ม้าเล็ก ๆ และสาธารณรัฐโดยเด็ก

ม้า Falabella และสาธารณรัฐเด็ก

ทริปฟินแลนด์สนุกแต่ดีแล้วที่ได้กลับกรุงเทพฯ ซึ่งอุณหภูมิอุ่นขึ้นจากติดลบห้าสู้กว่าสามสิบห้าองศาในชั่วข้ามคืน แล้วเราก็เริ่มถกกันเรื่องการถ่ายทำทริปต่อไป แผนการเดินทางยาวข้ามครึ่งโลกตามเส้นละติจูดและลองติจูด จากสุดขีดที่อาร์กติกในฟินแลนด์สู่ทุ่งกว้างใหญ่ในพาตาโกเนีย จากเรนเดียร์แห่งซามิสู่ฝูงม้าแห่งกัวโชสในอาร์เจนตินา

แผนงานดำเนินไปและใช้เวลาพอควร โทรศัพท์ยังไม่ใช่สมาร์ทโฟน และทุกอย่างยังคงติดต่อกันทางแฟ็กซ์และโทรศัพท์ ในที่สุดด้วยความช่วยเหลือจากสถานฑูตไทยประจำบัวโนสไอเรส และความช่วยเหลือที่แสนการุณจากนักการทูตแห่งชิลี – ที่ยังพำนักอยู่ในประเทศไทยจนถึงทุกวันนี้ – ทีมงานเดินทางโดยบินจากกรุงเทพสู่โยฮันเนสเบิร์ก และจากโยเบิร์กสู่เซาเปาโล และในที่สุดจากเซาเปาโลสู่บัวโนสไอเรสด้วยสายการบินวาริกสายการบินประจำชาติของบราซิล พวกเราทำได้ดีตอนต่อเครื่องที่แอฟริกาใต้ ทรุดตัวลงที่นั่งเครื่องที่เซาเปาโล และแทบจะคลานออกจากเครื่องที่บัวโนสไอเรส พวกเราเดินทางจากสนามบินหนึ่งสู่อีกสนามบินแล้วก็ต่อไปยังอีกที่ และสามสิบหกชั่วโมงหลังจากลุกจากเตียงในกรุงเทพ มาถึงเมืองหลวงของอาร์เจนตินา เมืองหลวงของแทงโก และในเวลานั้นที่เป็นเมืองหลวงของฟุตบอล

 

 

 

 

รัฐบาลโดยเด็ก ๆ

เราทำรายการครอบคลุมเรื่องเหล่านี้เพราะมันเป็นหัวใจสำคัญของทริปนี้ แต่เรายังได้เยี่ยมชมอีกสถานที่หนึ่งที่น่าสนใจ เมืองแห่งสาธารณรัฐเยาวชน มันเป็นช่วงเวลานั้นที่การเมืองในประเทศไทยกำลังคุกรุ่นเพียงสองสามปีก่อนหน้า อันธพาลตามถนนถูกกวาดล้างด้วยกองกำลังทหาร ในขณะที่ค่ำคืนแห่งการนองเลือดนำไปสู่การเปลี่ยนรัฐบาล สถานการณ์ในปัจจุบันแตกต่างเพียงบางส่วนและนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เตือนใจให้ผมทำเรื่องเกี่ยวกับสาธารณรัฐเยาวชน พื้นที่สวนสนุกครอบคลุม 53 เฮคเตอร์ หรือประมาณ 130 เอเคอร์ และประกอบด้วยตึกต่างๆ สถาบันที่สามารถพบเจอได้ไม่ว่าในเมืองไหน เด็กๆสามารถสำรวจไปตามตึกต่างๆ ที่มีสถาปัตยกรรมต่างสไตล์ และเรียนรู้เกี่ยวกับบริการที่แตกต่างกันไปในแต่ละสถาบัน – Read more...

อ่านต่อไป...

