ตัวละครมากมาย – ชีวิตและละคร

 

การเล่นบท ‘คนเลว’

แล้วเราก็กลับมาจากตุรกีเพื่อจะเตรียมพร้อมสำหรับทริปต่อไป ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าประเทศอะไร แต่เหมือนว่าเราเดินทางไปที่ต่างๆในช่วงฤดูหนาว ฟินแลนด์ในกุมภาพันธ์ ออสเตรเลียในมิถุนายน เกาหลีใต้ในตุลาคม อาร์เจนตินาในสิงหาคม มอสโคว์ในกุมภาพันธ์ และอีกหลายประเทศสลับกันวุ่นวายไปมา ผมจะพูดถึงประเทศเหล่านี้เมื่อถึงเวลา ให้เวลาคุณพักฟื้นฟูสักหน่อยจากทริปตุรกีอันยาวนาน

ถึงแม้ผมจะมีส่วนร่วมกับฝ่ายผลิตรายการในแผนกต่างประเทศ ผมยังช่วยแผนกอื่นที่สามารถนำทักษะทางด้านภาษาของผมมาใช้ แผนก “ทำลายสถิติ” ซึ่งเราจะล้างสถิติกินเนสบุคด้วยการเชิญเจ้าของสถิติแต่ละแขนงมาประเทศไทยเพื่อทำลายสถิติเดิม เรามีนักสร้างสถิติอยู่จำนวนหนึ่ง รวมถึงนักปั่นจาน ชายผู้แข็งแกร่ง นักคล้องบ่วงบาศและตวัดแส้ และผู้ชำนาญด้านอื่นๆ ในขณะเดียวกันเรายังเชิญโชว์ต่างๆมาแสดงในประเทศไทย ไม่ว่าจะเป็นนักสเก็ตบอร์ด นักสะกดจิต มนุษย์แม่เหล็ก (ผู้ซึ่งทนต่อการถูกแทงได้) และนักบวชเส้าหลิน ถึงแม้แต่ละการแสดงจะเป็นการโชว์เดี่ยวเพียงครั้งเดียว แต่คณะนักบวชนั้นแตกต่างโดยสิ้นเชิง และแน่นอนว่ามีระดับของตนเอง แม้แต่ทุกวันนี้ยังเป็นไปได้ที่จะไปเที่ยวสำนักเส้าหลินเก่าแก่ในเมืองจีนและใช้เวลาเรียนรู้เกี่ยวกับเบื้องหลังประวัติศาสตร์อันยาวนานของทักษะความแกร่งและวิชาตัวเบาของนักบวชเหล่านี้ ผมยังได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับคนที่มาใช้เวลาหลายเดือนหรือยาวนานกว่านั้นพำนักอาศัยอยู่กับเหล่านักบวชเพื่อฝึกวิทยายุทธ ทั้งยังสำคัญกว่านั้น บทเรียนหลักที่สอนให้เรียนรู้คือ การรู้จักให้เกียรติผู้อื่นและถ่อมตัว

กับความหลากหลายของการแสดงและโชว์จากต่างประเทศ ในไม่ช้ารายการก็ได้รับความนิยมและเรทติ้งพุ่งทะลุเพดานในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์และบ่อยครั้งที่ผู้ชมมักจะสอบถามเข้ามาว่าสิ่งที่พวกเขาได้รับชมคือความจริงหรือเป็นแค่การแสดง ในขณะเดียวกัน เรื่องราวในประเทศจะเน้นเกี่ยวกับอาหาร ความสามารถแปลกๆ และการทำสถิติ อึด ถึก ทน (เช่นการอัดตัวอยู่ในตู้กระจกเป็นวันๆกับแมงป่อง) และอื่นๆอีกมากมาย เราพยายามอยู่สักพักหลังทริปถ่ายทำที่มอสโคว์ที่จะนำละครสัตว์มอสโคว์มาแสดงที่ไทย แต่น่าเสียดายที่เกินงบ Read more...

อ่านต่อไป...

