จำที่ผมพูดเกี่ยวกับ เรื่องความรับผิดชอบ

ต่อชีวิตของคุณไม่

หลังจากที่ผมเขียนตอนที่ 7 นี้ไปแล้ว ผมไปทำอะไรบางอย่างมา บางอย่างที่ผมไม่ได้ทำมาน่าจะสามสิบห้าปีได้มัง — ผมไปวิ่งมา ใช่ ผมเคยวิ่งมาก่อนตอนหลบฝน หรือเวลาที่ผมจำเป็นต้องรีบเร่งทำอะไรสักอย่าง แต่ผมก็ไม่ได้วิ่งในระยะยาวมาเวลานาน เรื่องมีอยู่ว่า …

เพื่อนเก่าโทรมาหาผมเมื่อไม่นานมานี้ เขาปรับทุกข์กับผมว่าการย่างเข้าสู่วัยสี่สิบนั้น เขารู้สึกว่าแค่นั่งเฉยๆดูจะไม่ดีต่อสุขภาพเสียเลย และเขาอยากจะร่วมเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศกับผม (ทริปเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรกของเขา) เราไปทริปง่ายๆในแถบประเทศเพื่อนบ้าน แล้วเพื่อนผมก็สนุกกับประสบการณ์ในครั้งนั้นมาก และไม่นานหลังจากนั้นเขาไปเที่ยวแบบสะพายเป้กับครอบครัวของเขาที่ประเทศอื่นราวหนึ่งอาทิตย์ แล้วทุกคนก็ชอบมาก แล้วนั่นแหละเพื่อนผมก็โทรมาชวนผมไปมาราธอน ผมได้แต่หัวเราะแล้วตอบไปว่า แน่นอนผมเข้าร่วมได้ แต่ผมไม่วิ่งด้วยหรอกนะ ผมจะเดินระยะไกล 10 กิโลแทน จงระวังเมื่อเอ่ยปากสัญญากับใครไว้ เพราะคุณจะถูกผูกติดกับสิ่งที่คุณไม่ได้คิดให้ดีก่อนพูด

กลับเข้าเรื่อง พวกเราไปร่วมงานมาครับ มีเด็กสี่คนอายุ 8-16 ขวบ และผู้ใหญ่อีกสี่ มินิมาราธอน (ระยะทางสิบกิโลครึ่งสำหรับผู้ใหญ่ และห้ากิโลสำหรับเด็ก) … Read more...

มีเรื่องราวสำหรับทุกคน  

แรกเริ่มทีเดียวผมต้องการจะตั้งชื่อบล็อกของผมว่า “Beyond 50” หรือ “ก้าวใหม่วัยห้าสิบ” ผมคิดว่าเป็นชื่อที่เหมาะเจาะยิ่งนัก เพราะบล็อกของผมนั้นเกี่ยวกับคนช่วงอายุนี้ไม่มากก็น้อย ที่อยากจะทำอะไรแปลกใหม่และแตกต่าง แต่เมื่อผมไตร่ตรองดูอีกที จะว่าไปแล้วเนื้อหาที่ผมต้องการนำเสนอนั้น ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมุ่งเน้นกลุ่มคนในช่วงอายุเดียวกันกับผมหรือมากกว่า เพราะผมหวังที่จะให้ข้อมูลบนเวปนี้สามารถสร้างแรงบันดาลใจให้กับกลุ่มคนทุกช่วงวัยได้ สุดท้ายแล้วอายุก็เป็นเพียงแค่ตัวเลข ไม่มีใครเด็กหรือแก่เกินไปที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ สนุกกับการใช้ชีวิตนอกเหนือไปจากงานประจำในออฟฟิศ หรือความเหนื่อยล้าหลังเกษียณ

เราเป็นโปรกอล์ฟและมนุษย์พลาสติกอย่างนั้นหรือ?

จากที่กล่าวไว้ ผมอยากให้รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับขั้นตอนการค้นคว้าของผม ผมเริ่มต้นด้วยการเซิร์ชอินเตอร์เน็ตว่ามีอะไรที่น่าสนใจบ้างเกี่ยวกับผู้ใหญ่ในช่วงวัยห้าสิบ ผมค้นข้อมูลบริษัทที่เจาะกลุ่มคนในช่วงอายุห้าสิบหรือวัยเกษียณ สรุปแทบไม่พบข้อมูลใดๆ จริงอยู่ มีพวกนิตยสารออนไลน์บ้าง บล็อกบ้าง โครงการอสังหาฯจำนวนมากซึ่งเจาะกลุ่มคนอายุห้าสิบขึ้น แล้วก็อีกร้อยกว่าสต็อคภาพของคนที่มีกิจกรรมจำเจทั่วไป หากคุณเซิร์ชโดยใส่คีย์เวิร์ด “active adults” แล้วกดเลือกรูปภาพ กว่าสองร้อยภาพแรกที่ปรากฏบนจอ คุณจะพบเพียงภาพสองภาพที่เป็นรูปผู้ใหญ่ทำกิจกรรมที่ต้องใช้พละกำลังเคลื่อนไหว ไม่มีภาพไหนที่แสดงให้เห็นถึงกิจกรรมนอกเหนือไปจากการถูกกำหนดแบบแผนในกรอบที่ตั้งไว้แล้ว —ไม่ต่างจากชุมชนสำเร็จรูป ไม่มีรูปคนบนเทือกเขาร็อกกี้ เช่น ตั้งแคมป์ เดินป่า หรือแม้แต่ปีนเขา หรืออะไรตื่นเต้นเทือกนั้น แย่กว่านั้น ไม่มีภาพไหนเลยแสดงให้เห็นคนที่ทำกิจกรรมอย่าว่าแต่มาชูปิกชู หรือในทิเบต แอฟริกา หรือแม้แต่จุดหมายปลายทางไหนเลย ที่ต้องใช้แรงอึดของร่างกาย หากคุณลองเซิร์ชโดยใช้คำว่า “adult travel” … Read more...

