ทำไมถึงต้องมีบล็อก

มีเรื่องราวสำหรับทุกคน  

แรกเริ่มทีเดียวผมต้องการจะตั้งชื่อบล็อกของผมว่า “Beyond 50” หรือ “ก้าวใหม่วัยห้าสิบ” ผมคิดว่าเป็นชื่อที่เหมาะเจาะยิ่งนัก เพราะบล็อกของผมนั้นเกี่ยวกับคนช่วงอายุนี้ไม่มากก็น้อย ที่อยากจะทำอะไรแปลกใหม่และแตกต่าง แต่เมื่อผมไตร่ตรองดูอีกที จะว่าไปแล้วเนื้อหาที่ผมต้องการนำเสนอนั้น ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมุ่งเน้นกลุ่มคนในช่วงอายุเดียวกันกับผมหรือมากกว่า เพราะผมหวังที่จะให้ข้อมูลบนเวปนี้สามารถสร้างแรงบันดาลใจให้กับกลุ่มคนทุกช่วงวัยได้ สุดท้ายแล้วอายุก็เป็นเพียงแค่ตัวเลข ไม่มีใครเด็กหรือแก่เกินไปที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ สนุกกับการใช้ชีวิตนอกเหนือไปจากงานประจำในออฟฟิศ หรือความเหนื่อยล้าหลังเกษียณ

เราเป็นโปรกอล์ฟและมนุษย์พลาสติกอย่างนั้นหรือ?

จากที่กล่าวไว้ ผมอยากให้รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับขั้นตอนการค้นคว้าของผม ผมเริ่มต้นด้วยการเซิร์ชอินเตอร์เน็ตว่ามีอะไรที่น่าสนใจบ้างเกี่ยวกับผู้ใหญ่ในช่วงวัยห้าสิบ ผมค้นข้อมูลบริษัทที่เจาะกลุ่มคนในช่วงอายุห้าสิบหรือวัยเกษียณ สรุปแทบไม่พบข้อมูลใดๆ จริงอยู่ มีพวกนิตยสารออนไลน์บ้าง บล็อกบ้าง โครงการอสังหาฯจำนวนมากซึ่งเจาะกลุ่มคนอายุห้าสิบขึ้น แล้วก็อีกร้อยกว่าสต็อคภาพของคนที่มีกิจกรรมจำเจทั่วไป หากคุณเซิร์ชโดยใส่คีย์เวิร์ด “active adults” แล้วกดเลือกรูปภาพ กว่าสองร้อยภาพแรกที่ปรากฏบนจอ คุณจะพบเพียงภาพสองภาพที่เป็นรูปผู้ใหญ่ทำกิจกรรมที่ต้องใช้พละกำลังเคลื่อนไหว ไม่มีภาพไหนที่แสดงให้เห็นถึงกิจกรรมนอกเหนือไปจากการถูกกำหนดแบบแผนในกรอบที่ตั้งไว้แล้ว ไม่ต่างจากชุมชนสำเร็จรูป ไม่มีรูปคนบนเทือกเขาร็อกกี้ เช่น ตั้งแคมป์ เดินป่า หรือแม้แต่ปีนเขา หรืออะไรตื่นเต้นเทือกนั้น แย่กว่านั้น ไม่มีภาพไหนเลยแสดงให้เห็นคนที่ทำกิจกรรมอย่าว่าแต่มาชูปิกชู หรือในทิเบต แอฟริกา หรือแม้แต่จุดหมายปลายทางไหนเลย ที่ต้องใช้แรงอึดของร่างกาย หากคุณลองเซิร์ชโดยใช้คำว่า “adult travel” Read more...

อ่านต่อไป...