พรมและนักเต้นระบำหน้าท้องในอิสตันบูล

การสร้างบทนำรายการทีวีที่น่าสนใจ …

เมื่อใดก็ตามที่คุณตกอยู่ในสถานการณ์ที่คุณต้องผลิตรายการทีวีที่ต้องให้ผู้ดำเนินรายการมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งของที่นำมากล่าวถึงในตอนนั้นๆ หรือช่วงใดช่วงหนึ่ง ความคิดสร้างสรรค์ก็เริ่มทำงานอยู่ในหัว เพื่อกลั่นมันออกมาเป็นรูปธรรม บางครั้งมันก็ได้ผล แต่หลายครั้ง… เอาเป็นว่าเราเคยผ่านช่วงพลาดๆ ซึ่งหมายความว่าก็แค่ยืนหน้าเซ็งท่องไปตามบทในสตูดิโออยู่หน้าฉากที่่น่าเบื่อสองสามสัปดาห์หลังกลับมาจากทริปการถ่ายทำ สำหรับตุรกี เราไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น เพราะเราสำรองไว้หลายบทที่จะให้พิธีกรทำอะไรสนุกๆกับสิ่งของที่เตรียมไว้ แน่นอนการอาบน้ำแบบตุรกีเป็นตอนที่ได้รับความสนใจมากจากผู้ชม เราจึงต้องทำตอนต่อไปให้ตื่นเต้นและเร้าใจยิ่งขึ้น

 

เราจะถ่ายทำเรื่องพรมตุรกี ขั้นตอนการทอ ย้อมไหม และการผูกปมสร้างลวดลายของพรม สำหรับใครที่ไม่เคยสังเกตพรมอย่างใกล้ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผืนที่มาจากเปอร์เซียหรือตุรกี เตรียมประทับใจได้เลยกับสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณ แล้วคุณจะทึ่งและตระหนักในคุณค่าของราคาที่คุณจ่ายไป (และผมไม่ได้หมายถึงพวกที่ผลิตจากโรงงาน) มีการผูกปมหลายแบบในการทำพรม และดีไซน์ก็หลากหลาย แต่ที่เหมือนกันอย่างคือความซับซ้อนของลวดลาย แม้ว่าเราใช้คำว่า “พรมตุรกี” ชื่อนั้นค่อนไปทางผิด เพราะพรมเหล่านั้นจริงๆ แล้วมีแหล่งที่มาจากแหล่งคาบสมุทรเอเชียตะวันตก (Asia Minor) หรือพรมแดนที่เคยเป็นอาณาจักรอ็อตโตแมน (the Ottoman Empire) และพื้นที่โดยรอบ ลวดลายของพรมได้อิทธิพลมาจากหลายภูมิภาคและหลายชนเผ่าพื้นเมือง เติร์ก อาเมนิก คอเคเชียน เคอดิก (Turkic, Armenic, Caucasian, Kurdic) และอื่นๆ ด้วยร่องรอยดีไซน์แบบไบแซนทีน (Byzantine) และอิทธิพลจากศิลปะอิสลามในเวลาต่อมา Read more...

อ่านต่อไป...

มุมมองที่แตกต่างกับ Uyuni

 

 

 

ความสวยงามที่น่าอัศจรรย์ในเทือกเขาโบลิเวีย

โรงแรมและริ้วธงห่างออกไปในฉากหลัง กลุ่มควันเล็กๆพัดมวลอยู่ในอากาศตามท้ายขบวนคาราวานสี่ล้อ จากระยะไกลเราสามารถมองเห็นยอดเขาที่ล้อมรอบด้วยนาเกลือ รถสองคันขับแยกทิศกันไป “สำหรับทุุกสิ่งที่ดีกว่า” คนขับกล่าว เพื่อหามุมดีๆที่พวกเราจะได้พักรับประทานมื้อเที่ยงกันอย่างสุขสบายและได้ปลดปล่อยใจไปกับอิสระความงามของพื้นที่เวิ้งว้างสีขาวอันกว้างใหญ่สุดสายตา ก่อนจะเดินทางต่อตลอดวันจนถึงพรุ่งนี้