เปลือยกายในอาร์กติก

ที่บ้านของซานตาคลอส ขั้วโลกเหนือ

มันหนาวและมืดตอนที่พวกเรามาถึง ทั้งที่เพิ่งจะบ่ายสามครึ่ง หมู่บ้านซานต้า (Santa’s village) แผ่กว้างอยู่ตรงหน้า แสงไฟระยิบระยับในความมืดช่วงยามบ่ายในขณะที่เกล็ดหิมะส่องประกายสะท้อนแวววาวราวกับเพชรล้านกระรัต อาทิตย์ขึ้นเมื่อเวลาเก้าโมงครึ่งและตกดินราว 3:30 ในช่วงบ่าย ระหว่างเดือนธันวาคมถึงมกราคม ดังนั้นระยะเวลาสั้นๆ ของช่วงวันที่มีแสงนั้นจึงมีค่ายิ่งนัก เราถูกพาไปยังซานต้าออฟฟิศ ที่ซึ่งทุกคนมีอารมณ์ร่าเริงยินดี เราได้รับข้อมูลคร่าวๆ เกี่ยวกับซานตาคลอส รวมถึงการทัศนาขั้นตอนเบื้องหลังการทำงานเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันสำคัญของปี วันที่ 24 ธันวาคม ที่ทำการไปรษณีย์ขนาดใหญ่คือส่วนสำคัญที่จำเป็นสำหรับหมู่บ้าน เพราะมันเป็นสถานที่รองรับจดหมายเป็นแสนที่มาถึงในทุกๆ ปี และได้รับการตอบด้วยซานต้าและทีมผู้ช่วย

พวกเราทัวร์ที่เวิร์คช็อปและได้ตระหนักว่าหมู่บ้านนี้สำคัญขนาดไหนต่อเศรษฐกิจของภูมิภาค ไม่เพียงแต่จดหมายหลายหมื่นฉบับที่ส่งทะลักเข้ามาไม่ขาดสายในแต่ละปี จำนวนนักท่องเที่ยวที่ปริมาณเยอะพอกันที่เดินทางมาหมู่บ้านซานต้าเพื่อได้เห็นและสัมผัสประสบการณ์และระลึกถึงมนต์วิเศษ ( และบางทีแม้แต่สัมผัสประสบการณ์ช่วงเวลาแห่งการตั้งตาคอยแบบที่เคยมีในวัยเด็ก) ทัวร์เราจบลง และณ ช่วงเวลานั้น ประตูบานยักษ์ได้เปิดออก พวกเราพบกับเสียงหัวเราะอย่างร่าเริงและถูกพาเข้าไปยังออฟฟิศของซานต้า มีกองจดหมายและซอง ทั้งหมดนั้นจากปีก่อน ซึ่งตอนนี้กำลังถูกคัดแยกอย่างระมัดระวังเพื่อเตรียมนำเข้าเก็บ พวกเรายืนกันอยู่ด้านในอยู่ชั่วขณะ และผมสาบานได้ว่าถึงแม้ว่าอายุซึ่งไม่รู้กี่สิบศตวรรษ ซานต้าดูไม่เหมือนชายอายุห้าสิบเลย พวกเราถูกเชิญให้นั่งลง และตลอดครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นพวกเราก็ได้สนทนากับนักบุญนิคเกี่ยวกับงานที่คงความหวังและความฝันของเหล่าเด็กน้อยเป็นหมื่นๆในทั่วโลก เมื่อพวกเราถามถึงความเป็นไปได้ที่จะพบรูดอล์ฟ มีเสียงหัวเราะก้องและตอบว่าพวกเราได้เจอกับรูดอล์ฟแล้วเมื่อวันก่อนเมื่อตอนที่พวกเราไปเล่นเลื่อนหิมะกับเรนเดียร์

รูดอล์ฟเค้าถ่อมตัวเกิน”

ความเห็นที่บอกเมื่อเห็นพวกเราทำสีหน้าแปลกใจ ที่จริงตอนที่เค้าเอ่ยถึงนั้น ผมมองเห็นตัวเป็นๆเมื่อวันก่อนและอดโมโหตัวเองไม่ได้ที่ไม่ได้ให้เพื่อนถ่ายเซลฟีคู่กับเจ้าเรนเดียร์ที่ดังที่สุดในพวกพ้องRead more...

อ่านต่อไป...

