัศน์ในช่วงบ่ายที่เราขับรถตระเวนทั่วภูมิภาคนั้นคุ้มค่ายิ่งนัก ทุ่งนาเขียวขจีตัดกับวิวของต้นมะพร้าวและต้นตาลโตนดที่ทอดตัวต่อกันเป็นทิวยาว ตาข่ายดักปลาหว่านทิ้งไว้ในคลอง หรือแม้แต่การตกปลาแบบดั้งเดิมด้วยคันเบ็ดในมือ สิ่งเหล่านี้ทำให้ช่วงเวลาทั้งหมดนั้นน่าอภิรมย์อย่างยิ่ง ถึงแม้ว่าค่าแรงแสนต่ำต้อยเพียงสี่พันบาทต่อเดือนหรือราวร้อยสิบห้าดอลลาร์ แต่ผมก็สามารถจัดสรรการใช้จ่ายให้เพียงพอต่อเดือน ซึ่งก็ไม่ควรจะยากอะไรนักหากเทียบกับเพื่อนๆร่วมงานที่ได้รับค่าตอบแทนเพียงเดือนละแค่สองพันหกร้อยบาทหรือประมาณแปดสิบเหรีียญ และถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังสามารถเก็บสะสมเงินได้อีก ในขณะที่ผมแทบจะไม่พอกินตอนปลายเดือน แต่ก็อาจจะเพราะผมมักชอบไปเที่ยวไหนต่อไหน วันเวลาถูกเติมเต็มกับการขับรถไปเยี่ยมชาวไร่ในท้องที่ และแต่ละวันก็แตกต่างกันไป แต่ช่วงค่ำและสุดสัปดาห์นั้นเป็นเวลาส่วนตัวของผม ผมทำดีที่สุดที่จะเดินทางท่องเที่ยวไปยังย่านและเมืองต่างๆ แม้แต่จังหวัดอื่นๆ บางครั้งผมเดินทางไปกับเพื่อนร่วมงานเพื่อเยี่ยมเพื่อนๆและครอบครัวของเขาในภาคอื่นๆ ซึ่งก็หมายความว่าผมจะได้เปิดหูเปิดตาไปในสถานที่ซึ่งรู้จักกันดีเฉพาะคนในท้องถิ่น และไม่มีนักท่องเที่ยวคนไหนเคยเห็น

หนาว? ในประเทศไทย?

ในครั้งอื่นๆผมก็จะเดินทางไปเยี่ยมเพื่อนนักอาสาในจังหวัดอื่นๆที่พวกเขาได้พำนักอยู่ ซึ่งมักจะเป็นในภาคเหนือเช่นเชียงใหม่และเชียงราย รวมถึงทริปการเดินทางในวันคริสมาสต์ที่ยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำ ณ ศูนย์วิจัยการเกษตร บนดอยปุยในจังหวัดเชียงใหม่ มันเป็นช่วงที่อากาศหนาวเหน็บในเดือนธันวาคม (พูดถึงประเทศไทยในขณะที่ออนตาริโออุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็งในช่วงฤดูหนาว) เราเข้าเยี่ยมชมศูนย์วิจัยเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับการทำไร่กาแฟ และงานวิจัยอื่นๆที่นั่น ก่อนที่จะเดินทางต่อไปอีกสิบห้ากิโลเมตรบนถนนคลุกฝุ่นขึ้นไปยังจุดสูงสุดในพื้นที่นั้น ที่ซึ่งรัฐบาลได้รับผิดชอบการประชาสัมพันธ์การทำไร่ในที่ราบสูง และได้สร้างกระท่อมที่พักเพื่ออำนวยความสะดวกแก่นักวิจัยและผู้ที่เข้าเยี่ยมชมศูนย์วิจัย มาถึงประมาณบ่ายสี่โมงเย็น พวกเรารีบวางสัมภาระและจัดหาที่ทาง พวกเรามีทั้งหมดประมาณสิบห้าคนหรือกว่านั้น และกระท่อมสองหลังก็ขนาดเหมาะกับจำนวนผู้เข้าพักแค่สี่ถึงหกคน หลังจากจัดพื้นที่สองตารางเมตรต่อหนึ่งคนและจัดวางกระเป๋าสัมภาระ พวกเราก็ออกมาสำรวจพื้นที่ภายนอก อากาศเริ่มเย็นลง มีการเตรียมก่อกองไฟและในที่สุดแสงสว่างจากกองไฟสองกองนั่น ก็เริ่มกระจายความอบอุ่นสู่เรา เสบียงอาหารและบาร์บิคิวกำลังเริ่มขึ้น พวกเราเริ่มล้อมวงและถกเถียงกันว่าใครจะอาบน้ำก่อน แต่อุณหภูมิเริ่มลดต่ำลง เช่นเดียวกับน้ำที่ใช้อาบ … Read more...