 

โต๊ะสองสามตัวมาตั้ง พร้อมเก้าอี้นั่งพลาสติก ตามด้วยผ้าปูโต๊ะ ไม้หนีบจีบมุมไม่ให้ผ้าปลิว ในขณะที่เตาปิคนิคถูกนำมาตั้งเพื่อต้มน้ำและปรุงอาหาร ไม่นานนักมื้อกลางวันเราก็พร้อม เต็มไปด้วยสลัดและควินัว ผมได้ถือโอกาสเดินสำรวจเหมืองเกลือ เกลือกอบเป็นกองๆ ปูแนวเป็นถนนเส้นยาวๆ ตากแดดให้แห้งก่อนที่จะเก็บในวันถัดไป ตามที่ผมกล่าวไว้ก่อนหน้า เกลือที่ปกคลุมพื้นที่นี้สามารถเจอได้ทุกที่ในรัศมีที่ลึกลงไปไม่กี่เซ็นติเมตรหรือจะลึกระดับหลายเมตร และเหมืองเกลือยังเป็นรายได้หลักทางเศรษฐกิจ

 

 

เกาะในมหาสมุทรเกลือ

กินเสร็จ ทุกอย่างแพ็คเก็บ แล้วเราก็มุ่งสู่จุดหมายต่อไป เกาะกลางพื้นที่กว้างใหญ่ ซึ่งจริงๆ แล้วคือยอดเขาที่โผล่ทะลุพื้นผิวขึ้นมา และด้วยวิถีประหลาดระคนทึ่ง เหล่าพันธุ์ไม้ไชรากและเบ่งบานอย่างองอาจมุ่งมั่นไม่สยบต่อสภาพแวดล้อมที่ไม่เป็นมิตร ถูกปล่อยให้สำรวจสถานที่ตามอัธยาศัย พวกเราส่วนใหญ่เริ่มปีนไต่ไปตามทางหินขรุขระจนถึงจุดชมวิวบนยอดเขาเล็กๆ

 

 

 

 

จากจุดที่ยืนทอดสายตามองข้ามพื้นที่สีขาวกว้างใหญ่งดงามเกินร้อยเป็นถ้อยคำ ไม่ยากเกินเข้าใจได้ว่าทำไมที่นี่ถึงสะกดเหล่านักท่องเที่ยวให้หลั่งไหลมาเยี่ยมชมหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลกที่ธรรมชาติสรรสร้าง ในเดือนกันยายน สภาพภูมิอากาศแห้ง ยังไม่มีฝนตกจนกว่าจะย่างเข้าเดือนมกราคม และถึงแม้จะถึงตอนนั้นฝนก็ตกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และเมื่อฝนตกลงมา กองเกลือมหึมาจะถูกทับคลุมด้วยละอองน้ำเป็นชั้นบางๆ และพื้นผิวขนาดยักษ์เปลี่ยนสภาพเป็นกระจกผืนใหญ่ให้ได้ถ่ายเก็บบันทึกภาพประทับใจ (Read more...

อ่านต่อไป...

Salar de Uyuni, Bolivia

Uyuni – เกลือแห่งโลก

หลับตลอดทางสลับกับเด้งจากแรงกระแทกของถนนที่ขรุขระไปทั้งคืน อุณหภูมิลดดิ่ง แต่ผมได้เรียนรู้ที่จะใส่เสื้อผ้าทับหลายชั้นจนอุ่นสบาย เจ็ดนาฬิกาพวกเราเตร็ดเตร่อยู่หน้าสำนักงานทัวร์ที่จะพาเราข้ามซาลา เดอ อูยูนิ (Salar de Uyuni) นาเกลือขนาดใหญ่บนพื้นที่กว้างสุดตา แสงอาทิตย์สาดส่องและกระจายไออุ่นสู่ร่างกายเราอย่างช้าๆ อีกราวหนึ่งขั่วโมงหรือกว่านั้นก่อนที่สำนักงานจะเปิดทำการ กลุ่มคนทั้งหลายฆ่าเวลาด้วยการเดินเล่นสำรวจอูยูนิไปตามจุดต่างๆ ไม่มีอะไรมากนักในตัวเมือง แต่ก็พอมีจุดเที่ยวที่ให้ความรู้สึกสุดขอบโลก