โทรศัพท์มือถือ อนุสาวรีย์ดนตรี และรถลากสุนัข

Nokia, อาร์กติกและกวางเรนเดียร์

หลายปีก่อนในช่วงเวลาว่างระหว่างการแสดงละคร ผมยังเป็นพิธีกรรายการทีวีโชว์ที่มีการเดินทางไปถ่ายทำในต่างประเทศ เช่นเดียวกับที่เราไปตุรกีในช่วงฤดูหนาว เราก็ไปฟินแลนด์ในช่วงนั้น เพราะทุกคนรู้ดี ซานต้าอาศัยอยู่ขั้วโลกเหนือในฟินแลนด์ มันเป็นช่วงต้น ค..1990 ที่พวกเราถูกครอบงำด้วยเพจเจอร์และการเริ่มต้นของนวัตกรรมที่โทรศัพท์มือถือเริ่มเข้าสู่ตลาดไทย – พวกเราไม่มีใครสามารถซื้อได้ โทรศัพท์เครื่องแรกสุดที่ผมจำได้กับแบ็ตเตอรีใหญ่บึ้มราคาถึง 3,000 เหรียญ และมันเป็นไซส์พกพาในความจุดที่ว่ามันขนาดเท่ากับกระเป๋าเดินทาง (ความคิดประดิษฐ์โทรศัพท์เคลื่อนที่กันครั้งแรกตั้งแต่ปีค.. 1917 และเครื่องที่ผลิตได้จริงเครื่องแรกในปีค.. 1973 นั้นหนักถึง 2 กิโล สิ่งเดียวที่แตกต่างระหว่างเครื่องแรกกับทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษคือมันเปลี่ยนเป็นใช้ระบบเซลล์) มีผลกระทบในการเริ่มต้นให้บริการโทรศัพท์เคลื่อนที่ในประเทศไทย สำหรับใครที่พยายามจะขอคู่สายโทรศัพท์บ้านหรือติดตั้งโทรศัพท์บ้านตามปกติในช่วงเวลานั้นต้องรอถึง 6 เดือนโดยประมาณ และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่มันมีวิธีที่เร็วกว่านั้น ถ้าใครกระหายอยากจะได้มันโดยเร็ว จ่ายค่าพิธีการพิเศษเพิ่มอีก Read more...

อ่านต่อไป...

เทคนิคพิเศษและความเสี่ยงอันตราย

คนเลวกำลังจะตาย …

ผมถูกทิ่มแทง ยิงจนพรุน ไหนคอจะถูกบีบ ถูกดึงแขวน เหยียบย่ำกระหน่ำซ้ำจนสิ้นใจ ท่ามกลางการถูกกระทำอันเหี้ยมโหดเหล่านั้น แม้แต่แมวเกิดซ้ำเก้าชีวิตก็ยังสำรองไม่พอ และแต่ละครั้งที่มีการกระทำอันร้ายกาจใหม่ๆกับตัวร้ายเข้ามาในความคิด ผมก็เริ่มสำรวจความเป็นไปได้ของอันตรายและความเสียหายที่สามารถเกิดขึ้นจริง และบ่อยครั้งพอที่ผมพบว่ามีความเป็นไปได้อย่างหนักที่ความผิดพลาดสามารถจะเกิดขึ้นได้ – ผมไม่ยอมถูกมัด หรือเอาเขือกมาพันรอบคอผมเป็นแน่ ผมฟกช้ำจากเทคนิคพิเศษมาหลายครั้ง และเข่าและแขนของผมไม่อาจทนได้อีกต่อไปเมื่อถามวิธีฝึกล้มหรือกระโดดจากพวกเขา ผมเริ่มเล่นบทบู๊ด้วยตัวเอง และถึงแม้มันจะไม่ได้มีบทบาทอะไรมากนักกับบทที่ผมได้รับ แต่มันก็มากพอที่บางช่วงผมแทบหายใจไม่ทัน และหวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดี ผมหัวเราะในบางครั้งที่เห็นดาราฮอลลีวู้ดใหญ่ๆนั่งอย่างชิลล์ในขณะที่ตัวแสดงแทนกำลังเตะและล้มแทนพวกเขา ผมรู้ เป็นเพราะความต้องการของ บริษัท ประกันภัยที่ไม่อนุญาตให้นักแสดงทำ stunts ของตัวเอง แต่เอาจริงๆเหอะ การตกจากเก้าอี้ลงสู่เบาะรองรับนุ่มๆต้องใช้ตัวแสดงแทนกันด้วยรึ เผื่อคุณยังไม่รู้ ฉากบู๊ส่วนใหญ่ที่คุณได้ดู (พวกเล่นกับมีด กังฟูสู้กัน เตะต่อยเทือกนั้น) มันไม่ใช่นักแสดงของคุณหรอกที่เล่นจริง มันคือใครสักคนที่สวมชุดแบบเดียวกันสวมบทบาทนั้นแทน – เสียใจด้วยนะ แต่ก็นั่นแหละความจริงของโลกมายา