เติมความสมดุลกลับเข้าไปในชีวิตของคุณ

ลองอะไรใหม่ ๆ มันจะทำให้ชีวิตน่าสนใจมากขึ้น

ผมไม่ใช่นักพูดเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ ไม่ใช่เป็นผู้รอบรู้ ไม่ใช่คนที่รักการออกกำลังกายที่สัญญากับคุณว่าจะได้กล้ามหน้าท้องที่สวยงามหรือรูปร่างที่ฟิตจาการเล่นยิมอย่างที่เราฝันถึง แต่ผมเป็นเพียงคนธรรมดาที่หาได้ตามละแวกบ้าน คนที่คุณเห็นว่ากำลังขึ้นรถออกไปทำงานในทุกๆ เช้า ผมมี (หรือว่าเคยมี) รั้วบ้านสีขาว มีที่จอดรถได้ 2 คัน สุนัข การจำนอง มีภาระต้องผ่อนบ้าน หลบไปพักผ่อนวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ทะเลสาบหรือไม่ก็ตั้งแคมป์ วันหยุดฤดูร้อน 2 สัปดาห์ ผมเกลียดการไปยิม และทนยกน้ำหนักหรือปั่นจักรยานเรียกเหงื่อเพียงเพื่อให้กลับบ้านแล้วรู้สึกดีกับตัวเองไม่ได้ (แต่บางครั้ง คุณก็ต้องทำในสิ่งที่คุณต้องทำ มันเป็นความจริงของชีวิต และไม่ใช่ทุกอย่างจะเป็นสิ่งที่น่ายินดี) ผมเป็นคนทั่วๆ ไป คนที่ชอบทานอาหาร ดื่มเบียร์ ไวน์ Read more...

อ่านต่อไป...

จากนี้ ชีวิต คือ ขาลงใช่มั้ย?

จากนี้ ชีวิต คือ ขาลงใช่มั้ย?

เมื่ออายุเข้า 50 ผมได้ตัดสินใจบางสิ่งบางอย่าง ไม่ใช่ มันไม่ได้เป็นวิกฤตของวัยกลางคน แต่มีหลายสิ่งหลายอย่างเข้ามาพร้อมๆ กัน ซึ่งมันทำให้ผมได้ตัดสินใจในหลายๆ สิ่ง เช่น หน้าที่การงานเคยไปได้ด้วยดี มีเงินเดือนดี ผมได้จ่ายค่าบ้านจนครบ สถานะการเงินถือว่าอยู่ในสภาพที่ดี ไม่ได้ร่ำรวยมากมายเท่าที่ใครจะคาดคิด แต่อย่างน้อยก็ไม่มีความกังวลใดใด ผมได้ตัดสินใจว่าผมต้องการหยุดพักการทำงานและต้องการจะเรียนต่อปริญญาโท ทั้งนี้ด้วยเวลา เงิน และโอกาสมันช่างลงตัวได้เหมาะเจาะ ผมจึงถือโอกาสออกมาจากชีวิตการทำงาน หมุนเงินในบัญชีเงินออมของผม และใช้เวลา 1 ปี กระโดดเข้าสู่ชีวิตการศึกษา

การผจญภัยเริ่มต้น

การกลับมาเริ่มต้นที่มหาวิทยาลัยมันช่างเบิกบานใจนัก เริ่มด้วยความท้าทายกับความคิดใหม่ๆ ความคิดเห็นในมุมมองต่อสถานการณ์โลก และบรรทัดฐานทางสังคมที่เปลี่ยนแปลงหรือกำลังจะเปลี่ยน การปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนๆ ร่วมชั้นที่อายุน้อยกว่า 20 ปีหรือเด็กกว่านั้น ซึ่งพวกเค้าได้ใช้ช่วงทศวรรษที่ผ่านมาเสริมสร้างทักษะในสถาบัน ในขณะที่ผมใช้เวลาเหล่านั้นเรียนรู้ภาษาท้องถิ่นของหลายๆ ประเทศบนโลกใบนี้ ทั้งหมดเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้น การได้เปิดหูเปิดตา และการปรับเปลี่ยน (แม้ว่าผมไม่ชอบคำคำนี้เลย) มันไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และก็ไม่ใช่ประสบการณ์ทางศาสนา มันเป็นเพียงช่วงเวลาที่ศักยภาพของผมถูกท้าทาย และผมได้มีเวลาที่จะทบทวนความคิดสำหรับหนทางชีวิตของผม และวิเคาระห์อีกครั้งว่าอะไรสำคัญในชีวิต Read more...

อ่านต่อไป...