 

 

จตุรัสเมืองเล็กๆที่จัดวางม้านั่งยาวแบบในสวนสาธารณะ ในขณะที่ร้านอาหารต่างๆให้บริการกาแฟและอาหารเช้า มีการจราจรอยู่บ้าง โดยรถราส่วนใหญ่เป็นรถขับเคลื่อนสี่ล้อ

ที่นี่เช่นกัน เศษชิ้นส่วนโลหะนำมาประดิษฐ์ใหม่เป็นรูปปั้นน่าสะพรึงสร้างความตระหนกแก่ยวดยานที่ขับผ่านเพื่อจะได้อยู่ภายใต้กฏระเบียบการขับขี่อย่างปลอดภัย ผมเจอร้านอาหารเล็กๆสำหรับกาแฟสักแก้วและเพื่อจะพักชาร์จแบตมือถือ ผมได้เปลี่ยนแบตใหม่ในเอกวาดอร์ แต่มันแย่เสียยิ่งกว่าแบตเดิมที่เคยใช้ และผมก็ต้องคอยชาร์จมันใหม่อยู่เรื่อยๆหลังจากผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง

เวลาผ่านไปพอสมควรและในที่สุดก็ถึงเวลากลับมารวมตัวกันที่จุดนัด และนักเดินทางกลุ่มเล็กๆผู้กระตือรือร้นก็ได้เดินสำรวจไปหลายพื้นที่บริเวณรอบๆใกล้สำนักงาน พวกเราเดินทางแบบขบวนคาราวานกลุ่มเล็กๆในชั่วโมงแรกหรือประมาณนั้นไปยังนาเกลือ แต่แบ่งออกเป็นสองกลุ่มที่เล็กลงแยกออกเป็นสองคันรถ พวกเรามีทั้งหมด 11 คนรวมคนขับและผู้ช่วย ซึ่งหมายความว่าต้องอัดกันอยู่บนสองเบาะพับเล็กๆด้านหลังและอีกหนึ่งที่นั่งจริงๆ ในขณะที่คนขับและผู้ช่วยนั่งกันอย่างสบายในตอนหน้า ผมรู้สึกสงสารอีกกลุ่ม ที่ต้องอัดกันถึงหกคน เราแต่ละคนนำน้ำดื่มติดตัวกันมาขั้นต่ำ 6 ลิตร ‘น่าจะพอเพียง’ หรือนั่นก็คือสิ่งที่พวกเราคิดสำหรับอีกสองสามวันข้างหน้า แต่มันกลับไม่ใช่ สัมภาระของพวกเราทั้งหมดถูกย้ายไปเก็บไว้บนตะแกรงหลังคาคลุมทับและรัดแน่น ผมสงสัยว่าทำไม แต่ในไม่ช้าก็เห็นได้ชัดว่าฝุ่นรุนแรงเพราะรถราจำนวนมากที่ขับข้ามเทือกเขาอัลติพลาโน และการที่จะรักษากระเป๋าเหล่านั้นให้ปราศจากฝุ่นไม่ต่างจากฝันร้าย

บ้านสร้างขึ้นจากเกลือ

เราเริ่มทริปกับจุดหมายแรกกระจุกบ้านหรือกระท่อมที่ทำเป็นที่อยู่อาศัยหรือร้านค้าสำหรับชุมชนริมนาเกลือ Read more...

อ่านต่อไป...