ลองอะไรใหม่ ๆ มันจะทำให้ชีวิตน่าสนใจมากขึ้น

ผมไม่ใช่นักพูดเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ ไม่ใช่เป็นผู้รอบรู้ ไม่ใช่คนที่รักการออกกำลังกายที่สัญญากับคุณว่าจะได้กล้ามหน้าท้องที่สวยงามหรือรูปร่างที่ฟิตจากการเล่นยิมอย่างที่เราฝันถึง แต่ผมเป็นเพียงคนธรรมดาที่หาได้ตามละแวกบ้าน คนที่คุณเห็นว่ากำลังขึ้นรถออกไปทำงานในทุกๆ เช้า ผมมี (หรือว่าเคยมี) รั้วบ้านสีขาว มีที่จอดรถได้ 2 คัน สุนัข การจำนอง มีภาระต้องผ่อนบ้าน หลบไปพักผ่อนวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ทะเลสาบหรือไม่ก็ตั้งแคมป์ วันหยุดฤดูร้อน 2 สัปดาห์ ผมเกลียดการไปยิม และทนยกน้ำหนักหรือปั่นจักรยานเรียกเหงื่อเพียงเพื่อให้กลับบ้านแล้วรู้สึกดีกับตัวเองไม่ได้ (แต่บางครั้ง คุณก็ต้องทำในสิ่งที่คุณต้องทำ มันเป็นความจริงของชีวิต และไม่ใช่ทุกอย่างจะเป็นสิ่งที่น่ายินดี) ผมเป็นคนทั่วๆ ไป คนที่ชอบทานอาหาร ดื่มเบียร์ ไวน์ … Read more...

จากนี้ ชีวิต คือ ขาลงใช่มั้ย?

เมื่ออายุเข้า 50 ผมได้ตัดสินใจบางสิ่งบางอย่าง ไม่ใช่ มันไม่ได้เป็นวิกฤตของวัยกลางคน แต่มีหลายสิ่งหลายอย่างเข้ามาพร้อมๆ กัน ซึ่งมันทำให้ผมได้ตัดสินใจในหลายๆ สิ่ง เช่น หน้าที่การงานเคยไปได้ด้วยดี มีเงินเดือนดี ผมได้จ่ายค่าบ้านจนครบ สถานะการเงินถือว่าอยู่ในสภาพที่ดี ไม่ได้ร่ำรวยมากมายเท่าที่ใครจะคาดคิด แต่อย่างน้อยก็ไม่มีความกังวลใดใด ผมได้ตัดสินใจว่าผมต้องการหยุดพักการทำงานและต้องการจะเรียนต่อปริญญาโท ทั้งนี้ด้วยเวลา เงิน และโอกาสมันช่างลงตัวได้เหมาะเจาะ ผมจึงถือโอกาสออกมาจากชีวิตการทำงาน หมุนเงินในบัญชีเงินออมของผม และใช้เวลา 1 ปี กระโดดเข้าสู่ชีวิตการศึกษา

การผจญภัยเริ่มต้น

การกลับมาเริ่มต้นที่มหาวิทยาลัยมันช่างเบิกบานใจนัก เริ่มด้วยความท้าทายกับความคิดใหม่ๆ ความคิดเห็นในมุมมองต่อสถานการณ์โลก และบรรทัดฐานทางสังคมที่เปลี่ยนแปลงหรือกำลังจะเปลี่ยน การปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนๆ ร่วมชั้นที่อายุน้อยกว่า 20 ปีหรือเด็กกว่านั้น ซึ่งพวกเค้าได้ใช้ช่วงทศวรรษที่ผ่านมาเสริมสร้างทักษะในสถาบัน ในขณะที่ผมใช้เวลาเหล่านั้นเรียนรู้ภาษาท้องถิ่นของหลายๆ ประเทศบนโลกใบนี้ ทั้งหมดเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้น การได้เปิดหูเปิดตา และการปรับเปลี่ยน (แม้ว่าผมไม่ชอบคำคำนี้เลย) มันไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และก็ไม่ใช่ประสบการณ์ทางศาสนา มันเป็นเพียงช่วงเวลาที่ศักยภาพของผมถูกท้าทาย และผมได้มีเวลาที่จะทบทวนความคิดสำหรับหนทางชีวิตของผม และวิเคาระห์อีกครั้งว่าอะไรสำคัญในชีวิต … Read more...