พลาดโอกาสเรียนซัลซ่า

การผจญภัยในเวเนซูเอลาจบสิ้น ผมเดินทางต่อโดยบินจากคูคูตาในโคลอมเบีย ผ่านโบโกตาไปยังเมืองคาลิ กว่าเครื่องจะลงก็ดึกแล้ว แล้วผมก็ไม่ได้เตรียมแผนที่จะเที่ยวที่นี่เลย จะว่าไปผมควรหยุดพักที่เมืองนี้ อย่างน้อยหนึ่งหรือสองวันเพื่อหัดเรียนเต้นเพราะคาลิได้ชื่อว่าเป็นเมืองหลวง ของการเต้นซัลซาของโคลอมเบีย แต่เมื่อนึกถึงตารางการเดินทาง ที่ล่าช้ากว่ากำหนดเดิมแล้ว ผมจึงตัดสินใจที่จะไม่หยุดพัก และในวันถัดมาผมก็ขึ้นรถโดยสารเพื่อเดินทางต่อไปยังเมืองในหุบเขาเล็กๆชื่อพาสโต ซึ่งอยู่ใกล้กับชายแดนเอกวาดอร์ การเดินทางค่อนข้างยาวนาน แต่วิวสองข้างทางสวยงามระรื่นตายิ่งนัก เช่นเดียวกับเส้นทางจากโบโกตา สู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ ผมคงต้องกลับมาแถบนี้อีกครั้ง แต่รอบหน้าอาจจะท่องเที่ยวแบบปั่นจักรยานแทน

อุทยานแห่งชาติที่เล็กที่สุดของโคลัมเบีย

พาสโตเป็นเมืองขนาดเล็กที่มีจตุรัสเมืองเล็กๆ มีโบสถ์และตึกเก่าสวยๆ ที่คุ้มค่าต่อการเยี่ยมชม รวมถึงพิพิธภัณฑ์ทองคำ ทั้งยังเป็นเมืองที่ตั้ง ของหนึ่งในมหาวิทยาลัยทางการแพทย์ที่ดีที่สุดในประเทศ ผมเดินสำรวจเมืองในช่วงบ่ายที่มาถึงและเข้าพักในโฮสเต็ลที่น่ารัก และแสนสะดวกสบายแห่งหนึ่งในใจกลางเมืองเก่า วันถัดมาเป็นวันอาทิตย์และถึงแม้ว่าอากาศจะค่อนข้างเย็นและเปียกชื้น ผมนัดเจอเพื่อนของผมและเที่ยวหนึ่งวันไปยังทะเลสาบและเกาะที่ชื่อลากูนาเดอลาโคจา และไอลาเดอลาโคโรตา

ทะเลสาบตั้งอยู่ริมทุ่งหญ้าและไม้พรรณที่เขียวขจี และการยืนมองจากเกาะกลับไปยังเนินเขาที่ล้อมรอบทะเลสาบ ช่างเป็นวิวที่งดงามเกินบรรยาย ตัวเกาะเองนั้นเป็นอุทยานแห่งดอกไม้นานาพรรณ และสัตว์ป่าสงวนพื้นเมืองของประเทศโคลอมเบียที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี โดยมีพื้นที่ประมาณห้าสิบเอเคอร์ เกาะมีทางเดินยาวประมาณห้าร้อยเมตร จากฝากหนึ่งไปยังอีกฝากหนึ่งของเกาะผ่านป่าดงดิบในเขตร้อนชื้น โดยจบเส้นทางที่จุดชมวิวที่มองข้ามทะเลสาบ สำหรับนักเดินทางแสวงธรรม มีวิหารขนาดเล็กชื่อแม่หญิงของพระเจ้า (Shrine of Our Lady of Lourdes) บนแผ่นดินใหญ่ นาวาคลองก่อรวมตัวเป็นเสมือนเมืองเวนิสน้อยๆที่เต็มไปด้วยร้านกาแฟ ร้านค้า ร้านอาหาร และที่พักต่างๆ การเดินทางมายัง… Read more...