อาบน้ำแบบตุรกี – ขัดผิวที่แท้จริง

เมื่อการ ‘อาบน้ำ’ ถูกตีความใหม่

พวกเรารอดจากการเกือบถูกจับกุมเพราะไปถ่ายทำในพื้นที่ต้องห้าม พ้นปากประตูนรก ดื่มด่ำกับธรรมชาติก่อนถูกกระชากเดินทางสู่อิสตัลบูล บางครั้งก็รู้สึกเหมือนจะไม่พบกับความอบอุ่นอีกเลย หนาวสั่นตลอดการเดินทางบนรถโดยสารหรือตอนบ่ายที่ฝนปรอย เพื่อจะเย็นยะเยือกอีกครั้งในที่อื่น ตุรกีคือหนึ่งในสถานที่เหล่านั้น (ผมจะเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเท้าที่เย็นจนแข็งในระหว่างเซาธ์อเมริกาทริปในอีกตอนเร็วๆนี้ แต่ขณะเดียวกัน…) แม้ประเทศยังคงความงดงามของธรรมชาติที่ไม่ถูกทำลาย แต่อากาศในช่วงเดือนกุมภาพันธ์มีอุณหภูมิเย็นมาก และการเดินออกไปจุดชมวิวที่คุณสามารถมองเห็นช่องแคบบอสฟอรัส (Bosphorus Strait) และทอดสายตามองออกไปเห็นทวีปเอเชียสุดสายตาภายใต้อุณหภูมิศูนย์องศานั้นไม่ใช่เรื่องสนุกนักในความคิดของผม แต่ก็จนได้ กล้องพร้อม ทุกอย่างครบ จ้องมองไปยังแหลมที่แบ่งแยกสองทวีปออกจากกันอย่างเห็นภาพชัดเจน แล้วมันก็หนาวเข้ากระดูก แต่หลังความหนาวเหน็บพวกเราเตรียมแผนไว้แล้วว่าจะเติมความอุ่นให้ร่างกายอย่างไรในอีกสองสามชั่วโมงข้างหน้า (ไม่อย่างแน่นอน นรกไม่ใช่เป้าหมายที่จะไป จะว่าไป หลังจากสิบนาทีที่ปลุกปล้ำอยู่กับมัน ผมเริ่มจะเชื่อแล้วว่านรกมีจริง) คลานกลับขึ้นรถตู้ที่ขับพาพวกเราตระเวนไปทั่วเมือง และเริ่มตะลุยทัวร์ จุดแรกที่หยุดคือการทำให้ข้างในอุ่นเสียก่อนด้วยกาแฟพื้นเมืองตุรกี บรรจงดริปอย่างตั้งใจ ใช้เวลานานไม่ต่างจากการนวดจนเข้าที่พร้อมเสิร์ฟ ทริกคือต้องรอนิดจนเมล็ดกาแฟตกสู่ก้นถ้วยเพราะไม่งั้นเมล็ดจะติดฟันจนต้องถุยเศษออกมาเป็นระยะ

ฉากดุเดือด

ระบบหมุนเวียนโลหิตกลับเข้าที่ พวกเราเคลื่อนย้ายไปยังจุดอื่นของเมือง มะหงุมมะหงาลงจากรถ เราเริ่มต้นที่ผนังอิฐหน้าตึกใหญ่แห่งหนึ่ง ประตูบานเดี่ยวตรงทางเข้าและพวกเราก็ประกาศการมาเยือนด้วยการกดกริ่ง ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากสามีภรรยาเจ้าของบ้านและนำพวกเราไปยังส่วนสำหรับนั่งรอ จัดเตรียมการถ่ายทำสักพัก แบ่งหน้าที่และความรับผิดชอบ โดยคุณศักดิ์สิทธิ์ (แท่ง) และตัวผมเองสวมบทบาทหนูทดลองหรือพรีเซ็นเตอร์สำหรับการถ่ายทำตอนสัมผัสประสบการณ์การอาบน้ำแบบตุรกีอย่างแท้จริง ไม่ว่าคุณจะมีจินตนาการอยู่ในหัวอย่างไรเกี่ยวกับการอาบน้ำแบบตุรกี Read more...

อ่านต่อไป...