 

ความโง่เขลาสาเหตุสำคัญของความล้มเหลว SFX

บ่อยครั้งเทคนิคพิเศษเปลี่ยนภาพยนต์ธรรมดาๆให้กลายเป็นหนังที่ทำเงินได้อย่างถล่มทลาย ฉากถล่มยิงเยอะๆ (พระเอกยิงผู้ร้ายไม่ถูกสักทีแม้ว่าจะถล่มห่ากระสุนไปแล้วเป็นหมื่นนัด) และฉากเพลิงไหม้และควันโขมง การแสดงไม่ต้องเลิศนักตราบเท่าที่คนดูจะได้อ้าปากค้างกับเปลวไฟที่โหมกระหน่ำและฉากลุ้นระทึกเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย และหลังจากมีความหายนะและอุบัติเหตุและอันตรายต่างๆที่เกี่ยวเนื่องกับฉากระเบิดและถล่มยิง Read more...

อ่านต่อไป...

ทหารของเล่นในโลกมายา

หลบระเบิดและกระสุน

เมื่อมาถึงภาพยนตร์ ผมไม่เคยทำมันอย่างจริงจัง มันดูจะหรูหรากว่า และแน่นอนว่าลงทุนสูงกว่าละครจอแก้ว บางครั้งหนังสั้นกว่าแต่เงินลงทุนก้อนใหญ่กว่า และนั่นผมหมายถึงละครโทรทัศน์สองตอนโดยทั่วไปค่าใช้จ่ายประมาณ 50,000 – 150,000 เหรียญฯ ในขณะที่ภาพยนตรฺ์ในความยาวเท่ากัน ใช้เงินทุนไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านเหรียญฯ ในขณะที่ หนังโฆษณาเพียง 30 วินาที ของสินค้าดังๆใช้จ่ายเงินถึงหนึ่งล้านหรือมากกว่า คิดดูแล้วกัน

ทหารในเครื่องแบบ

การเข้าสู่วงการหนังก้าวแรกของผมคือตัวประกอบในหนังสงครามเวียดนาม “Frankie’s House” นำแสดงโดย เควิน ดิลลัน (Kevin Dillon) ผมอายุ 28 และไม่รู้ความแตกต่างระหว่างปืน M16 และ M60 แต่ผมคิดว่าการวิ่งตะลุยทุ่งในชนบทภายใต้ชุดทหารน่าสนใจพอ ผมไม่รู้จักวงการนี้แต่ดันเจอผู้ช่วยผู้อำนวยการสร้างผู้ซึ่งผมได้พบอีกทีหลายปีจากนั้นตอนทำรายการตามไปดูและมีโอกาสได้ร่วมงานกันบ่อยครั้งในหลายปีที่ผ่านมา การแคสติ้งไม่ยากอะไร แค่ผมเหมือนทหารและอายุช่วงนั้นก็เหมาะสมกับบทพอดี จับผมแต่งตัว ทาหน้าด้วยถ่านและโคลนให้ลุคเหมือนทหาร มีการเทรนสั้นๆการใช้ปืนกล การสวมหมวก และการปรับบุคลิกให้เหมือนทหารหน่วยรบ เป็นครั้งแรกที่ผมได้จับปืนจริงๆ โดยปกติผมไม่ชอบปืนอยู่แล้ว และเมื่อมันอยู่ในมือ ผมตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีกระสุนบรรจุอยู่ คนอื่นที่ได้รับปืนเริ่มเล่นกันไปมาทันที เอาปืนชี้ไปซ้ายขวาจนกระทั่งเสียงตะโกนสั่งให้หยุดทำให้ทุกคนสงบลงได้ ผมเคยจับปืนมาก่อนในละครหลายเรื่องที่เล่น และแต่ละครั้งที่มีบทที่ใช้อาวุธก็มักจะมีไอ้โง่หน้าไหนสักคนที่ไม่รู้ว่าแม้แต่ปืนปลอมก็สามารถทำให้ตายหรือบาดเจ็บสาหัสได้ แรงปะทะของปืนและดินปืนที่ฝังอยู่ในแว่นตาของผมเป็นหลักฐานRead more...

อ่านต่อไป...