ความแตกต่างทางวัฒนธรรม

ถึงแม้จะไม่มีเรื่องผีๆ การพบปะในช่วงค่ำก็ยังสรวลเฮฮา เรื่องเล่าต่างๆ เรื่องจริงที่เกิดขึ้น เรื่องเม้าท์ สาระที่ถกเถียง และสำเนียงท้องถิ่นที่เพิ่มสีสัน อัดแน่นเต็มเปี่ยมไปด้วยความสนุกสนานและรอยยิ้ม ภาษาที่หลายครั้งผมฟังไม่รู้เรื่อง และนั่นก็ยิ่งเพิ่มความสนุกสนาน โดยไม่ต้องคำนึงถึงความหรูหราลึกซึ้งอะไร งานสังสรรค์ที่ดีที่สุดคือเมื่อเหล่าหนุ่มๆนั่งล้อมวงเมา และสาวๆนั่งเกาะกลุ่มกันอยู่โต๊ะถัดไปและเริ่มจะเมาเช่นกัน และในบางช่วงระหว่างนั้นหนุ่มน้อยใจกล้าคนไหนสักคนเริ่มแซวสาวๆที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ เงียบอยู่สองสามวินาที และในที่สุดสาวๆเหล่านั้นก็จะโต้ตอบด้วยคำพูดอะไรสักอย่างที่สั้นกระชับ ไม่ถึงกับหยาบโลนแต่ก็พอจะทำให้หนุ่มสามหามนั่นสำอึกและเงียบปากไปได้ เมื่อเธอโต้กลับว่า เขานั้นก็ไม่ต่างจากแตงกวาที่หด และนี่ก็เป็นการเริ่มต้นการสนทนาที่ผลัดกันแซวไปมาอย่างฉันมิตร ที่บางช่วงของบทโต้ตอบนั้นทำเอาหูแทบจะไหม้กับความหมายที่ซ่อนนัย

มันมีหลายอย่างทางวัฒนธรรมที่ต้องปรับตัวกับผู้ที่ไม่รู้เมื่อครั้งแรกเริ่มเข้าสังคมกับคนท้องถิ่น อย่างหนึ่งที่แน่นอน ประตูเตี้ยกว่าประเทศตะวันตกเป็นอย่างมาก ทำให้ต้องก้มศรีษะเมื่อเดินผ่านซึ่งถือว่าเป็นพร เพราะมันแสดงถึงการให้ความเคารพเจ้าบ้าน เมื่อคุุณพยายามไหว้ทักทายเขาขณะที่กำลังก้าวเข้าบ้าน

ถอดรองเท้า!!!

กฎที่สองคือการเรียนรู้ว่าต้องถอดรองเท้าวางไว้ที่บันไดก่อนขึ้นชั้นบน ซึ่งที่จริงก็ไม่มีการสอนกันตรงๆแต่คือการเรียนผิดเรียนถูก มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะปีนขึ้นบันไดด้วยการใส่รองเท้าไซส์สิบสอง ดังนั้นวิธีเดียวคือต้องถอดมันทิ้งไว้ ต้องถอดรองเท้าก่อนเข้าบ้าน และบ้านในต่างจังหวัดส่วนใหญ่มักจะมีอ่างเล็กๆข้างบันได ใส่น้ำไว้ให้เราแช่ล้างเท้าก่อนขึ้นชั้นบน ถึงแม้ปัจจุบันวัฒนธรรมเหล่านั้นจะเลือนหายไปแล้วจากสังคม แต่เราก็ยังพอเห็นร่องรอยของวิถีในอดีตของอ่างน้ำเล็กๆแบบนี้ การล้างเท้าแบบนี้เหมาะเจาะกันดีกับการที่คุณใส่รองเท้าแตะที่เปรอะฝุ่นทั้งวัน หากคุณใส่รองเท้าหนังพร้อมถุงเท้า มันก็ยุ่งยากจึ้นเพราะต้องถอดทั้งรองเท้าและถุงเท้า แล้วมันก็ทำให้คุณได้บทเรียนและเปลี่ยนไปใส่รองเท้าแตะในวันถัดมาแทน

ก้าวข้ามธรณีประตูที่วัด

ยังมีความจริงที่ว่าหลายบ้านในชนบทห่างไกลตั้งสำรับอาหารบนเสื่อ แล้วนั่งขัดสมมาธิล้อมวงกันรับประทานอาหาร เป็นความไม่สุภาพหรือเหมาะสมที่จะนั่งเท้าชี้ไปที่อาหารหรือเดินข้ามสำรับ จะว่าไปแล้วเราควรเรียนรู้ตั้งแต่แรกเริ่มว่าไม่ควรเดินข้ามอะไรทั้งสิ้นนอกจากขอบธรณีประตูทางเข้าอุโบสถ มันเป็นกฏเหล็กที่ห้ามข้ามเครื่องมือสำหรับใช้ทำงานของผู้อื่น ช่างไม้จะรู้สึกโกรธเคืองหากคุณเดินข้ามกล่องเครื่องมือของเขา เช่นเดียวกับที่ศิลปินจะวาดภาพผิดเพี้ยนหากคุณเดินข้ามแปรงและสีน้ำมันของเขา แต่ในทางกลับกัน เราต้องข้ามธรณีประตูอุโบสถถึงแม้มันจะหนาและสูงแค่ไหน เพราะการเหยียบธรณีประตูนั้นจะเป็นการนำพาบาปและสิ่งชั่วร้ายจากภายนอกติดตัวเข้าไปสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ … Read more...