มรดกทางโบราณ – ความทรงจำที่ดี

 

เมือง Inca เมืองในเมฆ

หมอกเคลื่อนตัว และทัศนียภาพก่อนหน้าที่ถูกบดบังก็ปรากฎให้เห็นอีกครั้งเมื่อหมอกเคลื่อนไปที่อื่น ตลอดหนึ่งชั่วโมงถัดมาจากนั้น ไกด์นำพวกเราสำรวจจุดต่างๆของโบราณสถาน อธิบายวัตถุประสงค์ของแต่ละสถาปัตยกรรมที่แตกต่างภายในโบราณสถาน ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับมาชูปิกชู และจึงไม่พยายามอธิบายว่าหลากหลายวัตถุประสงค์ของการสร้างคืออะไร แต่ผมจะนำคุณไปยังเพจของยูเนสโกโดยตรง (UNESCO page http://whc.unesco.org/en/list/274) รวมถึงบทความจากเนชันแนลจีโอกราฟิก (a National Geographic article http://www.nationalgeographic.com/travel/world-heritage/machu-picchu/)

 

ชีวิตไม่ได้เป็นรายการตรวจสอบและ Machu Picchu ไม่ใช่จุดหมายที่ ‘ขูดออก’จากรายการช้อปปิ้ง

 

พื้นที่ประกอบด้วยสามโครงสร้างหลัก เดอะอินติฮัวตานา (แท่งหินแห่งศาสนบูชาที่เกี่ยวเนื่องกับนาฬิกาดาราศาสตร์และปฏิทินอินคา) วัดแห่งสุริยะ และห้องแห่งสามบัญชร เกือบสองร้อยอาคารปลูกสร้างบนพื้นที่ มองเห็นคันนาแบบดั้งเดิม ที่ก่อขึ้นเพื่อการเกษตรกรรม ผมแน่ใจว่าคุณเคยได้เห็นภาพถ่ายที่น่าอัศจรรย์ของที่นี่ ในที่สุดผมก็ได้มาเยือน เกือบสิบห้าปีจากทริปเปรูครั้งแรก และผมพลาดที่จะมาที่นี่ในครั้งนั้น มันยากที่จะอธิบายว่าผมคิดหรือรู้สึกอย่างไร สำหรับบางคนความรู้สึกเหมือนได้ค้นพบการแสวงหาตัวตน ประหนึ่งเดินทางถึงศาสนสถานแห่งการหยั่งรู้ และต้องมนต์จังงังดั่งถูกปลุกวิญญาณ ส่วนคนอีกกลุ่มผมว่าไม่ต่างจากการกากบาทบัญชีรายการ ‘bucket list’ ที่ต้องทำ ซึ่งผมไม่เห็นว่าชีวิตเป็นรายการตรวจสอบ Read more...

อ่านต่อไป...

มนุษย์เป็นโรคร้ายแรงต่อโลก

ความงามตามธรรมชาติ – เพลิดเพลินกับมันขณะที่ยังคงมีอยู่

มีถนนหลายสายที่สวยงามหรือน่าจะพูดว่ามีถนนหลายเส้นที่ตัดผ่านทัศนียภาพที่งดงามตลอดเส้นทาง และถนนจากคูซโกไปออยแลนเทแทมโบก็คือหนึ่งในนั้น ในรุ่งเช้า ดวงอาทิตย์เริ่มฉายแสงระเรี่อทอดครอบคลุมวิวทิวทัศน์เบื้องล่าง เทือกเขาไกลสุดตากลายเป็นฉากหลังของวิวที่บรรเจิดตา ฟาร์มและทุ่งหญ้า ทิวเขาที่เรียงตัวกันเป็นพรืดยาว เมืองเล็กๆที่กระจายตัว แม่น้ำกับสายน้ำเย็นตัดผ่านหุบเขาไปยังเมืองต่างๆที่ห่างออกไป ไหลระเรื่อยลงไปจนสุดทางสู่มหาสมุทร

 

เราไม่ใช่ส่วนหนึ่งของบ่วงโซ่อาหารตามธรรมชาติ ไม่ได้เป็นสิ่งที่โลกร้องขอจากธรรมชาติ แต่กลับเป็นสายพันธุ์ที่บุกรุกราน เชื้อไวรัสติดต่อที่ระบบภูมิคุ้มกันของโลกกำลังต่อสู้เต็มกำลังเพื่อป้องกันตัวเอง

 

แพร่พันธุ์กระจัดกระจายอาศัยอยู่ทั่วทุกตารางนิ้วบนผืนโลก มนุษย์ซึ่งไม่ต่างจากจุลินทรีย์ที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่กลับกลายเป็นมะเร็งที่ทำลายล้างโลกใบนี้อย่างโหดเหี้ยมที่สุด เราไม่ใช่ส่วนหนึ่งของบ่วงโซ่อาหารตามธรรมชาติ ไม่ได้เป็นสิ่งที่โลกร้องขอจากธรรมชาติ แต่กลับเป็นสายพันธุ์ที่บุกรุกราน เชื้อไวรัสติดต่อที่ระบบภูมิคุ้มกันของโลกกำลังต่อสู้เต็มกำลังเพื่อป้องกันตัวเอง ต่างจากเชื้อไวรัสตัวอื่น เรามีความรู้ ความสามารถที่จะปรับตัว และสงวนรักษาเจ้าบ้านของเรา แต่เรากลับฆ่าล้างอย่างไม่แยแส เราสนใจแต่เรื่องของตัวเอง ตัวของฉัน ความเป็นฉัน หรือไม่ก็แค่ไม่ยี่หระต่อความหายนะที่ตนเองก่อ ปล่อยให้หายนะไปเอง ปฏิเสธที่จะรับรู้ถึงปัญหาใด หรือจะด้วยความคิดที่ว่า “อย่างไรพวกเราก็ตายเสียก่อนที่ปัญหาจะเกิดขึ้นจริงอยู่ดี” ข่าวผ่านตาทุกวันเป็นสิ่งยืนยัน สุดที่จะทนรับในความยโสโอหังของเผ่าพันธุ์มนุษย์

พูดจาโผงผางชั่วขณะ

ทำไมต้องมากร่นบ่นอย่างนี้ บางทีเพราะผมรู้สึกเหมือนละอองธุลีในมวลอนูอากาศเมื่อเห็นสถานที่บางแห่งบนโลกใบนี้ อาทิ ถนนจากคูซโกไปออยแลนเทแทมโบ การยืนอยู่ข้างๆ ต้นซีโควย่าที่ยิ่งใหญ่ในอุทยานซีโควย่าในหุบเขาเซียราเนวาดาในแคลิฟอร์เนีย หุบเขาเดอะเกรทรีฟท์ในเคนย่า และทะเลสาบนากูรู หรืออูลูรูในออสเตรเลีย ผมสามารถพูดต่อไปได้เรื่อยๆ แต่คุณคงพอเข้าใจและเห็นภาพ สถานที่เหล่านี้ธรรมชาติสร้างมา ไม่มีแม้แต่ที่เดียวที่ก่อกำเนิดโดยมนุษย์ Read more...

อ่านต่อไป...