หลบระเบิดและกระสุน

เมื่อมาถึงภาพยนตร์ ผมไม่เคยทำมันอย่างจริงจัง มันดูจะหรูหรากว่า และแน่นอนว่าลงทุนสูงกว่าละครจอแก้ว บางครั้งหนังสั้นกว่าแต่เงินลงทุนก้อนใหญ่กว่า และนั่นผมหมายถึงละครโทรทัศน์สองตอนโดยทั่วไปค่าใช้จ่ายประมาณ 50,000 – 150,000 เหรียญฯ ในขณะที่ภาพยนตรฺ์ในความยาวเท่ากัน ใช้เงินทุนไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านเหรียญฯ ในขณะที่ หนังโฆษณาเพียง 30 วินาที ของสินค้าดังๆใช้จ่ายเงินถึงหนึ่งล้านหรือมากกว่า คิดดูแล้วกัน

ทหารในเครื่องแบบ

การเข้าสู่วงการหนังก้าวแรกของผมคือตัวประกอบในหนังสงครามเวียดนาม “Frankie’s House” นำแสดงโดย เควิน ดิลลัน (Kevin Dillon) ผมอายุ 28 และไม่รู้ความแตกต่างระหว่างปืน M16 และ M60 แต่ผมคิดว่าการวิ่งตะลุยทุ่งในชนบทภายใต้ชุดทหารน่าสนใจพอ ผมไม่รู้จักวงการนี้แต่ดันเจอผู้ช่วยผู้อำนวยการสร้างผู้ซึ่งผมได้พบอีกทีหลายปีจากนั้นตอนทำรายการตามไปดูและมีโอกาสได้ร่วมงานกันบ่อยครั้งในหลายปีที่ผ่านมา การแคสติ้งไม่ยากอะไร แค่ผมเหมือนทหารและอายุช่วงนั้นก็เหมาะสมกับบทพอดี จับผมแต่งตัว ทาหน้าด้วยถ่านและโคลนให้ลุคเหมือนทหาร มีการเทรนสั้นๆการใช้ปืนกล การสวมหมวก และการปรับบุคลิกให้เหมือนทหารหน่วยรบ เป็นครั้งแรกที่ผมได้จับปืนจริงๆ โดยปกติผมไม่ชอบปืนอยู่แล้ว และเมื่อมันอยู่ในมือ ผมตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีกระสุนบรรจุอยู่ คนอื่นที่ได้รับปืนเริ่มเล่นกันไปมาทันที เอาปืนชี้ไปซ้ายขวาจนกระทั่งเสียงตะโกนสั่งให้หยุดทำให้ทุกคนสงบลงได้ ผมเคยจับปืนมาก่อนในละครหลายเรื่องที่เล่น และแต่ละครั้งที่มีบทที่ใช้อาวุธก็มักจะมีไอ้โง่หน้าไหนสักคนที่ไม่รู้ว่าแม้แต่ปืนปลอมก็สามารถทำให้ตายหรือบาดเจ็บสาหัสได้ แรงปะทะของปืนและดินปืนที่ฝังอยู่ในแว่นตาของผมเป็นหลักฐาน… Read more...